'Olivia! Zet die muziek zachter!', hoor ik mijn moeder vanonder aan de trap roepen. Ik zucht en draai aan de volumeknop van mijn stereo. 'Dankje...', hoor ik haar geïrriteerd zeggen. Waarom snapt niemand mijn muzieksmaak in dit gezin? Ik ben echt wel alleen... Ik gooi mijn pen neer en sta op van achter mijn bureau. 'Ik geef het op, wiskunde lukt toch niet... ', mompel ik tegen mezelf en laat me op bed vallen. De cijfertjes spoken nog steeds door mijn hoofd. Ik zet mijn stereo weer wat harder. De tonen van C'mon, C'mon vullen mijn kamer. Ik spring op en begin wild mee te dansen. 'Yeah, I've been watchin you all night, there's somethin' in your eyes, say c'mon, c'mon and dance with me baby...', zing ik al dan niet toonvast mee. Gelukkig is er buiten school toch nog iets goeds... Twee woorden... One Direction. Ik was niet veel, maar als er iets is wat ik wel voor 100% ben, is het Directioner. Samen met Margot en Timo natuurlijk... Ik kijk naar mijn muur vol 1D posters. Ik noem ze de '1D wall'. Ik lach naar Harry Styles en kijk hem in zijn mooie, groene ogen. 'Jij kan alleen maar lachen naar me, dat weet ik wel...', zucht ik. 'Achja, ooit zullen die mooie lippen bewegen... Ooit zal die mooie stem zeggen: "Olivia, ik hou van je!"', zeg ik overtuigd en druk een zoen op zijn koude, harde wang. Olivia, wat zie je toch in hem? Olivia, hij is wereld beroemd, jij bent maar gewoon! Olivia, laat het los... Dat is het enige wat iedereen rondom mij kan zeggen. En waarom? Waarom gelooft niemand zoals ik dat doe? Ooit zullen ze versteld staan... Ooit laat ik zien dat als je ergens in gelooft, het ook uitkomt! Met een lach laat ik me terug op bed vallen en I would wordt ingezet. Ik neurie mee wanneer op mijn deur wordt gebonkt. Zonder dat ik ook maar iets kan zeggen vliegt de deur open. 'Lie... Wat...?', vraag ik aan mijn tweelingzus Aurélie die komt binnengestormt. Ze stampt naar mijn stereo en drukt hem met een zwierig gebaar uit. Ik kijk haar vragend aan... 'Wat héb jij?', vraag ik. Ze kijkt me aan, haar handen in haar zij. 'Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar ik zou morgen graag slagen op mijn test wiskunde! En dat gaat niet met die herrie!', zegt ze boos en wijst op mijn stereo. 'Welke herrie?', vraag ik, goed wetend welke 'herrie' ze bedoeld. 'Ik bedoel het zingen van die vijf... "schone jongens" van u!! En dan nog is u gejank en gestamp bij!', zegt ze. 'Jha, jha, 't is al goed... Misschien kan ik toch ook maar wat beter een beetje leren... Maar nog één ding, Aurélie, die "vijf mooie jongens" zijn niet van mij... Oké... Ooit zal dat wel veranderen, maar voor nu blijft het mijn droom...', leg ik uit terwijl ze naar de deur loopt. 'Jha, blijf jij maar lekker dromen, Oliv, dat komt toch nooit uit en dat weet je... Studeer nu, anders kan je hun concert binnen kort op je buik schrijven.' mompelt ze en loopt terug naar haar kamer. Ik duw de deur achter haar dicht. Blijf maar lekker dromen, Oliv... Hoe vaak heb ik dat al niet gehoord? Ik zucht en laat me aan mijn bureau zakken. 'Wiskune... Wiskunde, wiskunde, wiskunde...', fluister ik. Maar erg lang kan ik me toch niet concentreren want al snel drijf ik weer weg... Weg in mijn droomwereld.
____________________________________________________________
Hey!! Dit is mijn eerste verhaal dat ik écht alleen schrijf... Ik ben niet zo goed als velen hier, maar, ik waag een poging;) Ik heb al een idee van hoe dit verhaal zal verlopen, en, wil jij het ook weten? Comment of stem en ik schrijf het volgende hoofdstuk;) Doe het snel, ik sta te poppelen :)
Xxxx, Sien♥
