Bahçedeydik. İçeri girmeliydik. Kapı aralıktı. Usulcana kapıya yaklaştık. Kapıyı açtım ve içeri girdik. Adımımı içeri atmam ile birlikte kafama bir silah doğruldu.
Dayım beni görünce hemen silahı fırlatıp sarıldı. Birbirimize doya doya sarıldık. Dayım ile annemin sarılması daha içten olmuştu. Dayım bana biraz soğuktu her zaman.
Üst kata çıktıktan sonra dedem ve ananem ile karşılaştım çok mutlu olmuştum. O anki ailenin sevgiyle kucaklaşması görülmeye değerdi.
Dayımın bana söylediğine göre 2 yıllık erzağımız varmış. Durum fena değil fakat elimizde olan tek silah dedemin babasından kalma eski bir tüfek.
Zamanında dedem ile birlikte o tüfekle domuz avına çıkardık. Bir keresinde ben de bir domuz vurmuştum fakat domuz yaralanıp kaçmıştı... aaaah aaah ne günlerdi... Tüfeğin üstüne elleyince tüm anılar gözümde canlandı. Tüfeğin üstündeki o ince ciziklerin hepsinin birer anısı vardı kimbilir neler gördü o yaşlı tüfek... kim bilir neler vurdu o yaşlı tüfek....
Tüfek vardı olmasına ama fişek çok azdı. Yaklaşık 20 tane fişek vardı çok dikkatli kullanmalı veya yeni fişekler bulmalıydık...
Kış yaklaşıyordu. Odunumuz vardı. Sobaları kurmalıydık. Soğuk iliklerimize kadar işliyordu. Dayım ile beraber sobayı yukarı taşıdık ve sobayı yaktik. Ananemin yaptığı makarnayı sobanın ısıttığı mutfakta yedikten sonra yol yorgunu olmanın verdiği yorgunlukla kendimi yatağa attım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İstila
Science Fictionilk kitabım umarim beğenirsiniz. oy ve yorumlarinizi bekliyorum Sanki zorla okutuyoruz aq bi hikaye yazalim dedik sacma sapan yorum yapan ve hayatinda zombi hikayesi okumamis zombili dizi film vb. seyler izlememis veletlerden biktim. adam gibi elest...
