YARININ KIYISINDA

chapter 1: matilda

⚠️: İlişki, travmatik geçmiş, ruh hâli, müstehcen içerik, karamsar düşünceler açısından herkese hitap etmeyebilir.

okumaya başladığınız tarih. ❥

DÜŞ SERİSİ 2

♥

♪ Billie Eilish, What Was I Made For?

❝Hiçbir yere ait hissetmiyorum.❞

♥

"Kazananlar, sadece bir kez daha deneyen kaybedenlerdir."

Yenilgilerle dolu hayatımda, kıyıya ulaşabilmek için zihnimde yaşattığım motto yalnızca buydu.

Hedeflediği gerçeğin çok daha eksilerinde yaşamak, insanı içten içe tüketen bir zehirdi. Çabaladığını düşünmek başarıya adım adım ilerlemekten ziyade yalnızca boşa kürek çekiyormuş hissiyatı verdiğinde ise, zihninin içinde acımasız bir mahkemeye çıkmak kaçınılmaz bir gerçek hâline gelirdi.

Bunun için yeterli miyim, diye fısıldardı doyumsuz yanım. Hangi amaç uğruna yaratıldım?

Cevabı ben de bilmiyordum. Çünkü boşa kürek çektiğini hisseden o kesimin çaresiz bir bireyiydim ve avucunda olanlarla yetinmeyi bile öğrenemeyen yorgun zihinlerin sahiplerinden yalnızca biriydim.

"Bu sahip olduğun son şans, İklim. Sonraki sınava dek notlarında belirgin bir yükseliş olmadığı takdirde, pembe düşlerle süslediğin akademik hayatına veda etmeye hazır ol."

Sonuçlarım berbattı.

Güz Dönemi'nin ilk vizesinin açıklanmasıyla birlikte Edebiyat sonuçlarımdan aileme bahsettiğimde, bu zamana dek bana yansıtmaktan çekinmedikleri o tehditkâr yanları ile bir kez daha yüzleşmek zorunda kalmıştım. Onların gözünde okulu yalnızca eğlenmek için kullanan, insanları avucunun içinde kuklalarıymış gibi oynatan, tuhaf fikirleriyle kabullenilmekten muaf, büyümesi gereken küçük bir kız çocuğundan ibarettim.

Fakat bu kez fazla ileri gitmiştim.

Sonraki vizeye kadar notlarımda belirgin bir yükseliş olmadığı takdirde sahip olduğum bütün maddi kaynakları kesip, üzerimdeki sorumluluklarını çekeceklerini ve kaydımı sildireceklerini söylediklerinde bunu fazlasıyla net hissetmiştim.

Geri adım atıyordum. Çabalamaktan korkuyordum çünkü zihnimi ne kadar taze tutmaya çalışırsam çalışayım, hiçbir zaman kıyıya ulaşamayacağımı hissediyordum. Bitiş çizgisindeydim. Ve avuçlarım arasında akademik terime dair tutunabileceğim hiçbir somut kanıt olmadığı için bu acımasız tehdit karşısında yalnızca boyun eğmek zorunda kalabilmiştim.

Üç yıl önce okumak için ailemi ardımda bırakarak Yunanistan'dan Türkiye'ye geldiğimde seçimimi çoktan yapmıştım ancak bazı kritik tercihlerin peşinde büyük ve telafisiz yenilgileri getirdiğini ancak ilk tökezleyişimin ardından anlamıştım. Buradaydım. Olmak istediğim yerde. Evimden uzakta fakat aitliği tatmak istediğim iklimde. Gürültülü kalabalıkların arasında ya da tanıdığım yabancıların ağızlarında.