Alıntı 7 bölüm dört

743 4 2
                                    

"Ediz?" dediğim sırada nefesini saçlarımın arasında hissettim.
"Buradayım," diye fısıldadı kulağıma. "İyi olacaksın."
Yavaşça yutkunarak ve bilinçsizce, "Gitme." dedim.
"Buradayım küçüğüm."
Dudaklarım tekrar aralansa da hiçbir şey söyleyemedim, gözlerimi kapattım.
Bu garipti. Yani insanın kendini katilinin kollarında güvende hissetmesi, ne yaparsa yapsın ona sığınması ve sadece onunlayken huzur duyabilmesi... Bu iş bitecekti, er ya da geç bir sonuca bağlanacaktı. Kendimi küçük odamda yapayalnız bulunca ne yapacaktım?
Artık Ediz Çağıran'sız bir hayat düşünemiyordum.

Yabancı: Veyl Alıntılar Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin