Mjellma ne Liqenin e Djallit

I

odetta

Rrezet e diellit me binin syve dhe me pengonin aq shume. Hapa syte ngadale dhe mu paraqit trubullt tavani.

- Ku jam keshtu?! - u ngrita e revoltuar nga frika. Ishte nje dhome ndryshe nga e imja.... Vinte ere ndryshe. Dhome luksoze, por si e vdekur, sepse dukej se askush nuk kishte qene ne kete dhome perpara.

Isha e veshur me rroba te tjera dhe nuk ishin te mijat, nuk ndihesha rehat por se kisha problem. Sepse me pengonte me shume fakti se ku ndodhesha.
Dhe a mund te dilja nga kjo dhome? U nisa drejte deres duke kaluar nje korridor te numeruar me shume dhoma , kjo shtepi duket si labirint.

Degjova zera ku me drejtuan drejte disa dyerve te medha dhe njera dukej pak e hapur. U afrova.

- Shpresoj se do jete diçka e rendesishme qe me zgjove kaq heret Peréz. - degjova nje ze te trashe e te eger por me dukej se e kam degjuar diku me heret.

- Kemi probleme me zonen perendimore jane ulur shitjet... foli nje ze tjeter.

- Çfare do te thuash me jane ulur shitjet? Pas pjeses veriore, perendimi te çan nga blerja e droges. - e nderpreu tjetri ashper.

- Droge? - peshperita, duke afruar duart ne goje nga habija.

- Off, ne çfare problemesh kam futur veten? - u mbeshteta ne dere duke u ndjere duarlidhur. Isha mbeshtetur ne dere dhe nuk e kisha ndjere fare qe pesha po e rendonte deren dhe fap isha ne dysheme. Zot nuk kam qene ne ndonje situate me te turpshme ndonjehere.

E gjithe vemendja ishte te une, çfare te beje? çfare te beje? çfare te beje? Se pari te qohem prej dyshemeje.

- Per... pershendet...tje! - si me dolen keto fjale. Po friksohem aq shume, pa prit pak! Mendova une. A eshte ky djali qe takova dje te liqeni. Dje me shpetoj ndoshta me nxjerr nga ketu.

- Çfare bene ketu?! - u ngrit nga karriga e tavolines i acaruar ai, dhe dukej se gabova ai dukej se do me vriste me ate shikim.

- Doja te dija nga eshte dalja, dua te iki prej ketu. - ju ktheva serioze kesaj here.

- Harroje. - mu hakerrua ai, e u afrua drejte meje. Doja tja mbathja me te katrat. Me kapi per krahu e me drejtoj per Zoti e di ku.

- Ku po me qon? Me lere te lutem. - i thashe me zerin e dridhur. Por nuk po me pergjigjej. Derisa me dergoj ne nje dhome, ishte e gjitha e zeze.

- Kalo andej. - me urdheroi duke me shtyre ne krevat por u ngrita menjehere sepse e dija çfare me priste. Frika me kishte hyre ne place, kishte nje ze aq te ashper.

Me hodhi perseri ne krevat eger duke ma lenduar kemben. Kisha dhimbje dhe u ula ne menyre qet ta lemoj kemben me dore, por pa pritur erdhi ai dhe me shtriu rendshem ne krevat.

- Ti vajza e Teodor Ivanov apo jo? - me tha duke me pare ne sy, ku mbante perplot urrejtje.

- P..ppo - thashe me lot ne sy. - Çfare te ka bere babai im ty, nuk ka te beje fare me mua, mos me lendo te lutem! - ndersa lotet po me kalonin neper faqe qetesisht.

Ajo urrejtje dukej se ju zbeh paksa sapo i thashe ato fjale sinqerisht.

- Qetsohu heromosa s'do te t'dhemb aq shume. po nuk ta premtoj nese leviz si ke nis -tha ai duke u munduar tja heqte bluzen asaj por u acarua nga gjithe procedura dhe ja grisi shpejt.

⚠️🔞