Mjellma ne Liqenin e Djallit

V

odetta
Po endesha ne nje pyll te dendur dhe degjoja nje ze te therriste mami, instiktivisht vrapoja pas atij zeri por sa dukej qe ju afrohesha jehona e zerit venitej.

Derisa po vrapoja ktheva koken dhe ndodhej nje vajze e vogel. Ndalova hapat dhe u ktheva tek ajo, kishte sy blu, njesoj si te mite dhe floke te zeza me disa tipare te njohura te dikujt ne fytyre te saj.

Me zgjati doren duke kthyer koken ne njeren ane e buzeqeshi. E ndjeja se diçka mundej ti ndodhte doja ta mbuloja sa me shpejte me krahet e mije.

Oh sa buzeqeshje te mrekullueshme kishte, ngjyren e syve kishte te e paster si kristal.

u afrova ngadale drejte saj, sa i zgjata doren dikush ne te zeza i mbylli gojen dhe e largoj nga une duke e kapluar erresira.

- Odette... - u degjua nje ze i njohur nga pas meje sapo u bera gati ta ndjek vajzen. Ktheva koken shpejte dhe ndodhej ai, ku ne krahe kishte nje djale ne moshen e asaj vajze te vogel qe pashe.

Frymemarrja filloj te me shpejtohej dhe gjithcka filloj te zhdukej shpejt. Hapa syte dhe ndodhesha ne krevat, djerse te ftohta me kishin kapluar gjithe trupin.

Ndjehesha e thate dhe kalova doren per ne komodine, mbusha nje gote uje dhe freskova pak fytin. Rrezet e diellit i terhiqte nje zingjir ngjyre ari qe ishte po i imi. Nje buzeqeshje mu krijua ne fytyre nga fakti qe ai e kishte rregulluar.

Mora zingjirin ne dore dhe nje fryme e ftohte po me perplasej ne fytyre.
Dritarja ishte e hapur por dhoma e ngrohte dhe sa e mbaj mend naten isha afer dritares, si erdha ne krevat?

- Odette je aty? - degjova zerin e Kait qe po trokiste.

Qova koken te ora dhe kishte kaluar ora 2 e dites, u ngrita ta hapja deren, por nje force e madhe me pengoj. Sa ktheva koken dora e atij personi kaloj me gojen time dhe tjetra ne pjesen e belit duke me bllokuar.

Me terhoqi ne banjo duke mbyllur deren pa zhurme. Me ktheu nga vetja duke me bere me shenje qe te isha e qete dhe te mos levizja.

-Patron nuk eshte ketu... - ndegjova zerin e Kait derisa hyri per ne dhome por menjehere ne ato momente degjova zhurme armesh. Pamja mu paraqit trubullt nga lotet qe tani po rrjedhnin. Ai nuk me leshoj derisa zhurmat u ndalen.

E shikova thelle ne syte e tij qe kishin ngjyre te smeralde e qe po e prishi ate fytyre serioze sa u ndesh me shikim tim lutes qe te me leshonte, e qe tashme i kisha bere qull doren me te cilen po me mbyllte gojen nga lotet qe rrjedhnin nga syte e mije.

Ai me leshoj sapo ndaluan zhurmat e armeve. Hapa deren shpejt dhe pashe Kain ne toke dhe ne trup kishte dy plage nje ne kembe dhe tjetren ne kraheror.

Pas meje ndodheshin njerez te tjere por vrapova te Kai per ti ofruar ndoshta... pak ndihme, por perseri dy dreq duarsh me terhiqen nga pas.

- Me lesho, Kai, Kai. - bertita ne pa mundesi per te bere ndonje gje. Thirrjet e mija mbushen tere dhomen dhe ai qoj ngadale koken qe te me shikonte por e uli prape ne pa mundesi mes dhimbjesh.

Ne mendje me kaloi vetem ai.

- Hugo ku eshte Kai? - bertita me teper kete here duke levizur duart dhe trupin nga forca qe me bllokonte nga prapa.

Sa mu largua nje dore nga beli mendova qe do mund ti afrohesha por nje rrobe e ndjeva ne goje dhe mu erresua gjithcka.

author pov
nderkohe ajo ishte ne makine duke u nisur te destinacioni qe do e qonin njereziy qe e kishin marre nga preheri tij, ai po fluturonte drejte Anglise te cilen e kishte kapluar nje shi i madh.

Kishte gjithe fluturimin i inatosur dhe duke vritur mendjen si ishte Kai dhe kush e kishte kindapuar Odetten.

Vetem kur e qonte mendjen tek ajo dukej se gjithe zemerimi po ju shendrrohej ne nje dhimbje. Epo... ai nuk diti ta ruaj ate dhe tani nuk do ta kete ate.

Mendonte me vete po te kishte edhe pak kohe me te ndoshta do nis ta donte ate por tani ishte kohe qe te vazhdonte me planin. Shkundi koken dhe perpiqej ta binde veten se ajo ishte vetem nje pjese e planit te tij te hakmarrjes.

Pas disa oreve ai me ne fund mberriti. Avioni i tij u ndal ne pisten pas oborrit te shtepise. Vrapoj per te shtepia duke menduar se do e gjente Odetten brenda dhomes se tij, duke lexuar ndonje liber dhe sapo te shikonte se ai kishte mberritur do i jepte ndonje buzeqeshje si gjithmone.

Por jo, gjeti vetem Kain i cili ishte i katandisur si mos me keq, u afrua prane tij i cili ishte i mbuluar nga aparatet mjekesore qe e kishin vene ne gjume per mos te ndjere dhimbje.

Skishte çfare te bente me shume. Tani do vazhdonte jeten e tij te merzitshme pa te. Pa femren qe i sillte hare asaj shtepie te zymte.

Shkoj te dhoma e tij, hapi deren dhe gjithe aroma e saj qe e kishte shperndare ne dhomen e tij ju perplas me fytyre. Morri fryme thelle dhe i mbylli syte, donte ta ndjente prekjen magjike te saj por ajo sishte aty me.

Dhoma kishte shenja gjaku gjithe andej, shihej se ishte pastruar por ato dreq shenjash kishin deportuar gjith andej .

I imagjinonte pamjet se si ata do e kishin prekur. Zemerimi i kaploj gjithe qelizat trupore, shtrengoj dhembet dhe nisi te perplaste e thyente çdo gje qe ndodhej ne dhome.

U ul i inatosur ne kolltuk dhe pamjen perpara kishte krevatin e tij. Ku ju kujtoheshin qastet qe kishte kaluar me te, vendosi koken mes duarsh, ngriti koken e pa pritur syte i pane diçka qe rrembente gjithe driten brenda dhomes.

Shkoj ta merrte dhe tashme zingjiri ndodhej ne pellemben e tij dhe e veshtronte. Kishte nje dizanj aq fine ishte fare po fare i holle dhe ishte i tere nga ari. Nga ta ktheje shkelqente nga rrezet e diellit qe i rrembente si magnet.

- Alfred! - bertiti Hugo.

- Po patron. - ju pergjigj.

- Beje gati te gjithe do nisemi per ne Meksike sme lidh asgje me ketu...