☯💖მემკვიდრეები💖☯

თავი მეორე: მოვედით.

..
ეტლი გაჩერდა.
ასე მალე მოვედით? ეტლის ფანჯრიდან გადავიხედე და ეს რაღაც აკადემიას არ ჰგავს! მოიცადეთ ეს ხომ მატარებლის სადგურია?!
ელეანორმა მკაცრად "მოგვიგდო" მხოლოდ ერთი სიტყვა"გადავდივართ"
ასე რომ ეტლის კარი გავაღეთ და გადავედით.
მეეტლემ ჩვენი ბარგი ჩამოიღო და დაგვირიგა.
სიმართლე გითხრათ არც ისე იოლია ორი ჩემოდნის თრევა. ზემოთ რომ ავიხედე
ელეანორამ სამი ბილეთი მისცა შუა ხნის მამაკაცს , რომელმაც მატარებელში აგვიშვა.
_აქეთ_ ელეანორას უკან გავყევით მე და ტეო.
და ერთ ერთ ცარიელ კუპეში შევედით
_მოეწყვეთ_ ახლა უკვე თბილი ხმით გვითხრა ელეანორამ.
მე და ტეო ერთად ვიჯექით ხოლო ელეანორა ჩვენს წინ.
_და კონკრეტულად სად მივდივართ?_ ჩემმა ცნობისმოყვარეობამ იჩინა თავი
ელეანკრმა უბრალოდ ღრმად ამოისუნთქა
_კუნძულზე_ თქვა მან , მაგრამ როცა ჩვენი დაბნეული სახეები შეამჩნია დაამატა_სადაც აკადემია არის აშენებული.
ჯანდაბა . წყალთან არც ისეთი კარგი ირთიერთობა მაქვს.
უფრო სწორი იქნება თუ ვიტყვი რომ მას საერთოდ ვერ ვიტან.
ჯანდაბა , ისევ მოგონებები ამოტივტივდა ჩემს ისედაც გადაღლილ მეხსიერებაში.

9 წლის უკან:

