1. Bölüm: Kardan Bir Kapı
Annemin sesiyle gözlerimi açtım. Camımda beyaz... Ne vardı orada? Kar! Kar mı yağmıştı? Yarı kapalı gözlerimi kocaman açtım. Cama doğru yaklaştım ve karı gördüm. 1 metre yağmıştı ve hala yağmaya devam ediyordu. Koşarak aşağıya indim. Annem kahvaltıyı hazırlıyordu. Babam ise televizyon izliyordu. "Anne , baba kar yağmış." dedim heyecanla. "Evet kızım." dedi babam. Ne yani? Beni neden uyandırmamışlardı? Benim karı çok sevdiğimi bile bile. "Yani beni uyandırmadınız?" dedim yarı kızgınlıkla. "Evet. Aynen öyle." dedi annem sakince. "Nedenini sorabilir miyim?" dedim. Babam ve annem bana döndüler. "Kızım geç uyudun." dedi babam. Doğru söylüyordu. Gece 2 ' de uyumuştum. Ama hiç yorgun değildim. "Öyle olsun. Size bunu ödetirim." dedim gülerek. "Korkalım mı şimdi?" dedi annem gülerek. Korkmalıydılar. Çünkü cezam onlara bugün istediğim her şeyi yaptıracaktım. Hah korksunlar benden. "Evet, korkmalısınız." dedim onlara arkamı dönerek. Merdivenlerden yukarı çıkarken onların gülme seslerini duyabiliyordum.
Odama girdim ve yatağımı topladım. Odam şuan çok dağınıktı. Normalde tertemiz olurdu. Ben temiz biriydim. "Elçin kızım, kahvaltı hazır." dedi annem. "Geldim anne." dedim. Yavaşça merdivenlerden indim. Mutfağa doğru ilerledim. Sandalyeyi çekip , oturdum. "Evet , size cezam..." dedim ve ekledim. "Nedir ? Tahmin edin." dedim gülerek. "Acaba? dedi babam düşünceli bir ses ile. Babamın bu tavrına gülmeye başladım. "Acaba?" dedim babamı taklit ederek. Annemin ve babamın düşündüğünü anlamak çok kolaydı. Annem bir yerlere dalardı. Babam ise bir yere odaklanıp kalırdı. "Evet, bulamadınız." dedim gülmemeye çalışarak. "Neydi hiç aklıma gelmedi." dedi annem. "Bugün istediğim her şeyi yapacaksınız." dedim ve gülmeye başladım. "Çok güzelmiş. Bravo." dedi babam ve alkışlamaya başladı. Alkışlamayı bıraktı ve gülmeye başladı. Tabii ki çok akıllıydım. "Akıllıyım. İşte bu da onun bir kanıtı." dedim gülmemeye çalışarak. Babam ve annem tekrar gülmeye başladı. Ben ise onların gülüşüne dayanamayıp güldüm. "Yemek...Açım." dedim iştahla sofraya bakarken. "Herhalde biz yedirmiyeceğiz." dedi babam. Aaa aslında iyi fikirdi. Şaka, şaka. Babama döndüm. "Değil mi kızım?" dedi babam korkuyormuş gibi. Bir an babamın bakışına dayanamadım ve gülmeye başladım. Babam ben gülünce rahat bir nefes verdi. "Oh biz yedireceğiz sandım." dedi babam bir nefes çekerek. Ah ben bebek miydim? 19 yaşında bir genç kızdım. Yavaşça yemeğe döndüm.
Yedikten sonra anneme "Eline sağlık anniş." dedim. Anneme anneden çok daha farklı şeyler söylerdim. "Afiyet olsun kızım." dedi annem gülerek. Hızlıca banyoya girdim. Elimi yıkadım, dişlerimi fırçaladım ve saçımı taradım. Banyodan çıktım ve odama yöneldim. Odama girdiğimde camımda bir kuş fark ettim. Bu havada ne işi vardı? Şuan göç etmiş olması gerekiyordu. Hızlıca cama doğru yürüdüm. Pencereyi korkmasın diye yavaşça açtım. Uh hava çok soğuktu. Hızla kuşu avucuma aldım. Üşümüştü. Yatağıma oturdum ve yorganımı üzerine örttüm. Sanki bebek gibi davranıyordum. Gözlerini kapamıştı. Uyuyordu. Hem de bir bebek gibi... Kapım çalındı. Yani çalındı derken tıklandı. "Girebilirsin." dedim sessiz konuşmaya çalışarak. Annem içeri girdi. Kuşa bakıyordu. Sonra yüzünde bir tebessüm oluştu. "Kızım , ne tatlı bir kuş." dedi annem. "Evet, camdaydı bende içeri aldım." dedim ve ekledim "Bebek gibi değil mi?" dedim gülümseyerek. "Aynen öyle." dedi annem. "Anne bence kar varken burada kalsın. Değil mi?" dedim yalvarırmış gibi. "Bana göre uygun. Yani kalsın bakalım." dedi annem. Kuş uyuyor olmasa bağıracaktım. "Kızım o zaman adını sen koy." dedi annem. Düşündüm. Adı ne olsa yakışır? "Buldum. Kar. Kar olacak." diye mırıldandım. Biraz saçmaydı ama kuşu karda bulmuştum. Penceremin önünde diye Pencere koyacak değilim tabii de. Şimdi Pencere baya saçma geldi. Nereden aklıma geldiyse. Her yerde pencere var nereden olacak? Uff kendimle kavga ediyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kar Bekçileri
AdventureArtık kimse yoktu yanımda. Gitmişlerdi. En sevdiklerim... Hayataydım ama yaşamıyordum. İşte benim hikayem. Yani Elçin' in hikayesi... Ama kurtarıcı istemiyordum. Zarar görmeye hazırdım. Ama onlar geldi. Biz karların bekçileriydik. Hikayeme hoş geldi...