YANILMIŞIM KARDEŞİM

Vuslatın Ferman'a Teklifi

Ertesi Sabah;
Ali korkmuş vaziyette hastaneye girer. En son Vuslat hanım ona muhabiri olmasını teklif etmişti. Bir nevi ajanlık. Fakat Ali bu tür şeyleri hiç bilmediği için endişeliydi. O sırada Ferman ile karşılaşır. Yüzünü döner;

Ferman : Ali?

Konuşmuyordu.

Ferman : Ali noldu niye konuşmuyor sun?
Ali : Şey... Ben...
Ferman : Evet??
Ali : ??
Ferman : Senin ateşin mi var?

Elini Ali nin alnına uzatır ama Ali geri çeker.

Ferman : D dur tamam tamam. Sadece bir tuhaf gördüm seni bugün iyi misin?
Ali : Hani beni korumayacaktınız? Bana abilik etmeyecektiniz hani?
Ferman : ?
Ali : Öyle canınız istediği zaman abim olup, istediği zaman hocam olamazsınız! Birini seçtiniz o da hocam olmayı... O yüzden sorgulanmak istemiyorum!

Deyip gider...

( Asistan Odası )

Doruk : Oh bugün hiç ses yok.
Demir : Ya abicim demeyin şöyle ya!
Doruk : Niye ya!
Demir : Çünkü tam öyle dediğin zaman...

Kapı açılır;

Tanju : Demir, Doruğu da al hemen peşime koşuyor sunuz haydi!

Gider...

Demir : Ne dedim peki ben???
Doruk : Yuh!
Demir : Hadi hadi bekletmeyelim hocayı kısır eder yer bizi.

Tanju hocanın peşinden giderler.

( Ferman'ın Odası )
Kapı tıklar.

Ferman : Gel!

Girer gelen Vuslat idi.

Ferman : Vuslat hanım hoş geldiniz buyrun!
Vuslat : Hoş buldum hoş buldum.
Ferman : Birşey içer misiniz?
Vuslat : Yok kalsın... E ben Ali için geldim.

Ferman şaşırmış vaziyette;

Ferman : Ali mi?
Vuslat : Evet. Otizmli olduğunu biliyorum. Ve bu işe uygun olduğunu düşünmüyorum!
Ferman : ?? Niçin...
Vuslat : Bir kere otorite m sarsılır kimsenin yüzüne bakamam!

Ferman'a gelmişlerdi;

Ferman : Bakın hanım efendi niyetinizi bilmiyorum ama Ali bey çok başarılı bir cerrahi asistan. Ve ben ondan gayet memnunum otizmli olması beni alakadar etmez!

Ortam gerilmişti;

Vuslat : Ama beni eder! Bu hastanenin yeni sahibiyim! Ve sizden Ali yi kovmanızı istiyorum.
Ferman : Ne!?
Vuslat : Diğer asistanlarınızın yanına adil mi bu sizce? Ona abilik ettiğinizi duydum bu bir kez daha tekrarlan masın!

Sinirler masaya vurur!

Ferman : Ne yapıp ne yapmayacağıma siz karar veremezsiniz haddinizi bilin!
Vuslat : Asıl siz haddinizi bilin karşınızda kim olduğunu unutma!
Ferman : Karşımda şuan bencil ve küstah birinden başka biri durmuyor!
Vuslat : Gözüm üzerinizde Ferman bey!

Postunu koyup odadan çıkar. O sinirle önündeki dosyaları fırlatır.

Ferman : AA!!

Ne yapacağını bilmiyordu. Ali yi nasıl kovardı? Bunu ona nasıl yapardı? Ali onun için sadece bir asistan değildi çünkü. Onun için özel bir varlıktı. Elini kalbinin üstüne koydu.

( Koridorda )

Ali : Nazlı Nazlı!
Nazlı : Ali iyi misin?
Ali : Ben...
Nazlı : Evet sen?
Ali : Biri sana ajanlık teklif etse cevabın ne olurdu?
Nazlı : N nasıl n ne alaka şimdi?
Ali : Bildiğin soru cevap ver hadi?
Nazlı : Yani ne bileyim kabul etmezdim her halde.
Ali : Neden ki?
Nazlı : Kötü birşey çünkü.

Ortamda sessizlik oluşur;

Nazlı : Niye sordun ki?
Ali : Hiç öylesine...

Sessiz sedasız gider.

( Ferman'ın Odası )

Beliz : Bu kadar kafaya takma!
Ferman : Takıyorum Beliz!
Beliz : Unutma söz verdin!
Ferman : Olmuyor ama! Mantığım takma diyor ama kalbim öyle demiyor! Ali nin benim üzerinde değerini Biliyor sun yapma...
Beliz : Ama kendi ayaklarının üzerinde durmasını isteyen sen değil miydin?
Ferman : Bendim evet... Ama...

O sırada Vuslat ve Ali karşılaşır;

Vuslat : Ali beyy :)
Ali : ?
Vuslat : A niye kaçıyor sun?
Ali : ? Biraz uzakta durur musunuz?
Vuslat : Ama biz ortağız unuttun mu?
Ali : Kabul etmedim ki?
Vuslat : Yakında edeceksin ama!
Ali : Neden bana kötü davranıyor sunuz ben size ne yaptım?
Vuslat : Kızıma yanaştın daha ne yapacak sın! Bana bak...

İyice yaklaşır;

Vuslat : Eğer kızımdan uzak durmazsan sen o zaman beni görecek sin!

Ali korkudan dilini tutmuştu resmen! O korkuyla Ferman'ın odasına dalar!

Ali : Hocam...
Ferman : Ali... Ne oldu?..
Ali : Size ihtiyacım var!
Ferman : Hayır Ali!

Durak sar;

Ferman : Hocanım unuttun mu?
Ali : Ama!
Ferman : Bana böyle şeylerle gelme!
Sana kaç kez söylemem gerekicek abilik masalı bitti günaydın!
Ali : 👀💔
Ferman : Şimdi git lütfen... ALİ GİT DEDİM!

Ürkek bir şekilde odadan çıkar.

Ferman : Üzgünüm söz verdim... Zaafıma yenilmeyecegim bu sefer olmayacak!

Ali kendini yapa yalnız hissediyor du. Kimse nin Artık onu sevmediğini düşünüyordu. Ferman hocası bile... Kendini güçsüz ve yorgun hissediyor du. Kendi başına Vuslat gibi birinden nasıl koruyacaktı? Ferman'a en çok ihtiyacı varken ortadan kayboldu. Nazlı desen teiplerde Adil hoca da meşgul hep... Demir Doruk desen onlar ayrı kafar... Ali için yalnızlık asıl şimdi başlıyor du. Bakalım neler olacak...

    
        Yazar : Ela Maviş
        Hikaye Başrolleri : Ali Ferman
        Yardımcı Karakterler : Nazlı, Açi
        Doruk, Demir Adil VB.

AÇIKLAMA :
Bu hikaye tamamen hayal ürünüdür
Gerçeklikle bir alakası yoktur!