Scorpius İçin Flashback °Draco and Y/N• ⚕

Chapter 1

Öncelikle medyaya gülmek istiyorum. MDLDMDKSMSĞXÖODMSŞSM
başlayabiliriz.

Drcao ve Y/N, Scorpius'a nasıl tanışıp bu günlere geldiklerini anlatıyorlardı. Scorpius bunu ilk defa dinliyordu ve birbirlerini ilk gördükleri andan itibaren hiçbir ayrıntıyı atlamadan anlatmalarını istemişti.

• Flashback • Y/N'nin ağzından •

Bütün kompartımanlar doluydu ve sadece iki kompartıman kalmıştı bakmadığım. Birine baktım ve içeride 6 kişi vardı. Tek bir fare bile sığacak yer olmadığı için diğerine gittim ve tıklatıp kapıyı araladım.

İçeride 3 kişi vardı. Ve bende her yerin dolu olduğunu sadece burada boş yer olduğunu söyledim. Oturabileceğimi söylediklerinde sevinmiştim. Yerleştim ve kendimi tanıttım.

"Ben Y/N Jane Byers."
Yanımda oturan kızıl saçlı çocuk konuştu benden sonra.

"Ron, Ron Bilius Weasley."
Memnun oldum dercesine gülümsedim. Karşımdaki çocuk konuştu.

"Neville Longbottom." Biraz utangaç. Ona da aynı şekilde gülümsedim ve çaprazımda oturan son çocuk konuştu.

"Harry James Potter. Memnun oldum Byers."
Y/N ya da Jane diyebilirdi?

"Y/N veya Jane diyebilirsiniz." Dedim ve gülümsedim.

"Sen de bize ismimizle seslen o halde?" Dedi Ron.

'Peki.' dedim ve kitap aldım okumak için. Daha sonra kompartımanların arasından bir araba geçtiğini gördüm ama yakalayamadım. Kapıdan çıktım ve kendime bir pamuk şeker almak için kadına yetişmeye çalıştım. Koşuyordum. Ta ki birine çarpana kadar.

Platin sarısı saçlar, mavi-gri karışımı gözler, ve iğrenici bakışlar. Kimdi bu? Neden bana öyle bakıyordu?

"Özür dilerim koşarken seni görmedim. Ben Y/N Jane Byers. Senin adın ne?"

"Draco Malfoy. Safkan mısın sen?" Dedi ve çarpık bir şekilde gülümsedi. Güzel gülümsüyordu. Safkan mısın? Neden bunu soruyordu ki? Safkan olmasam ne olurdu? Büyücü ve insanım sonuçta. Nefes alıyorum. Yetmez mi?

"Hayır annem ve babam Muggle. Sen safkansın sanırım?" Dedim sorar bir şekilde.

"Iyyy sen bulanıksın benimle konuşma sakın!" Dedi ve gitti. Kanımı ben seçebiliyordum da haberim mi yoktu? Diye düşündüm. Kompartımana tekrar döndüğümde pamuk şekerimin yarısı bitmişti.

Düşünceli görünüyor olmalıydım ki Neville 'Sorun mu var Y/N?' Dedi. Hayır anlamında başımı salladım ve kitabımı okumaya başladım.

Ama aklım hala o çocuktaydı. Yakışıklıydı, güzel gülümsüyordu. Ama çok egoist bir insandı. Kan statüsü insanın kişiliğini değiştirmemeli.

Tren durduğunda geldiğimizi anlamamak için aptal olmak gerekirdi. Ron anlamamıştı.

"Geldik Ron, geldik." dedim ve kapıya yöneldim. Önümden siyah, kısa saçlı bir kız geçti. Son anda durmuştum, yoksa çarpışırdık. Ama yine de bana sataştı.

"Önüne baksana Bulanık!" Tiksinerek bakıyordu bana.

Dışarıda dev gibi bir adam '1. sınıflar bu tarafa.' diye bağırıyordu. Harry yanına gitti.

"Merhaba, Hagrid." dedi. Ron şaşırmış bir şekilde sırayla Harry ve Hagrid'e bakıyordu.

Harry en son dayanamadı ve 'Okuldan haberimin olmasını Hagrid sağladı. Eğer gelmeseydi iğrenç bir okulda hayatıma devam edecektim!' dedi.