21 Guns

Chapter 4

I would like to sincerly apologize for all the 'cussings' in my previous chapters. Im just putting myself per character, I have to portray and justify them. So if you find this story with a lots of cussings I am happy if you would stop reading. Since this story is in Rated PG better not to do what the characters are doing please. This is a friendly reminder I want to share. But if you find this story interesting I am more happy if you continue to read this. It is very much appreciated. :) I won't make this note too long, here's the update :) 

-Petitezii

Chapter 4

Siya! Siya ang dahilan nang pagkawala ni Ma'am Katherine. Iisip ako ng paraan para mapatalsik siya. Bwisit! Bwisit siya! Kahit kailan talaga! Unang kita ko palang sa kanya disaster na tapos ngayon disaster parin? Kota na siya ah!

        "Poor Baked Mac." Napatigil ako nung magsalita itong nerd na 'to. Panira moment naman 'to. Nagiisip na ako ng way para mawala sa university na 'to yung ungentleman na yun e! So I gave him a what-do-you-mean-look. So yun ngumuso siya sa may plato ko.

        "Oopps!" Yung Baked Mac di na mukhang Baked Mac. Na-murdered na siya! Sorry poor little food.

        "Ano bang problema mo?" sabay ayos nya sa salamin nya. Tumigil nalang ako sa pagkain tapos lumapit ako sa kanya then hawak sa baba nya.

        "Anong magandang gawin para pawalain yung mga peste sa mundo?" Nag-act naman siya na para bang nag-iisip.

        "Spray them with insecticides?"

*facepalm*

        "Aside from that?"

        "Muriatic acid on their foods?"

        "Yeah you're right. How about putting some thumbtacks on their stool?"

        "Maybe or silver cleaner will do."

        "hahahahaha, how silly us"

        "Para tayong mga ewan. Wala namang thrill yung pinag-iisip natin. Dapat yung slowly but deadly nerdy."

        "Edi itapon mo sa Pacific Ocean!"

        "Kung sa Pacific Ocean lang edi sa Placid Lake na lang with crocodile pa dun."

        "Walang thrill, silya electrica nalang nang nagingisay pa!" Sounds gross pero natawa nalang kaming dalawa. Napaka-brutal nung mga pinagiisip namin pero di naman kami killer to do those such crimes.

        "Goodness, they really are friends!" 

        "Yuck! Johnsonn and Kei? Seriously?!!"

With that napatahimik si Johnsonn. Kita mo sa mukha nya yung lungkot sa mga sinasabi nung mga babae. Kaya napatingin ako sa mga babaeng kung magbulungan kulang nalang megaphone para marinig nang lahat. Kaya tumayo ako at lumapit sa kanila.

        "Oh, hi Kei? Are you gon--"

        "Shut up you freak!"

        "Ah, excuse me?"

        "I said, SHUT.UP.YOU.FREAK! If you don't have something nice to say, better shut up!"

        "Kei." Nag-sign ako kay Sonn na okay lang ako. Napapatingin na din sa amin yung ibang nasa cafeteria.

        "What is the big deal kung magkasama kami ni Sonn? Anong pake mo kung friend kami? Is there any rule in this campus na bawal akong makitawa sa isang tulad nya? Come on! If there is, face it on me. Dahil kung wala kang maipakita then better hide yourself in where circus you came from."