5:"KIRGINLIK"

377 42 38
                                    

Birbirine kağıttan yaptıkları topu fırlatıp böğüren sınıf arkadaşlarıma, gözlerimi devirip kafamı sıraya koydum. Soobin'in tuvaletteki hali gözümün önüne gelirken, kalbim sızladı. Ona üzülmemem gerektiğini biliyordum ama bu benim için çok zordu.  Hala onu çok seviyordum.

Sınıfın kapısı açıldığında, Soobinle gözlerimiz birleşti. gözleri ağladığı için kıpkırmızı olmuştu. Adamlarını bana doğru yönlendirip, önümde durduğunda kaşlarımı çattım.

"Ne yapıyorsun?"

"B-ben biz senenin başından beri beraber oturduk kai." Şu an şaka yapıyor olmalıydı. Bu kadar yüzsüzlükte artık çok fazlaydı.

"dalga mı geçiyorsun benimle? O kadar şeyden sonra yanında oturacağımı mı zannediyorsun?" sinirimden gülümsedim.

Kafasını ellerine çevirmiş, öylece tepemde duruyordu.

"başka birisinin yanında otur. Git başımdan!" yüzüne karşı bağırmamla, ağzını açıp bir şey söyliyecek gibi oldu ama sonra vazgeçip arka sıralara doğru ilerleyip Beomgyu'nun yanına oturdu. Açık kahve gözlerini benimkilerden ayırmazken, bu sefer ben gözlerimi siyah gözlerden çektim.  Önüme döndüğümde sınıftaki gürültü kesilmiş, içeriye öğretmen girmişti. Çantamdan kitabımı çıkartıp, kafamı tekrardan sıraya koydum. O kadar çok uykum vardı ki kafamı ayakta tutamıyordum. Başımda birisinin beni izlediğini hissedince, sıradan başımı kaldırdım. 

Taehyundu. Sınıfımızın hayalet çocuğu.

Taehyun'u ne zaman görsem, siyah defterine bir şeyler karalıyordu ve ben ne çizdiğini aşırı merak ediyordum. Bir gün yanına gidip, ne çizdiğini sordum ama hiç beklemediğim bir tepkiyle karşılaşmıştım. Bana bağırıp, alelacele sınıftan çıktı.

"yanına oturabilir miyim? Sesini zar zor duymuştum.
Doğru mu duymuştum, taehyun benimle oturmak mı istiyordu?

" yanıma oturmak mı istiyorsun? Sen?" şaşkındım. Belki başka bir şey söylemişti, ve ben yanlış duymuştum. Çünkü taehyun sınıftaki herkesten uzak, iletişim kurmadan bir senesini geçirmişti.
Şu an konuşmak için ilk adımı atmasına inanamıyordum.

" Ş-şey evet. Eğer istemez- " sözünü kesip, hızlıca konuştum.

"hayır hayır, oturabilirsin." yüzünde kocaman bir gülümseme oluşurken, ben de gülümsedim. Gülümsemesini ilk defa görüyordum ve çok güzeldi.

Yanıma oturup, derin bir nefes aldı. Gözlerimi ona çevirdiğimde, büyük gözleri parıldıyordu. Ona baktığımı anlayınca gözlerini bana çevirdi ama bu en fazla üç saniye sürdü. Elini nereye koyamayacağını bilemez bir şekilde haraket ettiriyordu ve bu fazlasıyla şirindi.

Gözlerim istemsiz Soobin'i bulduğunda, taehyun ile bana, öfkeyle baktığını gördüm.


Tyunning'e fena düşüyorumm<3

Aklımda bir şey var ama bunu yaparsam hepimizin canı çok yanıcak :(

You Used To Call Me Baby, Now You Calling Me By Name | | ▪️SOOKAİ▪️Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin