Wanneer de bel gaat, ren ik de klas uit, mijn test tegen mijn borst geklemd. 'AAAAAAAHHHH!', gil ik door de gangen. Ik zie iedereen raar naar me kijken... Wauw, dat heb je weer lekker voor elkaar gekregen Oliv, mensen vinden je nog niet raar genoeg... Achja, wat kan het schelen, ik ga toch maar lekker naar One Direction. Ik moet me inhouden om niet weer de hele school bij elkaar te gillen. 'Hé, Oliv, wacht even!', hoor ik Magi van achter me roepen. Ik draai me om en zie haar aan komen lopen. 'Dus, ik veronderstel dat je test goed is...', zegt ze kalm. 'Goed? GOED?! Ik heb een 27 op 30! Ik! Zonder er maar goed voor te leren! Geef toe Magi, ik moet gewoon een genie zijn...', lach ik. Ze lacht mee. 'Mooi zo! Lijkt erop dat we toch naar One Direction gaan, "genie".', zegt ze met een lach. Ahh, mijn dag kan niet meer stuk! 'Hé, Margot, ga maar alvast op zoek naar Timo, ik moet eerst mijn nichtje nog even zoeken. Ze is ook een enorme 1D fan en ik moet haar gewoon mee vragen. Ze is echt top!', lach ik. Ze knikt: 'Oké, is goed. Zit ze hier op school dan?', vraagt Margot. Ik knik: 'Jha, sinds vorige week... Maar, ik ben haar nog niet echt tegen gekomen... Ze zit nochtans in hetzelfde jaar als wij... Achja, je kent me, ik loop de hele dag te dromen...', zucht ik. Ze lacht en knikt begrijpend. Daarna draait ze zich om en loopt de lange, drukke gang door. Ik zucht en draai me ook om. Oké, normaal zit ze in lokaal 132... Wauw, soms sta ik verstelt van de groote van onze school... Ik begin te lopen. Onze school is een echt doolhof! Zoveel gangen, zoveel klassen, zoveel leerlingen... Al snel heb ik lokaal 132 gevonden. Natuurlijk, de les is wel al gedaan... Ze kan niet ver zijn... 'Heey! Olivia!! Alles goed!', hoor ik een bekende stem van achter me roepen. Ik draai me om, een big smile verschijnt op mijn gezicht. 'Fieke!! Mijn allerliefste nichtje!', lach ik en open mijn armen om haar eens stevig te omhelzen. Ann-Sophie is één van mijn beste vriendinnen. We kennen elkaar al sinds, tja, onze geboorte! We hebben samen zoveel meegemaakt... Mooie tijden... 'Hoe gaat het met je?', vraagt ze opgewonden. 'Super!! Echt, ge-wel-dig!', zeg ik en overdrijf het echt wel een beetje... Voor het dramatische effect weet je wel. 'Haha, mooizo...', lacht ze. 'Met jou?', vraag ik, 'Al wat gewend aan de nieuwe school?'. Ze knikt hevig: 'Jha, deze school is super! Streng, maar super! En, ik ben zo blij om bij je op school te zitten! Nog meer tijd dat we samen kunnen doorbrengen!', lacht ze. 'Klinkt super... Ohw, mam vroeg of je niet wil langskomen vandaag, na school...', vraag ik snel. Ze knikt, alweer, zeer opgewonden. 'Jha, natuurlijk wel!!', antwoordt ze. 'Maar, euhm, waarvoor ik dus kom... Ik vroeg me af of je niet geïnteresseerd was om, je weet wel, mee te gaan naar het One Direction concert...', probeer ik zo nonchalant mogelijk te zeggen, maar ik kan het niet inhouden om het laatste met een mini gil-stemmetje te zeggen. Haar ogen worden groot van ongeloof: 'NEE!! Ga je... Mag ik... WAT?!', roept ze. 'Oh ja, ik ga... En JIJ gaat mee!!', lach ik. Ze begint luidkeels te gillen. Haha, wat zei ik, familie... 'JEEEEEEEEEEEJ, dankje, dankje, dankje!!', zegt ze en begint opgewonden op en neer te springen. Ik kan me niet inhouden en begin mee te springen. 'Graag gedaan, Fie!', lach ik. Haa, ik hou van mijn familie...
_______________________________________________________
Hoofdstuk 5, af! Fieke, deze is voor jou! Jij hebt al zo veel voor mij gedaan, jou in mijn verhaal verwerken was toch maar het minste wat ik kon doen... Dus, sorry mensen voor het langdradige (voor jullie misschien saaie) stukje, maar, dit moest gewoon nog even gebeuren! Ik beloof dat het volgende hoofdstuk spannender zal worden! Let me know if you like to read it!!
Xxx, Sien♥