მე და ტეო ჩვენს საერთო , სათამაშო ოთახში ვართ, როდესაც დედა და მამა შემოვიდნენ.
ორივეს ძალიან გაგვიხარდა მათი ნახვა რადგან ისინი ძალიან ხშირად მიდიან ხოლმე , და ჩვენც ძალიან იშვიათად ვნახულობთ მათ.ასე რომ ორივენი გავიქეცით და მათ ჩავეხუტეთ.
_ჩემო კარგებო აბა რას შვებით?_დედამ ოდნავ სევდიანი თვალები შემოგვანათა ორივეს.
_ვთამაშობთ_მიუგო ტეომ
_ჩემი ვაჟკაციი_მამამ ტეო ხელში აიყვანა და დაატრიალა.
_დეე , მაა ძალიან მოგვენატრეთ
_ვიცით ვიცით მაგრამ..._თითწოს დედას რაღაცის თქმა უნდოდა მაგრამ როცა მამას გახედა გაჩერდა.
_ბავშვებო აქ მოდით_მამამ მის კალთაზე გვანიშნა და მეც და ტეოც "ჩვენს" ადგილებზე დავჯექით.
_რაღაცას გეტყვით და ძალიან ძალიან ყურადღებით გვისმინეთ_მამა
ჩვენ უბრალლდ თავი დავუქნიეთ და ინტერესიანი მზერა შევაგებე მის თაფლისფერ თვალებს.
_მოვა დრო და ორივენი დიდ ხიფათს გადააწყდებით , სამყარო დაუნდობელი და ბოროტია, მაგრამ ყველაფერს აქვს კარგი მხარე_პაუზა. დედას გახედა და ლაპარაკი ისევ გააგრძელა_ მინდა რომ ძლიერები და მამაცები იყოთ_მამა
_და ასევე ყოველთვის დაეხმარეთ სხვებს, და ერთმანეთი გიყვარდეთ_დაამატა დედამ და ლოყაზე მოგვითათუნა მისი თბილი ხელები.
_გპირდებით_ვუთხარი მათ და ორივეს ჩავეხუტე
2 წლის პატარა ტეო კი ჯერ კიდევ ვერ გარკვეულა სიტუაციაში.მაგრამ მასაც ჩავეხუტეთ და პატარამაც მაშინვე სიცილი დაიწყო
ამ დროს კარი მოხუცმა ქალბატონმა შემოაღო.
_თქვენი წასვლის დროა, გემი უკვე მზად არის ზღვაში გასასვლელად.
დედამ და მამამ ნერვიულობა დაიწყეს.
_ალისა ძვირფასო, მინდა რომ ეს შენ გქონდეს, გაუფრთხილდი მას და შენს ძმასაც , მინდა რომ ის დაიცვა, და გახსოვდეთ რომ ჩვენ ყოველთვის თქვენთან ვიქნებით_დედა
და მუდამ გვეყვარებით_მამა
ამ სიტყვების შემდეგ ორივემ მეც და ყროსაც შუბლზე გვაკოცეს ხოლო დედამ კი მისი კულონი მომცა, ვერცხლის ძეწკვი პატარა გულის ფორმის საკიდით რომელზეც მუქი ლურჯი, ოკეანკსფერი ქვა არის.
ამ საღამოს დედა და მამა წავიდნენ...
როგორც ჩანს სამუდამოდ.
რადგან მესამე დღეს მათი წასვლის შემდეგ , მათი გემი დამტვრეული , ხოლო ჩემი მშობლების "გახრწნილი" გვამები იპოვეს ოკეანის ფსკერზე.
ამ დღის შემდეგ მე ვერ ვიტან წყალს.
ახლანდელი დრო:
ფიქრებიდან ელეანორის ხმას გამოვყავარ
_ოდესმე ჩვენს შიშებს თავლებში უნდა ჩავხედოთ, და მივიღოთ ისინი, თორემ ნელნელა ისინი ჩვენ შიგნიდან გაგვხრწნიან და გაგვანადგურებენ_ ძლიერი არგუმენტია.
მაგრამ როცა ჩემი გაოცებული სახე შეამჩნიამითხრა
_ბებიათქვენმა მომიყვა.
მეც უბრალოდ თავი დავუქნიე და ჩამთვლიმა.
ხმაური მაღვიძებს.ტეოს უკვე გაეღვიძა და ელანორთან ერთად იცინოდა.
_უკვე ჩავედით?_ ელეანორმა გამომხდდა და ტეომაც
_არა ჯერ კიდევ ცოტა დრო დარჩა_მიპასუხა ტეომ.
მე უბრალოდ თავი დავუქნიე.
მართლაც რომ 15 წუთში უკვე მატარებლიდანაც ჩავედით.
მოიცა ასე როდის დაღამდა? ვერც კი შევამჩნიე დროის ასე გასვლა.
მე კი დილიდან არაფერი მიჭამია.
ნუ როგორც ყოველთვის ,
_ბარგი აიღეთ_ელეანორის ხმამ გამომიყვანა ფიქრებიდან
და მეც ჩემკდნებს მოვკიდე ხელი.
ჩემი ორი ჩემოდანი იყო ტეოს კი ერთი ჩემოდანი და ერთიც ხელჩანთა.
გასაკვირი კი ის არის რომ პირდაპირ ეტლისკენ გაგვიძღვა ელეანორი.
ჩვენც შიგნით ჩავჯექით და ეტლიც დაიძრა.
_ძალინ მალე მივალთ და ნახავთ რა სილამაზეა იქ , ნამდვილად მოგეწონებათ_ელეანორი აღტაცებით საუბრობდა.
_რა ქვია აკადემიას?_იკითხა ტეომ, ხო ისე სწორი კითხვაა
_მალე გაიგებთ_გვიპასუხა ღიმილით.
რა უცნაური ადამიანია.
გასაკვირია და მალე ჩავედით ეტლიდან ხოლო ჩემს წინ....
ღმერთო ეს რა აკადემიააა??
_კეთილი იყოს თქვენი მობრძანება ტიტანების აკადემიაში_ისევ ამაყი ტონი.
ჯანდაბა. არ ვიცი საიდან მაგრამ აზრებმა შემომიტია.
რა იქნება თუ აქაც ისეთი ხალხი იქნება? იქნებ საერთოდ არ ღირდა ჩემი აქ წამოსვლა?
არც კი ვიცი. ჯანდაბა ჯანდაბა ავირიე.
_შევედით_ელეანორას ხელჩანთა და ჩვენი ბატგიც მოხუცმა მამაკაცმა წაიღო.
ო ღმერთო......გული მიგრძნობს არაფერი კარგი არ მოხდება.

👇აკადემია