N. E. R. D.

Chapter 14

"Where are we going?" I ask habang nandito kami sa sasakyan.

He said "I prepared a surprise for you!" the other week for our first monthsary.

Kaya napabili din ako ng regalo na ibibigay ko para sa kanya. It took me hours to figure out kung ano ang ibibigay ko para sa kanya, in the end I end up with a mug na may design ng stethoscope at pinalagyan ko ng name niya sa ilalim.

I remember one time ng sinabi niya saking gusto niyang maging doktor to help a lot of people, and I support him for that.

Kaya madiin ang pagkakawahak ko sa baso habang inaabot sa gagawa, nararamdaman ko na hindi man mamahalin at kakaiba ang regalong ibibigay ko ay isa ito sa mga bagay na magiging saksi hanggang maabot niya ang pangarap niya.

Im holding the mug as if it holds an important thread in my heart and it does.

"Saan ba talaga tayo pupunta?" I ask again pero nginitian niya lang ako pabalik.

And said,

"Just be patient with me love, we'll get there." at tinuon na ang mga mata sa daan.

I can't hide this feeling, sobra akong kinakabahan at hindi ko din mapigilan ang ngiti sa mga labi ko. I'm excited I knew it pero hindi ko pa din mapigilan, it is more than the feeling na nararamdaman ko kapag nakikita ko siya tuwing umaga habang naka-upo sa hood ng kotse niya para sunduin ako sa village.

It's just different, my heart is throbbing and giving me a hard time breathing, while my stomach is adding the fuel.

Tumitingin ako sa labas at pinagmamasdan ang mababang araw na nagbabadyang magpaalam para magpakilala ang buwan at mga bituin.
Malalim ang bawat paghinga ko dahil sa kaba at excitement na nararamdaman.

"Malayo pa ba?" I ask again for the hundredth times since I sit in his car.

This time he let out a chuckle and stick his eyes on the road while not minding my question.

Tinitigan ko naman siya ng maigi ng hindi niya ako sagutin, and maybe he sense im looking serious at him, he then look at me and flash a wide smile.

This jerk...

his using his face and smiles on me.

"Easy babe, we'll get there this is just a long ride, please bear with it a little longer. For now just sleep and I'll wake you up when we're there,hmm."

I let out a sigh and let him go, ipinikit kuna ang mga mata ko at hinayaang anurin ng kalamadong agos ng daan.

"Babe? Babe? Babe?"

"Hmmm." antok kong sagot sa tumatawag sakin.

Gusto ko pangmatulog.

"Babe were here?" he said at mabilis naman akong napamulat sa sinabi niya.

Mabilis ko din niyakap ang sarili ko dahil sa malamig na ihip ng hangin, napatingin ako sa kanya dahil nasa gilid ko siya sa labas ng kotse.

I look at him for a moment and just like always, I am mesmerized of how he looks.

He looks like an angel.

I can't really believe until now na boyfriend ko siya, of all the guys why did God give me an almost perfect guy for an ugly girl like me?

Am I really worth it?

Ngumiti ako sa kanya at tumingin sa labas ng kotse,malapit kami sa dagat dahil nakikita ko ito galing sa loob ng sasakyan at naririnig ko din ang tahimik na hampas ng mga alon sa dalampasigan.