NO LABEL

1. No label

NO LABEL
Chapter 1

“Take care and behave, okay? Wait for my call.”

I nodded like a kid and let him kissed my forehead like he always do. After kissing me, he pinched my cheeks and half-smiled na siyang ikinabaliktad nanaman ng mga lamang loob ko. God! This man and his effect to me.

I heard some chitchats around us at mga pigil na impit ng ibang babae na nakakita saamin since nandito kami sa tapat ng classroom ng next class ko. Nakaugalian kasi ni Caleb na ihatid ako dito if ever may available time siya.

Caleb’s undeniably handsome and famous that’s why he is well known in the whole University. Hindi ko mapipigilan talaga na makita lang siya ay kachika-chika na at nevermind na ako kasi siya lang naman talaga ang kinababaliwan ng mga babae. Pag mga tomboy, pwedeng ako since maganda din naman ako. I know that very well! Hahaha

Dumiretso na ako sa loob at agad hinanap ng mata ko kung nasaan ang mortal enemy ko noong highschool na ngayong college, ironically, is my closest friend.

At ayun na nga siya, nasa gilid nakatingin saakin at hindi maipinta ang mukha sa taas ng inaabot ng mata niya kakairap saakin.

Binaba ko ang bag ko sa tabi niya at tinapik siya na siyang ikinagalit niya lalo.

“Don’t touch me unless may label na kayo.” Pasungit niyang sinabi saka mas inirapan ako. Napanguso ako at tumaas agad ang kilay niya dahil gets niya na ang itsura kong ganun.

“Shutangina naman, Oli! Malapit na matapos ang taon, tanga ka parin?”

“Hoy!” suway ko sakanya dahil napakalakas ng boses niya e hindi pa nagsisimula ang klase dahil wala pa yung prof since we have 20 minutes more before the class starts kaya syempre rinig na rinig ang mga sinasabi niya ng mga malalapit na tao sa pwesto namin.

“Yang bunganga mo naman, Jodessah! You know how fast stories travel in this school. Lalo na't kilala si Caleb” I pouted.

“Yun nga e! Alam na alam ng mga tao sa University na lagi kayo magkasama pero hanggang ngayon ang chika parin hindi ka naman daw niya jowa kaya parang past time ka lang! Gosh, Olivia Adelaide! Mag-iisang taon ka ng past time. My God! Anything new?” irap niya ulit at OA na humikab na para bang bagot na bagot sa akin.

I sighed heavily. This is how Jodi talk to me always. Mapanakit siya always. Hindi siya boto kay Caleb, sabi nga niya wala siyang pake kahit perfect na daw si Caleb unless he starts to put a label to what’s with us.

“Ako din naman. Gusto ko ng label” pabulong na sinabi ko kasi eto nanaman ako na napapa self-pity dahil sa mga mapanakit na statements ni Jodi.

“1 year ko na ding alam yan, gurl. Na gusto mo ng label. Pero tanga ka e. You keep on settling with less than what you deserve. Hah! Kung ako ikaw, neknek ng Caleb na yan. Fuck how hot he is. Kung di niya ako maipagmayabang, pakyu siya. Ganda mo, mami. Daming isda sa dagat pero nagpapakatanga ka sa isang gwapong isda?”

Our conversation stopped when our Prof. arrived. Maingay kami ni Jodi pero when it comes to acads kailangan namin makinig.

Accountancy is hard, isang lesson lang siguro na mawala ka para bang behind ka na ng tatlong chapters. Lalo na at computation kaya syempre kung aral, aral lang.

The class was dismissed after 2 hours of lecturing and giving us a seatwork. Isa ako sa unang nagpasa pero since di pa tapos si Jodi ay nanatili ako sa loob ng classroom na medyo malayo kay Jodi para hindi ko siya madistract magsolve.

I am holding my phone and just scrolling. Napapangiti ako sa mga pictures ni Caleb sa phone ko. I can’t help but to zoom in all the pictures of him laughing while eating, watching, or playing mobile games.