Aşağıda baya bir saat oturdum sanırım ama ortalıkta kimseyi göremedim. Hatta sanırım bir ara acaba o yanıma gelen kadın hayaletmiydi yoksa beynimin uydurduğu bir halisülasyon muydu diye merak etmedim değil. Artık ciddi anlamda bunalmaya başladığım zaman geri yukarı çıktım. Orda da kimse gözükmüyordu. Bende bir kat daha çıktım. Orda da kimse yoktu. Büyük bir of çekerek aşağı indim. Geri uyandığım odaya döndüm. İçeri girdim orda da kimse yoktu. Ay cidden artık 'kimse yoktu' diye bir cümle duymak istemiyorum. O derece sıkıcı yani.
Odada telefonumu aramaya başladım. Yatağın içinde çarşafın arasında bir yerde onu bulabildim. Oyun oynamaya başladım. Birini aramak istesem kimseyi arayamam. Kimbilir kardeşim ne kadar merak etmiştir beni. Acaba babama da haber verdimi. Boşa teleşlandırmasa bari babamı. Umarım haber vermemiştir. Belki burdan kurtulurum. Belki amaçları sadece benle konuşmaktır. Ama yinede bilmiyorum.
Bunları düşünürken aklıma yine ses çıkartmak geldi. Telefonu bırakıp elime ses çıkarabilecek şeyler aldım. Onları duvarlara falan vurmaya başladım. Ara sıra yere atıp yerden tekrar aldım. Tabi bu sırada bir kulağımda dışardaydı.
Topuklu ayakkabı sesi duymamla elimdeki her şeyi yere attım. Sesler baya hızlı yakşalıyordu. Kapının arkasına geçtim ve içeri girmesini bekledim. Kapıyı aniden açtı, içeri girdi. Bende açtığı kapıyı hemen ardından kapadım. Onun kim olduğunu öğrenmek istiyodum. Kapının kapanma sesini duyunca hemen arkasını döndü. Sanırım arkasında beni görmeyi beklemiyodu. Beni gördükten sonra yatağa doğru koşup bişeylerle yüzünü kapamaya çalıştı. Yanına gittim yüzünü kapamaya çalıştığı şeyi elinden almaya çalıştım. Tabi doğal olarak vermedi. Kendimi sanki ben onu kaçırmışım gibi hissettiriyodu. Hemen lafa daldım. "beni neden kaçırdın?" dedim.
Cevap vermedi. Şu an nasıl bir hatanın içerisinde olabileceğimi düşünmeye başladım. Birden bire yanımdan kalktı kapıya doğru ilerlemeye başladı. Arkasından koştum, onu yakladığım an kendime doğru döndürdüm. Yüzünü saçlarıyla kapadı. Kolunu yavaşça tutup "lütfen beni neden kaçırdığını söyle" dedim. Ama o sanırım korkuyordu. Ne yani burda asıl korkması gereken kişi benim ki sen neden korkuyorsun diye kendi içimden geçirdim. Onun titrediğini hissediyodum. Zaten titriyoduda. Kolunu bıraktım,hemen kapıya doğru ilerlemeye başladı. Arkasından "hiç olmazsa bir cevap verseydin" dedim. Kapıyı kapatmadan hemen önce kapının arkasından bana "ben sadece işimi yapıyorum" dedi. Aslında şaşırmadım değil. Kapıyı kapatıp gitti. Ne yani şimdi aslında o beni kendi isteğiyle kaçırmamıştı. O beni başkasını isteği üzerine kaçırmıştı. Bu olayın altında üvey annemin olduğunu seziyorum. Ama bakalım işin içinden ne çıkacak.
(evet bu en azından diğerki bölüme göre daha uzun oldu. Biraz olayları karıştırmak var aklımda. Neyse bidahaki bölüm görüşürüzz. Sizi seviyorummmm❤️💜❤️)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Üvey Annem
Random"o lezbiyen kız" Benim hakkımda dediği bu şey çok ağırıma gitmişti. Ben ona karşı içimde bir sevgi beslerken onun beni tanımlamak için kullandığı bu kelime... İnsanların acıması yok.
