-Bölüm 3-

144 14 6
                                    

Ben kahvemi yudumlarken Deniz pis pis kıkırdayıp bana bakıyordu.

"Ne kıkırdıyosun manyak?" dediğimde yastığı bana fırlatıp "Aşık oldun değil mi?" diye bağırdı.

Ben aşka inanmazdım. Ilişkileri yapmacık ve gereksiz bulurdum. Sevgili oluyorlar,birbirlerini çok seviyorlar,sonra ayrılıyorlar. Aynısı yine bir başkasıyla yaşanıyor. Gerçekten çok yapmacık.

"Deniz,daha tanımadığım bir adama nasıl aşık olabilirim?"

"Ilk görüşte aşk güzelim. Daha önce hiç duymadın mı?"

Tamam,yakışıklıydı. Fazlasıyla. Siyah deri ceketi ve kot pantolonuyla,egoist duruşu ve bakışlarıyla gereğinden fazla çekici duruyordu. Ama aşık değildim.

Deniz uyuduktan sonra defterimi aldım ve kulaklığımı taktım. Gece. En sevdiğim an gelmişti.

"Neden duruşu bukadar etkilemişti beni? Arabadan inişini izlerken çok değişik şeyler hissettim. Kendini beğenmiş,odun ve.. garip birine benziyordu ve lanet olsun bu beni çok etkilemişti! Hayır hayır kesinlikle bir erkek peşine düşen bir kız olmayacaktım. Ben kimseye aşık olmam. Hayat aşk acısı çekmek için çok kısa."

Her gece olduğu gibi yine düşüncelerle boğuluyordum. Yine hayallere dalmıştım ve uyuyamıyordum.

Yatağımdan doğruldum ve pencereye doğru gittim. Perdeği araladığımda gözüm karşı evin yanan ışığına takıldı. Bir saniye,bu oydu! Ayaklarını uzatmış çay içiyordu. Kahvede olabilir. Elinde defter ve kalem vardı. Bi insan bu saatte ne yazabilir ki? Defteri masaya koydu ve ayağa kalktı. Nereye gidiyor bu? Aynanın karşısına geçip saçını düzelttikten sonra yine gözden kayboldu. Ah lanet olsun! Işığı kapattı!

Ona neden bukadar takmıştım bilmiyorum. Aşık olmuş ergen kızlar gibi sırıtarak yatağıma geri döndüm ve yorganı kafama geçirdim. Iyi geceler yakışıklı...

Siyahım Olur musun?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin