Hiding the Billionaire's Twins (Hiding Series #2)

Kabanata 2

Kabanata 2

Walang karapatan

Kinagabihan ay napagpasiyahan ng dalawa na dito natulog, habang nasa hapag kami kanina ay hindi kami nag-iimikan. Hindi naman ako galit sa kanilang dalawa dahil wala naman akong karapatan. Ako pa nga ang may utang loob sa kanila dahil hindi nila ako iniwan sa mga panahon na gustong gusto ko ng sumuko, pero ang aking lang ilayo o huwag ng sambitin pa si Rihav sa usapan namin lalo na nandiyaan ang kambal.

Lahat ay gagawin ko para hindi lang makita ni Rihav ang kambal. Hindi maiwasan na hindi maghanap ng ama ang kambal, alibi lang ang sinasagot ko sa kanila o hindi kaya ay binibiro sila ni Amer na nalunod na sa sabaw ang kanilang ama.

Kasalukayan ako ngayon ay narito sa balkonahe ng bahay namin, hindi naman ganon kalaki itong bahay pero sapat na sa aming tatlo ng kambal. Ang baba ay yari sa cemento at ang taas ay yari na sa kahoy, hindi ito natapos dahil linisan ko na ang Mansion Madreal. Hindi din sapat ang paglalabada ko, hindi ko nga napagamot si Nanay.

Tahimik lang ako habang tinatanaw ang kapaligiran, sa La Meyanda kami nakatira dito sa Isla Fera. Halos lahat ng tao dito ay magsasaka, nasa parte kami ng Isla Fera na hindi gaanong pinapahalagahan. Walang gaanong turista sa dito sa amin, halos mga taga rito lang. Medyo malayo din ito sa bayan o ang La Fera.

Kahit gaanon ay tahimik naman at hindi malayo kami sa gulo. Hindi man sikat ang lugar na ito ang importante ay matiwasay ang pamumuhay namin. Sa susunod na pasukan gusto ko sanang ipasok ang dalawa sa isang paaralan dito, pero ang tanong naman kong sino ang magbabantay sa kanila. Tatlo nalang kaming nandito sa bahay at walang kasiguraduhan kong uuwi pa si Amer o hindi.

Malayo ang tingin ng maramdaman ko na may umupo sa tabi ko, si Zoe.

Dinig ko ang paghinga niya nang malalim bago siya nagsalita, "I'm sorry for what happened earlier, sorry sa mga sinabi ko, Fay. I know what happened in the past years, I saw you crying for how many times, ilang beses ka na ring sumuko sa buhay." Huminto siya sa pagsasalita at hinawakan ang aking kamay, "But always remember, me and Zav are always here for you. Alam ko rin na hindi maganda ang ginawa ni Kuya sa iyon dati kaya hindi niya deserve na makita ang dalawa, pero ang akin lang sana hindi sila kinakawawa."

"Hindi naman sila kinakawawa dito, Zoe. Nakakain naman sila tatlong beses sa isang araw, iyong mga gusto nila ay pag-iipunan ko. Alam ko naman na hindi basta basta ang dugo na nanalaytay sa kanila, sa kulay palang ng mata alam na natin kong sino ang ama nila. Pero Zoe ang sakit..." tinuro ko ang aking puso, "Narito parin, hindi ko alam kong mapapatawad ko pa ba si Rihav sa lahat ng nangyari o maghihilom lang ito sa paglipas ng panahon." Sunod non ang pagpatak ng luha ko.

Ang sakit na nararamdaman ko ay narito parin sa puso ko. Ang mga asasalit na salitang binigkas ng bibig niya nakaukit parin sa puso ko. Si Rihav lang ang lalaking minahala ko kahit na ipinangako ko sa sarili ko na hindi ako iibig sa mayaman dahil isa lang akong taga-probinsyang babae.

Ang pangakong iyon ay pinako ko mismo dahil sa pag-ibig ko sa kanya. Hindi dahil sa gwapo niyang mukha, sa pera niya, sa kayaman o maging sa kapangyarihan nila, inibig ko siya dahil nakikita kong mabuti siyang tao. Nasa kanya na ang lahat ng hinahanap ko sa lalaki, iyon pala hindi ko alam na may tinatago din siyang baho, mapagpanggap din pala.

Iyon ang masakit.

Binuhos mo lahat ng pagmamahal mo sa isang tao pero sa huli...wala, masasaktan ka din. Parte na siguro iyon ng pag-ibig, na kapag nagmahal siguradong masasaktan.

"Darating ang panahon na kong mahaharap mo man si Kuya ay sana pakinggan mo parin siya. Kahit baliktarin ang mundo anak parin ni Kuya iyong dalawa kahit na nagkasakitan kayo, oo hindi niya deserve ang dalawa pero sana magkalinawan kayo kong magkikita man kayo sa huli."