Gökyüzü

~Oyun başladı~

                             3.Bölüm
                 Yazarın anlatımıyla
    
        Cemre'nin anneannesi kafası dağılmış bir şekilde kahvaltıyı hazırlıyordu. Fatma gözleri çökmüş bir şekilde gelip sesi hüzünle çıkıyordu.
       "Anne Cemre uyandı mı?"
       "Hâlâ uyanmadı, git gönlünü al kızın  çok üzüldü." Fatma derin bir iç çekti kızının böyle hallere gelmesini o istemezdi hayat zorlukları özgürlüğünü kısıtlıyordu.Her şeyi kızının iyiliği için yapiyor. Kızının babası yani Osman'in çok düşmanı vardı. Hatta bazenleri evinin önünde tanımadığı adamlar görüyordu izlendiğini hissediyordu bu yüzden taşınmak zorunda kaldılar ama Fatma kızı için herşeyi yapmaya hazırdı. Annesine hüzünle dönüp
    "Anne sen çağır istersen, şimdi hazır değilim." dediği ana kapı hızla çalındı. Fatma korkarak sesizce kapının deliğine baktı. Osman kapının ardında hızlıca vuruyordu. Fatma kapiyi açmadan
    "Ne var niye geldin?"
  Osmanin sesi endişeyle çıkıyordu.
   "Fatma buradan gitmemiz lazım sizi burada olduğunuzu biliyolar benim yanıma gelmelisiniz burada size zarar verecekler b... " sozünü yarıda kesil hemencik Fatma endişeyle kapiyi açtı.
     "Neyden bahsediyorsun sen."
Cemrenin anneannesi Osmani görünce "Bu adamın burada ne işi var hayatımızı yeterince maffetmedimi." Osman mahcupla bir şekilde sevdiği kadını doğuran kişiye  bakti. Fatma'nin başka yapacak çaresi yoktu, kızının hayatı söz konusu olunca onurunu bile düşünmüyordu.
        "Anne hemen hazirlan ben de Cemre'yi cagiracam. Buradan gidelim."
       "Fatma ne diyorsun sen? Ben bu adamın yanına gelmem daha ne kadar mahvedecek bizi."
      "Anne yapacağımız bir şey yok mecburuz git hazirlan hadi."
       Fatma hızla Cemre'nin odasına yöneldi kapıda ilk vurmak için tereddüt etti sonra yavaşça kapıya vurdu.
     "Cemre..."
  Ama Cemre'den ses seda yoktu Fatma bidaha tekrarladı
     "Cemre..."
   Yine ses gelmeyince Fatma hızla kapiyi açtı. Kimse yoktu...donup kalmıştı kendine gelmesi uzun sürdü hemen "Cemre..." diye tekrar etti . Ama yine ses yoktu. Fatma delirmiş bir şekilde odalarda Cemre diye bağırıyordu sesi duyan Osman ve yaşlı annesi girdi.
    "Noldu Fatma?"
   Fatma titreyerek ağlaya ağlaya
    "Cemre yok, Kızım yok, Kızım yokkk"
  Osman delirmiş bir şekilde her yeri dağıttı
     "Allah kahretsin Cemre'yi kaçırmışlar."
  Fatma "Kizim" diye bağıra bağıra ağlıyordu. Sonra Osman'in telefonu çaldı. Telefonda özel numaraydı Osman titreyerek telefonu açtı Arkada ki ses gülerek
    "Canından birşey alınınca nasıl hisediyorsun?" dedi.
Osman bağırarak                 
     "Sakin kızıma birşey yapma yoksa senide babanın yanına gonderirim."
Telefonda ki kişi gülerek "Babamın intikamını alacağım sende merak etme bu daha hiç birşey" Fatma hemen Osman'in yanına gelerek "Lütfen kızıma birşey yapma lütfen. Ne istersen veririm yeter ki kızıma birşey yapma.Biz birşey yapmadık lütfen kızımı bırakın." dedi ağlayarak Osman daha çok sinirlenerek "Bu iş senle benim aramada kızımı karıştırma." bir şey söyleyecekti ki "Oyun başlasın " diye telefon kapandı. "Hassiktir. Öldürecem o adamı o şerefsizi öldürecem. "
       Cemrenin anneannesi  bi köşede ağlıyor. Fatma bir köşede Osman da dik durup düşünüyordu. Telefondan sağ kolu olan adami Abbasi aradi.
     "Abbas her yeri arayın sinyalden, güvenlik kameralarından, o şerefsizin  gideceği her yeri arayın. Kızımın yerini bulun."
     Fatma ağlamayı bırakıp sinirle Osman'a doğru yaklaştı "Allah belanı versin senin nerden hayatıma girdin. Her Şey senin suçun. " yaşlar tekrar yorgun gözlerinden indi, hıçkırarak "Bidaha karşıma çıkma git buradan mahvettin hayatımızı kızımı  senin yüzünden kaçırdılar." Osman derin bi nefes alıp
    "Sizi burada bırakamam burada güvende değilsiniz. Senide alırsa ben ne yaparım, sen benim yanimda kalıp kızımızı  kurtarmak için bana yardım edeceksin."

    Fatma ağlayarak "Benim kızım gitti sen neyin canından bahsediyorsun benim sana ihtiyacım yok burdan git çabuk görmek istemiyorum seni"
 
      Fatma'nin bağırmaktan ağlamaktan sesi gitmişti. Güçsüz elleriyle Osman'ın göğsüne vurarak
   "Çık dışarıya ÇIK!!!"
 
  Osman'ın sert yüzünde duygu belirtisi yoktu dayanamayıp dışarı çıktı. Adamlarına doğru yönelip
  "Burada kalıyorsunuz eve bir sinek bile girmeyecek! " 
  " Tamam efendim."
Osman arabasına binip sinirle arabayı çalıştırdı. Tüm sinirini gazdan çıkartıyordu sanki Bağırarak" Sen bittin! Yağız seni maffedecegim. Eğer kızıma bir zarar gelirse seni öldüreceğim lann!