Araf

~1.Bölüm ~

Neden hep böyle olmak zorunda ki hiç anlamıyorum. Abim ve babam ne zaman bir vampir avlamaya gitse hep böyle oluyordu, yani beni yanlarına almıyorlardı ama sorun değildi çünkü ; arkadaşımla buluşucağım. Bu nedenle kafaya takmıyorum. Sadece bende bir vampir Avcısıyım tek sorun hiçbir deneyimimin olmaması. Benim kendimi kanıtlamama hiç izin vermiyorlar. Bu da yetmezmiş gibi beni hiç bilmediğim bir okula yolluyorlar , en kötüsü de bu okul yatılı. .! Bazen beni umursamadıklarını düşünüyorum. Tabi bunları düşünmeyi bırakıp hazırlanmalıyım yoksa Bade benim için endişelenir ve hiç üşenmez polise gider. Benim çok saf olduğumu düşünüyor diye sesli düşündüm istemeden... Hmm acaba bu gün ne giysem ? Mavi ispanyol paça pantolonumla beyaz vücut hatlarımı ortaya çıkaran gömleğimi mi yoksa mini siyah şortumla sade beyaz bady mi ? Hmm bakalım hava sıcak ve gökyüzü bulutsuz. Birden annemin her zamanki nasihatı aklıma geldi 'Dış görünüşe aldanma.' , yani mavi ispanyol paçamla beyaz gömleğimi giymeye karar verdim. Artık hazırdım. Bade ile buluşacağımız cafeye geldiğimde ağzım açık kalmıştı. Sevgilim Dağlar ile en büyük düşmanım Aylin el ele ve diz dizelerdi. Kendime hakim olamayarak içeride el ele olan sevgilimin yanına gidip tokatı bastım ve tek bir kelime söyledim

-Mutluluklar dilerim aşkım. !

O kadar üzgündüm ki Bade'yi aradım. Sadece neden orada olmadığını merak ettim sonuçta beni cafeye o çağırmıştı. Buu yüzden onu aradım ama annesi çıktı telefona ve bana Bade'nin hastalandığını bu yüzden gelmediğini kibarca dile getirdi. Ah ne kadın ama öyle laflar ediyor ki bazen iltifat mı ediyor yoksa hakaret mi bilemiyorum. Bunları düşünürken eve doğru yürümeye karar vermiştim. Hava kararmıştı. Birden arkamda biri olduğunu fark ettim. Ne kadar korksamda arkama döndüm ve karşımda çok yakışıklı bir erkek duruyordu. Ben şaşkınlıkla ona bakarken bana

-Pardon benim adım Yusuf limana nasıl gidebilirim ?

Dedi çok zor bir soru değildi.

-Dümdüz gidin ikinci soldan dönün tam karşınızda.

-Şey ben yol bulma konusunda tam bir beceriksizim bana yolu gösterebilir misin ?

- Hmm tabi.

Dedim ama bunu yüzüne bakarak söylemiştim. Kendime geldiğimde çok pişman olmuştum. Artık yapabileceğim bir şey yoktu. Yürümeye başladık. Tam sola dönmemiz gerekirken Yusuf beni sağa sürükledi. Ben daha ne olduğunu anlayamadan yanımıza bir araba yaklaştı ve Yusuf beni arabanın içine soktu. Çok şaşkındım ve anlayamıyordum. Bağırmaya başladığım anda boynuma bir iğne yedim sonrası ise koca bir boşluktu...