21 Guns

Chapter 12

Patrick was my first love. Boyfriend ko na sya since high school palang ako. We were so happy back then until one accident happened. Busy ako sa may theater club nun kasi malapit na yung Foundation Day performance. Hinintay nya akong matapos magpractice. Late na nung matapos kami kaya madilim na yung daanan kahit pa may streetlights.

Nag-aaway kami kasi ayaw kong ihatid nya ako gamit yung kotse nya. Mas gusto kong lakarin since walking distance lang yung dati kong tinitirhan na unit. Kasi nga pag naglakad kami mas mahaba yung time namin na magkasama, pero pag hinatid nya ako mabilis lang. Pagdating sa unit ko aalis na agad sya.

Kaya pinilit ko sya, no choice sya kaya napapayag ko na sya nun. Then habang naglalakad kami naputol yung bracelet na binigay nya sa akin. Gumulong sa may kalsada yung ibang pieces kaya pinulot ito ni Patrick habang ako pinupulot naman yung ibang pieces sa may sidewalk. Until I heard a car screech, ang dami ng dugo sa may kalsada. I was frozen seeing Patrick's body on the road. Hindi ko maisigaw yung pangalan nya, lalapit na sana ako kaso mabilis na tumakbo papalayo yung nakabangga sa kanya. Ang nakita ko lang yung plate number nito.I tried... I tried everything para mahabol ko kung sinu man yung walang hiya na bumangga kay Patrick! But I was so slow, hindi ko na siya naabutan. Bumalik akong umiiyak kung saan naka-higa yung katawan ni Patrick.

"... and CUT! Great job guys pack up na see you next meeting!" sabi sa amiin nung director namin sa play. After that I wiped my tears, ano bayan Kei umiiyak ka na naman.

"Kei naman masyado ka bang nadala sa play at mas grabe pa yung iyak mo kaysa sa main cast." natawa nalang ako sa sinabi sa akin ni Johnsonn.

"Ewan ko sa yo nerdy! Let's go na nga!" aya ko sa kanya at sabya kinuha ko narin yung bag ko.

We walked in silence as we reached the parking lot.

"Hey Kei" lumingon ako sa kintatayuan ni Johnsonn nang huminto ito sa paglalakad.

"Hmm?" lumapit siya sa akin ng kaunti at hinawakan ako sa braso.

"Are you sure you're okay?" I look straight to his eyes and started crying.

"H-hindi ko na kaya! J-johnsonn why is it so hard for me to let go of this shitty feelings?" bigla akong niyakap ni Johnsonn.

"Ssssshhhh, im here. Im here."

After kong mapakalma ang sarili ko ay I tried to fake a smile.

"Maybe you should go home. Ako na bahala sa last class mo. You go ahead na!" sabi sa akin ni Johnsonn kaya sinunod ko siya.

"Thank you Johnsonn." I kiss his cheeks then pumasok na ako sa kotse ko.

Kanina naalala ko yung nangyari 4 years ago. How I lost Patrick due to my own clumsiness. Today is his 3rd year Death Anniversary. Kaya I decided to visit him. Namimiss ko na siya!

-----

Habang papalapit ako sa kanya gumaan bigla yung pakiramdam ko. Hindi ko alam pero napatakbo nalang ako papunta sa pwesto nya na para bang may nag-aantay talaga sa akin. Nung makita ko na yung pangalan nya bigla akong napaupo at napahawak sa pangalan nya.

"Hi babe!" I said softly and still caressing his name.

"How are you? Okay ka ba dyan? Nakakapag-laro ka pa ba ng basketball? Masaya ka ba dyan babe?" kinakaya kong wag umiyak para hindi mawala yung ngiti sa mga labi ko.

"Alam mo ba namimiss na kita? Sorry ha! Sorry kasi hindi na kita nabibisita. Sorry kasi parang nag-checheat na ako sayo. Alam mo ba na-fall ako sa professor ko? HAHAHAHA! ang sama kong girlfriend sayo babe." Hindi ko na napigilan at naiyak na ako ng tuluyan.

"Babe im so sorry! I didn't mean to be this way." I tried to wipe my tears pero langya hindi matigil yung pag-tulo nito. "Im sory kasi alam ko naman na ayaw kong makita akong umiiyak pero ito ako at iyak ng iyak."

"Babe, nagmahal ako. I tried to open my heart to someone pero natakot ako. Natakot ako kasi baka matulad sya sa nangyari sayo. I started to love him kaya ayaw ko nang mahulog lalo. Im afraid babe, I can't. I can't!!!"

"Gustung-gusto ko nang magmahal ulit pero paano? Paano ko gagawin yun kung sayo palang hindi ko pa kayang matanggap yung pagkakawala mo? Paano ko papapasukin sa buhay ko so Joaquin kung hindi ko kayang pakawalan yung past ko? Paano ko magagawa yun kung hindi ko pa kayang mapatawad yung sarili ko?"

I cried and cried infront of Patrick's grave as if im waiting for him to answer me. I want some answers!

"Babe, I tried countless times kung paano ko ba mahahanap kung sino yung bumangga sayo but I failed and now this? Im running away, im running away sa responsibility ko to find kung sino yung may gawa sayo nito. Then nagawa ko pang lumandi sa iba. Babe im so sorry!"

"Babe, help me." Hindi ko na kaya kaya nahiga na lang ako sa may tabi nya. "Help me babe"