Güç

Güç 2. Bölüm

Bölüm şarkısı Lane Del Rey - Young and Beautiful.

***Şimdiki zaman****

Aynanın karşısına kendimden emin bir şekilde geçirek hafif bir makyaj yaptım.

Artık lisemin son senesinin ilk günü için hazırdım.

Aynalara artık küs değildim bu yüzden hazırlanmama yardım etmişlerdi.

Aynanın karşısına tekrar geçtiğimde bir senede yaşadıklarımı hatırladım.

Yemekten kesilmiştim ve ağır bir şekilde spor yapmıştım.Derslerden geri kalmamak için özel ders almıştım hatta bu seneki konularıda aradan çıkarmıştım.Çünkü bu sene derslerden daha önemli şeyler var mesela bana gülenleri taşa çevirmek gibi.

Aynaya yansıyan görüntümle bunu rahatlıkla yapıcağıma eminim.Bütün herşeyimi buna dökmüştüm.Aslında birazda heyecanlıydım.Acaba hayatımın değişmesine yardımcı olan bal gözlü çocuğu görüp nasıl göründüğümü gösterebilicek miydim?

Kedimen emin bir şekilde evden çıktım.Hoşçakal diyicek ne annem neden babam vardı.Koca servetlerini bana bırakıp cennete gittmişlerdi.O yuzden herseferinde bu kadar sessiz bir şekilde evden ayrılmak zorunda kalırım.

Yine kapıdan çıkar çıkmaz kulaklıklarımı taktım.Ama bu sefer insanları duymak istemediğim için değil rüzgarla bu zevkin tadını çıkarmak için.Yavaş yavaş yürüyerek okula vardım ve kapısında durakladım.

Bu kadar çaba harcadıktan sonra başarabilecekmiydim.Emin değilim ama başarmak için elimden geleni yapıcam.Tıpki bir inci tanesi gibi.

Yavaş yavaş kapıdan içeri girdim.Hiç bir şey değişmemiş.Her şey bıraktığım gibi.

Gözlerim onu arıyordu.Nerde hiç bir fikrim yok ama onu biran önce görmek istiyordum.

Acaba Pelin napıcak? Tanırmıydı beni? Tanımasa bile kendimi ona güzel bir şekilde tanıtıcaktım.

Sınıfımı bilerek değiştirmemiştim.O yüzden hızlı bir şekilde sınıfa doğru ilerledim.Yine insanlar bana bakıyordu ama bu sefer farklıydı.Eskiden küçümseyerek baktıkları bana şimdi hayranlıkla ve kıskançlıkla bakıyorlardı.Bunu iliklerime kadar hissediyordum.

Sınıftan içeri girdim ve her zamanki yerim olan en arkaya oturdum ve büyük bir sabırsızlıkla beklediğim insanların gelmesini bekledim.

Bir kaç erkek dışında daha gelen olmamıştı.Gelen erkeklerde ne kadar güzel olduğumundan bahsedip yenimi geldiğimi sormaya gelmişlerdi.Beni tanımasalarda ben onları hala aklıma kazıdığım yerde taptaze tutuyordum.

Sabırsızlıkla ayaklarımı yere vurmaya başladım.Hala gelmeyince kantine doğru ilerlemeye başladım.

Bir çikolata alarak arka bahçede yürümeye başladım.Artık istediğimi yemekte özgürdüm.Artık insanlar böyle şeyleri yediğim zaman bana alayla bakmıyorlar.Çok şaşırtıcı değilmi?

Bir dış görünüşün insanların ne kadar hayatını değiştireceğini görmek.Önemli olan iç güzellik gibi zırvalıklar tamamiyle yalan.Bunun kanıtlanmış haliyim.

"Aptal kız,dediğim gibi inci tanesine dönüşmüşsün.Hatta sandığımdan daha da iyisin."

Ayakların olduğum yerde çakılı kaldı.Oydu.Bal rengi gözleri olan, benim hayatımı değiştiren kişi.

Heyecandan titreyen ayaklarımı hareket ettirdim ve arkamı döndüm.Hala ilk gördüğüm gibiydi.Hala siyah ve çekici.

"Teşekkür ederim." Zar zorda söylesemde bir teşekkür hatta daha fazlasını hakediyo değil mi?

"Seni gördüp merakımı giderdiğime göre hoşçakal aptal kız."

Bu da neydi şimdi? En azından oturup konuşmalıydık.Tam bir soğuk adam.

"Nereye gidiyorsun!?"

Duymamış gibi yapıp gözden kayboldu.

Daha sonra görüşürüz diye pek sorun yapmadım sınıfa doğru ilerledim ve sırama yaklaştım.Çantamın yanında başka çantada vardı.Merakla etrafıma bakmaya başladım.

"Merhaba!!" diyerek kıvırcık saçlı bi kız heyecanla önüme atladı.Daha önce bu kızı okulda hiç görmemiştim.

"Merhaba.Bu çantanın sahibi misin?"

"Evet.Bu sene yeniyim.Herhalde sende yeniymişsin.Herkes okula gelen taş kızdan bahsediyo o sen olmalısın." dedi ve beni baştan aşağıya süzdü.

Tam olmasada amacıma ulaşmıştım.Bazı kızların taşa dönüştüğüne eminim.

"Ah,bilmiyorum.Neyse oturalım."

"Adın ne?"

"Duru Dinçer.Senin?"

"Nazlı.Nazlı Candan." küçük bir kız gibi enerjikti.Bu kızı sevmeye başlamıştım.Belkide ilk arkadaşım olur ha? En azından o benimle dalga geçenlerden değildi.

Konuşmamız git gide derinleşti ve birbirimize daha çok yakınlaştık.Ona başımdan gelenleri anlatmıştım ve o buna tepki olarak bana hak vermişti.

İçim rahatlamıştı.

Biz hala konuşurken kulağıma topuklu ayakkabıdan çıkan sesler gelmeye başlamıştı.Bunlar onlardı.Pelin ve arkadaşları.
Gerilmeye başladım.Ona dersini vermek için tam bir sene boyunca bekledim ve şimdi ilk adımı atıcaktım.
Sınıfa girdiğinde beni farketti ve arkadaşlarıyla birlikte yanıma geldiler.

"Seni daha önce görmemiştim.Yenimisin?"
Beni tanımamıştı ve görüşüme memnun kalmamış olduğu her haliyle belliydi.Bu işleri daha da eğlenceli hale getiriyordu.

"Hayır.Yeni değilim.Beni tanımamış olmana şaşırdım doğrusu senle çok anılarımız olmuştu."

"Ne demek istiyorsun?" şüpheli bir şekilde baktı.

"Kendimi tanıtma mı ister misin?"

"Ben Duru.Duru Dinçer.Senin alay ettiğin kızın yeni hali."

Kulağına yaklaştım.

"Ve bu kızın sana yapıcaklarına hazılıklı olmalısın.Pelin.Senin için kolay olmıyıcak tatlım.Kendini hazırla ve planladığım şeylerin tadını çıkar.Seninle daha çok görüşücez." dedim.Büyük bir zevkle.Konuşmada bir kaç kez yutkunmuştu.Bana korkmuş gözlerle baktı ve bir şey demeden hızla oradan uzaklaştı.

Bana yaptıklarından sonra kolayca kaçabileceğini düşünmüyordu değil mi? Oysa ki daha yeni başlamıştık ve bırakmayada hiç niyetim yoktu.