Mjellma ne Liqenin e Djallit

Prolog

Kishte qe nga mengjesi qe po qante. Dreqin! Ato punonjese se linin rehat, nuk mendonin ta pyesin as si ndihej.

- Zonje do beheni vone! Mos qani ju lutem do ju prishet makiazhi! - keto ishin fjalet e tyre qe nga oret e para te dites.

Ajo po martohej dhe po qante, por nuk ishin lot gezimi... ishin lot trishtimi. Ajo pas pak do nenshkruante me vetedije burgosjen e saj te perjetshme. Pse? Sepse babai i saj i do te "miren"....

Ne fakt ai ishte i cili do perfitonte nga e bija e tij. Po bente nje marreveshje biznesi dhe po safrikonte Odetten, vajzen e tij te vetme. Derisa mund te shkoj me trishtimi i saj?

Flashback 24h ago

- Çfare dasme thua o babi? - reagoj ajo quditshem.

- Odetta mos me nevrikos me shume, e kemi vendosur. - babai i saj foli autoritar kesaj here.

- Me ke e ke vendosur? Me ke pyetur mua? - i fliste me nje ton te qete si gjithnje.

- Ti ke 2 vite qe shoqerohesh me Liamin mendon se duhej ta zgjasnin me shume?

- Po as nuk jam shoqeruar me te! Ai ka ardh pas meje dhe une nuk e pranoja pranine e tij.

- Hyre ne dhome dhe mos me sos durimin!

- Do ma semuresh burrin. Ske pse e zgjat se do martohesh, mbaruan ditet e llastimit zonje e vogel! - i bertiti Laura ndersa duart i mbate rreth kraheve te babait te saj.

- Babi si do ma besh kete? - nisi te qante pasi degjoj fjalet nga babai i saj qe i dhimbnin jashte mase.

- Nuk kam tjeter zgjidhje Odette. - pa pritur te degjonte fjale tjeter vrapoi per ne dhome, aq shume kishte qajtur sa nuk i ndjente me syte. Po priste per nje jete qe nuk e dinte se ku do e qonte.

•End Of Flashback•

Kishte gjetur rastin te ikte nga shtepia dhe vraponte drejt pyllit ku po largohej nga terreni i shtepise se saj dhe vraponte me sa fuqi kishte edhe pse thuajshe kembet spo i ndjente fare.

- Kepuce budallaqe! - tha ajo dhe i heqi shpejt taket nga kemba.

Po lirohej aq shume, sa kembet dukej se ishin te destinuara te e qonin drejte shpetimit te saj, drejte drites se saj. Nuk e kishte verejtur se kishte hyre kaq shpejte thelle ne pyll, i dukej zone e pa njohur.

Kembet po me qonin ne vende ku nuk i kishte pare kurr, syte i pane nje liqen, sa bukur shkelqente nen driten e diellit. Mori fryme thelle dhe dukej se mushkrite po i funksiononin perseri.

Sa i hyri kemba ne uje, mornicat nisin te e pushtonin. Duke u gjendur ne mes te liqenit dukej se po jetonte prape dhe perseri e perseri se here kembet hynin me shume ne liqen.

- A thua linda perseri? - peshperiti, ku lloj-lloj ndenjash e kishin kapluar.

- Jo engjell, je e njejta. - dukej se nuk ishte e vetme. Nga ai ze qe tingellonte aq tmerrues, i hyri frike gjere ne palce.

Nuk guxonte te kthehej perpara, vetem shtrengoj zingjirin e saj qe e kishte si ves sa here frikesohej.

U kthye perpara. Rrudhi vetullat nga njeriu qe kishte perballe, por ne fund buzeqeshi. Kishte takuar krijesen me perfekte qe kishte pare, nje kombinim i se mires e se keqes. Oh sa perfekt dukej ne syte e saj! Kishte tipare te erreta dhe dihej qe nga larg aura e tij e erret.

Ai po e shikonte ne te njejten menyre por po e fshihte interesin e tij me ate fytyren e tij te zakonshme, dhe te pa interesuar.

Sa e pa ne mendje i kaluan nje qindra mendime per te. Ajo ishte art, nje lloj arti qe te bente te kalonin qindra mendime ne te njejten kohe. Nje lloj arti qe te gjithe do donin ta shihnin. Buzeqeshja saj vlente me shume se gjithe pikturat me te shtrenjta te botes, perfshire ato te Pikasot. Syte si oqeanet me te thella te botes, si yjet me te shendritshem te nates. Mona Lisa e tij... ndoshta dhe nje dite galeria e tij private.

Mendimet e tyre u nderpren si u degjuan nje vershim plumbash, ajo u frikesua shume dhe duket se ai e verejti kete gje. Ai hyri ne uje dhe e shtrengoj ate forte me krahun e tij, dhe ai i jepte drejtim asaj.

- Ku po me qon? - pyeti ajo, ku perseri e magjepsi me zerin e saj. Aq melodik, sa e gjithe tekstura e toni i zerit te saj dukej se po degjonte ndonje ze engjulli. Asgje nuk krahasohej me ate ze.

- Diku ku do jesh sigurt. - u pergjigj ai pa e shikuar ne sy me revole ne dore dhe duke veshtruar per njerezit e tij.

Per çudi nuk u frikesua nga ai... dhe pse mbante ate mjet qe ajo e urrente aq forte por nuk ja zbehte ate pelqim qe ajo krijoj ndaj tij ne ato momente...

Por dukej se do e ruante nga vetja, sepse zjarri qe ai krijon eshte terror i vertete...