MAFYA ABİLERİM

2. BÖLÜM

Gözlerimi kırpıştırarak açtığımda Toprak abim bana sarılarak yatmıştı. Dün en son hatırladığım uyuduğumdu. Olayı idrak edince hemen abimden ayrıldım. Onları hemen affetmeyecektim hem daha bana açıklama bile yapmadılar.

Toprak abim yerinde rahatsızca kıpırdanırken gözlerini açtı ve bana baktı.

-Bir sorun mu var prensesim? 

-Hayır, ne zaman gidicez? 

-Daha kahvaltı yapmadık aç aç nereye gidiyorsun

-Ben aç değilim

Diye yalan söyledim. Aslında çok açtım ama hemen gitmek için yalan söylemiştim. Tam o sırada karnım guruldadı. Toprak abim bana gülerek 

-Karnın hiç öyle söylemiyor ama 

-Tamam hemen kahvaltı yapıp gidelim.

Dedim, bir an önce diğer abilerimi görmek istiyordum. Tamam küs olabilirim ama onları çok özlemiştim.

-Niye bu kadar çok gitmek istiyorsun yoksa abimleri mi özledin? 

-Aa saat 11 olmuş açık büfe kapanır hadi inelim.

Diyerek konuyu değiştirdim.

-Kaç bakalım. Diye mırıldandı.

-İyi o zaman hazırlan da inelim. 

Yataktan kalkarken aklıma birden Açelya gelmişti. Gözlerim dolmaya başladı. Acaba ne yapıyordu. Oray'la buranın saatleri bir değildi. Bugün içerisinde onu aramayı aklımın bir köşesine not ettim.

Banyoda işlerimi halledip, valizimin kapağını açtım ve bir pantolonla tişört çıkardım.  Onları hızlıca giyip saçımı topladım. Banyodan çıkıp abimin yanına gittim. 

-Ben hazırım, hadi gidelim.

-Tamam prensesim. 

Aşşağı inip kahvaltımızı yaptık. Acaba abim bilet almış mıydı?

-Abi bilet aldın mı? 

-Evet, saat 2 de.

Saate baktığımda 12.59 du. 1 saat vardı ama anca giderdik.

-1 saat var gidelim hadi.

-Tamam sen yukarı çık bende çıkış işlemlerini hallediyim.

Onu başımla onaylayıp yukarı çıkıp valizimi aldım abim bişey getirmemişti sadece küçük bir sırt çantası vardı, onu da alıp aşşağı indim.

Abim koltuklara oturmuş beni bekliyordu. Ona çantasını uzattım. Teşekkür ederek aldı.

-Araba garaj da sen bekle ben arabayı getiriyim.

-Tamam.

Abim gidip arabayı almaya gittiğinde, tamamen siyahlara bürünmüş ve gözü sürekli benim üzerimde 1 tane adam gördüm. Bana doğru gelmeye başlayınca, oturduğum yerden kalktım ve abimin yanına doğru gittim. 

Abim o sırada arabayı çalıştırmıştı. Yanına gidip oturdum.

-Sen niye geldin ben geliyordum prensesim

Abime söylemiycektim, onu boşu boşuna telaşlandırmaya gerek yoktu. 

-Sıkıldım, gelmeyince ben geldim. 

Başıyla onaylayıp. Havaalanına sürmeye başladı. Yaklaşık 45 dakika sonra havaalanına gelmiştik. Uçağın kalkmasına 5 dakika vardı. Abimle kontrollerden geçip uçağa bindik. 12 saatlik yolumuz vardı ve benim uykum gelmişti.

Uçağın camına başımı yaslayıp gözlerimi kapattım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.

***

-Prensesim, uyan geldik.

Abimin beni dürtmesiyle uyandım. Gözlerimi kırpıştırarak nerde olduğumu anlamaya çalıştım. Uçaktaydık herkes çıkmıştı bir tek biz kalmıştık. Abim konuştu.

-Prensesim, eve gidiyoruz gel hadi.

Dedi, abimleri görecektim onlarla 3 yıldır görüşmüyorduk ve ben onları çok özledim.

-Tamam.

Dedim sesim yeni uyandığım için biraz garip çıkmıştı. Uçaktan indik ve arabaya binip eve doğru gitmeye başladık. Yarım saat sonra bir villanın önünde durduğumuzda gözlerim şaşkınlıkla aralandı bu villa Abimlerin miydi? Bu kadar zengin miydiler? Tamam babam ünlü iş adamıydı ama bu kadar da parası yoktu.

-Prensesim hadi gelsene.

Beni çağıran abime baktım, arabadan çıkmış ve kapının orda duruyordu. Bu arada evin etrafında bir sürü koruma vardı. Neden koruma olduğunu daha sonra sormayı aklımın bir köşesine not ettim.

Abimin yanına gittim, abim kapıyı çaldığında kalbim çok hızlı atıyordu. Kapıyı yaklaşık benim yaşlarımda mini etek giymiş bir kız açmıştı. Bu kızın eteği neden bu kadar kısaydı bunu abimlerde sonra konuşacaktım.

İçeri girdiğimde bütün abilerim koltukta oturmuş dizi izliyorlardı. Kapı sesini duyunca hepsi bize doğru döndüler ve bana doğru koştular, kesin ezilecektim.

Abimlerin hepsi bana sıkı sıkı sarılırken benim gözlerim dolmuştu. Ne gerek vardı bunca yıl ayrı durmaya neden beni de yanlarına almamışlardı ki.

-Seni çok özledik meleğim. 

Dedi Arda abim bana sarılırken, sarılma faslı bittikten sonra koltuklara geçtik Arda abim ve Ateş abim yanıma geçmişlerdi. Şu an onların arasında oturuyordum.

-Açıklayın beni neden o yurda bırakıp gittiniz hem de benim  beni en zor anımda.

Dedim gözlerim çoktan dolmuştu. Ateş abim konuşmaya başladı.

-Balım, biliyorsun ki babamın bir çok düşmanı vardı. Babam öldükten sonra düşmanları bizim elimizden şirketi almaya çalıştılar, bize zarar vermeye kalktılar, bizde seni bu tehlikenin içine atamazdık zaten senden haberleri yoktu bizde seni yurda bıraktık, bu senin güvenliğin içindi, lütfen bizi anla.

-Peki neden beni bunca yıl sonra yanınıza aldınız? 

-Düşmanlarımızın senden haberi olmuş, sana zarar gelmesin diye yanımıza aldık seni.

Sözünü bitirir bitirmez Ateş abimin boynuna atladım. O da bana sarıldı. Onları çok özlemiştim, onlar benim herşeyimdi. 

-Sizi çok özledim. 

-Bizde seni çok özledik meleğim.

Dedi sonradan bize sarılan Arda abim, diğerleri de kıskanmış olacak ki gelip bize sarıldılar. 

Tek düşündüğüm bir daha onlardan asla ayrılmıycak oluşumdu hep beraber birlikte yaşayacaktık.

***

Selam

Bir bölümle daha karşınızdayım biraz kısa bir bölüm oldu ama her gün bölüm atmaya çalışıcağım, bazı bölümler kısa olabilir. Bu arada bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz yorumlarda belirtin.

Bir sonraki bölümde görüşürüz o zamana kadar kendinize iyi bakın.

759 kelime🌸