Gökyüzü

Karanlığa tutulan ışık

Şu anda sandalyeye bağlanmış loş bir oda da önümdeki adama yalvarıyordum. Yağız bana sertçe bakıyordu. Defalarca bırakmasını istedim ama benim acınacak halime acımıyordu.

"Ne istiyorsun benden."
"Senden bisey istemiyorum Cemre, sadece adaletliği sağlıyorum."
"Ne adaletliği ben seni hiç tanımıyorum ben sana ne yaptim ki?"
"Sen bişey yapmadın senin varligin yeterli sorun olmak için." sert bakışlarıyla alayca gülümsedi.
"Ne diyorsun be.. Bırak beni!"
sesim odada yankılanırken ürperti geldi.
"O biraz zor." sakin konuşuyordu ama sesinde tehdit vardı.
"Neden ?" dedim tirek sesimle niye beni kaçırdı ki?
"Herşey baban, iyi birine benziyor gibi gözüküyor değil mi Cemre."
"Ne bahsediyorsun sen ben babamı hiç görmüyorum bile. Onu sadece bir kere gördüm tanımıyorum bile"
Oturduğu sandalyeyi daha fazla yaklaştırarak yüzünü bana yaklaştırdı.
" Baban hayatımı aldı benden bende onunkini alacam." dudağı kıvrılarak "Yazık bu hikâyede yanan sen olacan." Kötü bir bakış attı
İmrenerek bakıp " İgrençsin"
Bana yandan bi bakış attı sinirle kalkıp gidecekti ki.
"Lütfen beni bırak lütfen." diye bağırdım.
O bana dönüp "Artık burada kalacaksın."
Ona dolu gözlerle bakıp. "Lütfen beni bırak ben ne yaptim ki sana."diyerek yalvarıyordum.
O bana omuzun üstünden bakış atip.
"Sesini kesmemi istemiyorsan sus!"
"Yağız lütfen bırak beni gideyim ben sana ne yaptim ki bırak lütfen beni." diyerek yalvarıyordum. Yağız sinirle çenemi tutup "Onu ilk şerefsiz babana soracaktın bundan sonra sen benim esirimsin buradan kaçış yok." dedi benim gözlerimdeki yaşlar istemsizce dökülürken bağırmaya başladım. "Bırak beni lütfen bırak ben sana bisey yapmadım." Arkasına dönüp omuzundan bana bakarak "Bende bisey yapmamıştım bu yüzden bu duruma düştüm Cemre." Ben ona ağlayarak "Bırak ben gideyim lütfen."Diye saklıyordum aynı şeyi kac kere tekrarladım bilmiyorum. O bana yaklaşıp ellerimi çözdü bırakıyordu beni. Elerimii çözüp kolumdan sertçe tutu beni o büyük evin içinden merdivenlerden sürükleyerek aşa kata indirdi çok karanlıktı ben ona bağırarak "Nereye götürüyorsun beni lütfen bırak beni" diye ağlıyordum."Sesini kesmeni söylemiştim" sinirle kolumu sıkıyordu Sönüp duran ışıklar dahada korkutucuydu Beni koridorun sonundaki bir odaya hızla attı.Sönüp duran ışıkta bir gözüken bi yok olan kirli sakallariyla dizilerdeki yakışıklı benziyordu. Ne düşünüyorum ben ya o bana zarar veriyor " Birdaha bana karşı gelmeye çalışırsan olacakları sen düşün. "
Ben ona nefretçe bakıp "Olacaklar umrumda değil buradan kaçağım bir umut kaçma şansım olsa kaçarım emin ol " o bana dalga geçiyormuş gibi gülerek." Ben o aptal babanı öldürünce serbest bırakıcağim dua et baban gelsin yoksa sen öleceksin ." Ben ona nefretle bakarak "Gerekirse seni öldürürüm ozaman." O bana sertçe bakıp kolumu sıkıca tuttu "Biraz daha sinirlerime hakim olamassam öleceksin" beni bırakıp kapiyi sertçe kapattı demir kapıdan çıkan ses beni o kadar korkutmustu ki ardından kilitleyince korku ve tirekle vücutla kapıya doğru koştum "Kapıyı aç burası çok karanlık" o kadar bagirmistim ki boğazımin yandığıni hissettim o acıyı da umursamayip yalvararak "Nolursun aç kapıyı"
Hıçkırarak ağlıyordum çok karanlıktı karanlıktan nefret ederdim kalbim sıkışıyor du. Gözlerim yavaşça kararmaya başladı dizlerim tutmuyordu bi an kendimi yerde buldum kafam uğulduyordu. Hala o azıcık ışıkla yanıp sönen odanın içindeydim gözümü sıkıca kapattım gözlerimde ki yaşlara hakim olamadım...