Şansın Ta Kendisi

9.bölüm

Gözümü açtığımda saat'in çok erken olduğunu odaya gelen ışıktan anlamıştım yataktan kalkıp elimi yüzümü yıkadım telefonu açtığımda saat'in 6.50 olduğunu gördüm kendimi ne zaman çok düşünür bir şekilde bulsam hep çatıya çıkardım bu yüzden çatıya çıkmaya karar verdim sonuçta ben oradayken birazcıkta olsa kafamı toparlayıp düzgün düşünebiliyordum üstüme montumu geçirip çatıya çıktım ve karşımda Can'ı görmeyi beklemiyordum bu yüzden biraz kasıldım sonuçta ben buraya kafamı toparlayıp daha düzgün düşünmek için geldim ve bu Can varken pek normal değildi. Bi kaç adımı sessizce atıp öbür tarafa geçmeyi düşünüyordum ilk önce yere baktım hiçbirşey yoktu buda hiçbirşeye basmayacağım anlamına geliyordu.
Gizlice geçtim tam arka tarafa giderken onun sesini duydum
"Geldiğini gördüm Damla" dedi tamamen bana dönerek bana dalga geçer gibi bakıyordu ve hafif çarpık bir tebessüm vardı yüzünde
"Şey yani ben biliyorum benim burada olduğumu anlayacağını sadece seni rahatsız etmek istemedim bu saat'te buraya çıktıysan bir sıkıntın var diye çıkmışsındır dedim"
"Senin bir sıkıntın mı var" dedi tüm söylediklerimi duymamış gibi kafamı iki yana salladım "Hayır bir sıkıntım yok senin varmı" dedim ona olanlardan bahsetmelimiyim? Şimdilik hayır birdaha tekrarlarsa söylemeliydim.
"Yok" dedi düz bir sesle kafamı sallamakla yetindim "O zaman eski oturduğumuz yere oyuralım mı?"
Sesinde bir beklenti var gibiydi
"Neden olmasın"
"Çok güzel" dedi gülerek "bayanlar önden" gülerek geçtim yanından çatının ucuna gidip oturduktan sonra Can'da yanıma oturdu "Bu saat'te mi kalktın yoksa hiç uyumadınmı" dedi kafamı ona çevirip "Bu saat'te uyandım. Sen?"
"Ben hiç uyumadım" sesi düzdü yine ne olmuş olabilirdi ki?
"Buğra gelecekti buraya"
"Niye ki?" sesim küçük bir kız çocuğunun heyecanlı sesi gibi gelmişti kulağıma Can gülerek ve kafasını oynatarak "Ben çağırdım" dedi kaşlarım çatılı bir şekilde bakıyordum bu neydi şimdi çocuğu seven kişiler gibi yapmıştı şu an ben düşüncelerimim daha da derinine inecekken birden kahkaha attı
"Niye öyle bakıyorsun ya?"
Ben affallamış bir şekilde
"Nasıl bakıyorum ki?" diye sordum
"Şaşkın şaşkın" dedi gülerek
"Ya ne bileyim çocukları severken ki konuşma şeklinden yaptın az önce o yüzdendir"
"Sende çocukların şaşırınca ki heyecanından yaptın az önce" dedi gülerek "of"'layarak önüme döndüğümde Can'ın gözleri hala bendeydi bundan rahatsız olmuyordum ama gerçekten çok utanıyordum sonuçta ben çok utangaç biriyim Can hâla bana bakarken dayanamayıp "Önüne dönermisin artık? " dedim Can'ın gülme sesi geldi "Ya bakmasana niye bakıyorsun ki?" dedim Can bana az daha yaklaşıp "Güzel şeylere bakmayı seviyorum huyum bu" dedi şok içinde ona döndüm ve burunlarımız birbirine değiyordu artık o sırada öksürük sesi geldi çatının kapısında ikimizde sesin geldiği yöne baktığımızda Buğra sırıtıyordu ben utançla ayğa kalkarak "Buğra"
"Evet" dedi Buğra hâla sırıtıyordu "Ne işin var senin burda" Buğra tam konuşacakken "Ben çağırdığımı söylemiştim ya Damla" diyerek ayağa kalktı Can. Ama benim yüzümde mahçup bir ifade vardı çünkü Buğra yanlış anlamışt benim yüz ifademe ikiside gülmeye başladı şoka girmiştim önceden kimseye bu kadar yakın olmamıştım üstüne birde Buğra görünce kendimden geçtim.
"Ne var ya?" diye soru yönelttim Buğra bana yaklaşarak "Hiçte söylemiyorsunuz" dedi imalı bir sesle
"Ne-neyi"
"Sevgili olduğunuzu"
Şok içinde Can'a döndüm o hala sırıtıyordu bu çocuk niye bu kadar rahat ya onu böyle gördükçe sinirleniyordum "Can sende bişey söyle şuna" dedim Buğrayı göstererek Can bana baktı dudağını birleştirerek gülmemek için dudağını birleştirmişti
"Ben herşeyi biliyorum Damla " dedi Buğra kahkaha atarak "Birden döndüğün için öyle oldu" ikisi birden gülüyordu "Hiç sevgilin olmadığı için böyle olmuştur belkide" Can şok içinde bana baktı "Senin hiç sevgilin olmadımı" "Ben gidiyorum görüşürüz" diyerek kapıya doğru yöneldim ve çıktım eve girdiğimde derin derin nefes alıp verdim odama girdiğimde saat'e baktım daha erkendi kendimi yatağa attıktan sonra gözlerim yavaşça kapandı.