Ge-Gey

Year 1995

Date: 1995

Age: Four years old

Year 1995, I do remember If I'm not mistaken, FE DEL RAMOS is the president of our country. Am I correct? If wrong, you may scold me ayos lang.

Pero lemme ask you in advance, during your four years old, what do you need? How do you enjoy life? How do you live as a child? Not sure, we do not think but to play? Right? Happy to us when we palter. 

Ako noong taong 1995, bilang isang kabataan. I reached those historical Philippine pesos. Have you seen that? Those with flower pesos and five-peso buffalo?

Alam mo bang sobrang saya ko kasi naabutan ko pa yun? Somehow, I witnessed the history of our country then. It makes me feel wow. But when I think of those new generation now. New generation summited by innovative technology that rotate the globe. One thing I can say to the new generation today and to come. My heart goes out to them. Pain Is?

Cause, they need to learn those historical things before they understand. Those primitive history. Although, let's say they were lucky to have a generation due to modern technology they use today.

But others can’t still understand it if they weren’t able to experience it. So, I thank GOD because with him he allowed me to experience  those thing’s even for short periods only. I've never handle money when i was 4 years old. Si Mama ang bumibili ng kakainin ko. Wala pa akong nahahawakang pera. At walang kwenta sa akin ang pera that time.

Ano bang alam ng isang musmos na bata? Hindi pera ang mahalaga sakin nang mga panahong ‘yun kundi pagkain.

Oo, pagkain. Wala akong alam sa pera nong mga panahon na yun. I did'nt know the importance of money or what money does in our world today.

Four years old nga eh, di ba?

Natatandaan ko noon, meron kaming munting Bakery. Ang Papa ko kasi napakagaling mag-masa ng tinapay. Magaling din ang Papa ko gumawa ng tinapay. Para sakin, ito ang pinakamagaling na PANADERO noon.

Kahit may Bakery kami. Hindi kami mayaman, inuupahan lang namin yung bakery na yun buwan-buwan tapos magbabayad pa kami sa mga trabahador. Wala rin natitira sa amin. Still not enough. Nalilipasan pa nga ako ng gutom eh.

I grew up in province. Sa Oriental Mindoro ako lumaki at nagka-isip. Alam mo bang napakasaya ko dahil lumaki ako sa probinsiya? Isa iyon sa mga bagay na pinagmamalaki ko. LAKING-PROBINSIYA ako.

Dahil kung hindi ako lumaki sa probinsiya. Hindi ko mararanasang tumawa sa simpleng bagay at laruan na meron ako noon. Hindi ko mararanasang maging matatag ngayon. At hindi ko hahangarin na yumaman para lang maging masaya.

Hay~

Still fresh in my memories, noong mga panahon na nagsisimula pa lang ako matutong bumasa at sumulat.

KINDER. Alam mo sa probinsiya namin, maswerte ka kapag nakapag-aral ka nang kinder dahil yung ibang mga batang ka-edad ko noong mga panahon na yun. Hindi sila kayang pag-aralin ng mga sarili nilang magulang.