İstila

Sümçürük Beyinliler

Peki ya nereye mi gidecektik? Aklımda tek bir yer vardı. Orayı söylemeden önce sizlere biraz açıklama yapayım. Dedem Bursada bakliyatçılık yapar. Evinin altındaki depoda yuzlerce kilo gıda maddesi vardır. Bize yillarca yetebilir. Aklıma direk orasının gelmesinin sebebi de bu hem bu lanet olası kıyamette insan akrabalarını merak ediyor...

Istanbuldan bursa ya giden yolu ezbere biliyorum senlerce en az 1000 kez gitmişimdir. Otobana çıktığım ana kadar hic yaşayan birini görmedim. Tek hareket eden şeyler o reçel beyinlilerdi. Yolda gördüklerime çarpmak yerine onların yanından geçiyordum. Hem kimse elindeki tek arabanın bozulmasını , param parça olmasını istemez...

Otobanda kaçık birini gördüm . O manyak karşı şeritten volkswagen amarok kamyonetiyle önüne gelen sümürçük beyinliyi ezip geçiyordu. Bu kaçıklık sayılmaz. Asıl bomba şimdi geliyor. Adam son ses metalica açmış ve güneş gözlüğünü takmış tam havaya girmiş. Benzini bol olmalı. Sanki hayatını metalica eşliğinde sümürçük sümkürtmeye adamıştı. Beni görünce bir sellektör bir korna bir selam derken adam geçti gitti.

Kıyamet başlayalı daha 1 gün olmuştu. Etrafta insan görmesi zordu. Daha 1 gün olmasına rağmen insan göremiyorduk. Herkes sanki evinde saklanıyordu. Etrafta zombi şenlikleri zombi ziyafet masaları görmek alışıldık hale gelmişti. Her köşede birileri afiyetle yeniyor ve kemiklerine kadar iyice sıyırılamadan o da zombiye dönüşüyordu. Otobanda 2 tanesinin kafasını ezdim ama çarpma yanlısı değilim.  Sadece yerde uzanıp güneşlenen görünce ezesim geliyordu o kadar. Bursa yolu 3 saat fakat kıyamet olunca bu süre 2saate kadar düşmüştü. Babam bu zibidi gibi araba kullanışımı görse çok kızardı. Ama artık o olmadığına göre gaza istediğim kadar basabilirdim.

1 saat geçtiğinde ben hala yalovaya girememiştim. Aslına bakılırsa baya hızlıydım. Yol boyunca zombi sofralarına davet edilsem de hiç durmadım. Benzinimiz vardı. Annemin ağzını bıçak açmıyordu.

Düşünmeden edemedim. Ya oraya gittiğimizde dedemin sümürçük versiyonuyla karşılaşırsak ne olacaktı? Veya tüm erzaklar çalınmış olsaydı? Bunları düşünmek yerine olacakları görmek daha iyiydi...

Uzunca bir yoldan sonra arkama baktığımda annem arka koltukta uyuyakalmıştı. Hava kararmıştı fakat 5 dakikalık yolumuz kalmıştı. Benzin azalmıştı. Kapsama alanı 50km yazıyordu. Bu da demek oluyor ki benzinimiz artacak bile.

Tam dedemlerin sokağına girerken köşedeki zombi sofrasındaki ziyafetin sahibini tanıdığım için üstüne sürdüm. Hepimiz öyle yapmaz mıyız? Tanıdık gördüm mü üstüne sürmek  farz olur. Bende biraz sert sürdüm sanırım araba zıpladı sanki. Annem uyandı. Karşıda eski evini görünce çok sevindi fakat bu sevgisi babamın acısıyla çok uzun sürmedi. Aklına eski günlerde babamın bizi ailecek buraya getirdiği aklına gelmiş olmalıydı...