"YOU can understand everytime they say without subtitles?"
Umiling naman ako sa kaniya at dumapa. "Duh, tanga ka ba. Syempre hindi, some of their words. Naiitindihan ko, pero hindi lahat."
"Why would watch that? Thats for kids."
Sinamaan ko naman siya ng tingin at sinipa. "Are you idiot? Sabi ko naman sayo diba? Na panourin nalang natin yung gusto mo," inis na sabi ko sa kaniya.
"Nag tatanong lang ako," nakangusong sabi niya.
"I do cosplay and I love watching anime. Shut up kana okay? Just click the remote if you want to watch another series, this is your house."
Natigilan naman ako dahil nakatingin siya sa akin habang nakangiti na parang loko. Not the genuine smile he always wear! Kundi yung ngiti na naman puro kalokohan lang.
"Ano?!" Inis na sabi ko sa kaniya at umupo ng maayos saka humilig sa dingding niya.
"Really? You cosplay?" He said excitedly na parang bata. "Marunong ka?! You should let me see, you wearing a maid cat outfit."
Tinapunan ko naman siya ng unan at sinipa. Sinamaan naman niya ako ng tingin dahil muntikan na siyang nahulog. Buti nga, nag mamanyak na naman kasi. May tiwala naman ako sa kaniya, nakakainis lang minsan.
I chuckled when he glare at me. Natigilan din kaagad siya sa pagupo ulit. Inis ko naman siyang tinignan ulit. "The fuck, Coco! Stop that! Kanina kapa titig ng titig sakin ah!"
"Holy shit!" He exclaimed and stand up. "I don't have a camera. Yun ang una! Thats my first time I saw you smile-- no, no, you laugh!" He said like he just saw the most amusing smile he ever see in his life.
Natigilan naman ako at tumikhim. Nakahiya. "Thats... thats no really shocking," I said to him and cleared my throat.
"But you just smiled! Madalang lang kitang makitang ganiyan, I wanna see it again," nakangusong sabi niya sa akin at umupo ulit. Naka indian sit na siya habang naka harap sa akin. Malaki din kasi ang kama niya kaya nagagawa niya ang lahat ng gusto niya.
"Bakit ba? Wala namang importante sa ngiti ko," sabi ko sa kaniya at binaling ang tingin sa TV. This is more like talking than watching peacefully.
"You're beautiful when you smile."
Mas lalo akong natigilan sa sinabi niya. Nag iwas naman ako ng tingin at pinigilan ang sarili ko na mamula. The hell, this is all my first time. And I hate it sometimes because I'm to comfortable when I'm with him, I trust him a lot and even let myself enter his room without anyone with me.
"Wala kabang snacks?" Pag iiba ko ng usapan.
"Sabi ko naman sayo kanina diba!"
"Hindi naman ako gutom kanina," pag dadahilan ko nalang para maka labas siya sandali at wala ng awkward. O ako lang talaga ang nakakaramdam.
"Magtata-"
"Ikaw na kumuha!"
Kumunot naman ang nou niya. "Why the hell are you shouting on me?"
"Ikaw na, please," nakangiting sabi ko ulit sa kaniya, it always works like charm because he stand up.
"Did you see my phone?" Tanong niya sa akin habang lumilinga pa.
"Idiot."
Natawa naman siya at naglakad papunta sa pintuan niya. Sinundan ko naman siya ng tingin. Lumabas na siya pero dinungaw pa niya ang ulo niya. "Wait for me okay? Don't leave me breathless," nakangiting sabi niya sa akin at kinindatan ako.
