Mjellma ne Liqenin e Djallit

II

- Zot! Sa me dhemb koka. - psheretiu Odetta duke vendosur duart te koka.

- Aghhh. - leshoi nje ofshame pasi nje dhimbje ja preu trupin kur donte te afrohej te komoja te merte nje gote me uje. U paralizua menjehere dhe nuk mundte te levizte nga dhimbja e madhe. U vendos ne krevat dhe nisi te qante duke menduar se edhe sa do zgjasnin sfidat e sprovat qe Zoti po parakalonte ne to.

Pushoi dhe pak ne ate krevat ku lotet po i shterronin duke ja thithur te gjitha jasteku.

- Dreqin! - tha ajo pasi i erdhi shija e keqe e te perzierave deri te goja.

Duke mbajte gojen me dore kerkonte per banjon.
Pasi pa banjon e cila kishte si barriere vetem xham hapi ate dhe shkoi menjehere ne lavaman. Po humbte dhe shpirtin thuajse...

Sapo mbaroi mori ujin dhe shpelau gojen dhe fytyren. Nisi te qarat dhe u mbledh ne nje qoshe te banjos, e dinte shume mire çfare po e priste pas asaj nate.

Po copetohej pak nga pak. Duhej te ikte nga aty. Gjeti dhomen e garderobes dhe hyri shpejt ne te shikonte  te merte ndonje rrobe e parfumi ju perplas si stuhi ne fytyre. Era e njejte e asaj nate... u derrmua.
I dukej se ai po ia bente kastile.

Ishte ere aq terheqese saqe kembet po i dridheshin e djalli i qonte mendime nga me te ndryshmet te asaj nate si nje boomerang, ndoshta deshironte te perseriste te njejten nate.

Ktheu koken nga njera ane shpejt qe t'i largonte gjithe mendimet qe po i silleshin ne mendje dhe mori nje bluze me menge te shkurtra, nje triko sportive qe do dukej si thes ne te por nuk i beri pershtypje.

Vetem donte te veshte diçka mos te gjendej ne te njejten situate si ajo e djeshmja. Ndihej ne faj...
Mendonte se ishte faji i saj qe ai e beri gjithe kete, po mos e provokova pa qellim. Pyeste veten!

Veshi rrobat shpejt dhe hapi deren ngadale. U gjend ne nje koridor te madh dhe ashtu kembe zbathur u end neper te por disa melodi po e terhiqnin afer nje dhome...

Buzeqeshi dhe kembet pa vetedije po e dergonin te burimi i tingujve melankolik. Kembet e quan drejte pragu te nje dhome, po luante gishtat rreth telave dhe krijonin magji. Ishte aq i qete dhe i pelqente çdo gje rreth asaj sfere qetesie ku gjendej ai dhe kitarja.

Ndenji dhe pak momente duke shijuar ne maksimum çdo tingull por nga magjia qe e kishte pavetedijesuar e hoqi nje ze i ashper por me ngjyre trishtimi.

Ktheu koken shpejt per nga burimi i atij zeri dhe u nis per atje. Ai ze e terhoqi deri poshte dhe pa krijesen me hyjnore qe kishte pare ndonjehere...

~IVANOV~

- Çfare? E kane kindapuar? Çfare di tjeter? - u kthye Margarita e tronditur.

- Vetem kaq, ata nuk flasin shume per kete teme. - ju pergjigj punetorja e re Margaritas duke i treguar gjithçka dinte.

- Duhet te i tregoj Massimos, eshte i zoti per keto pune. - e trishtuar Margarita.

- Nuk na duhet ndihma e familjes tende. - e kundershtoj Laura duke u afruar drejte tyre.

- Nuk e di si ka mundur Odetta ta duroj kete grua. Eshte djalli vete. - mendoj me vete Margarita

- Mirmengjes zonje. - e pershendeti Margarita duke buzeqeshur.

- Faleminderit per viziten, e dashur. Tani te lutem na lejo.

- Por zonje sa erdhi! - foli punetorja.

- Çfare ju kam thene juve te gjithave? Si mund te pergjosh dhe pastaj te i tregosh çdokujt qe te del perpara? - bertiti e nxehur Laura.