Gece saat 03:00
Saat üçte kalktım ve yavaşça odamdan çıkıp aşağı doğru indim. Karanlıkta hareket etmek çok zordu. Hatta bir an merdivenlerden düşücektim.
Aşağı indiğimde ortama bir göz gezdirdim. Gözlerim karanlığa alışmıştı ve etrafımdaki nesneleri seçebiliyodum. Yine aynı şekilde mutfaktan dikkatli dinlenmezse duyulamicak kadar kısık seste üvey annemin sesi geliyodu. Telefonum yanımda mı diye kontrol ettim, yanımdaydı. Mutfağa doğru ilerledim. Telefondaki ses kaydını açmıştım nolur nolmaz diye.
Mutfak kapısının önündeydim. Telefonumu kapıyı aralayıp içeri soktum. Benim duymadığım yerleri odamda telefonumdan dinlicektim. Bir on dakika kadar mutfağın kapısının önünde dikildim. En sonda "görüşürüz" kelimesini duyduktan sonra hızlı ama ses çıkartmadan yukarı çıktım.
Kulaklıklarımı taktım ve ses kaydını açtım. Konuşmaları daha çok benim üzerimeydi. Üvey annem bugün onunla neler yaşadığımızı o şahısa söylemişti. Bu yaptıkları artık gerçekten koymaya başlamıştı.
Benim onu sevmeme rağmen benden "o lezbiyen kız" diye bahsedişi, gerçekten çok ağır bir laftı. Boşverip uyumaya çalıştım. Ama benden öyle bahsedişi gerçekten kalbimi kırmıştı. Ondan vazgeçebilsem bu kolay olurdu ama işte ondan vazgeçemiyodum. Takılı kalmıştım. Belkide kardeşimin ondan nefret etme sebebi bu olabilirdi.
...
(ben aslında bölümleri ayrı ayrı atsam daha mı güzel olurdu? artık öyle mi yapsam acaba? Neyse umarım beğenmişsinizdir. Yarınki bölümde ya da bölümlerde görüşürüzz... Sizi seviyorum... 💜❤️)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Üvey Annem
Altele"o lezbiyen kız" Benim hakkımda dediği bu şey çok ağırıma gitmişti. Ben ona karşı içimde bir sevgi beslerken onun beni tanımlamak için kullandığı bu kelime... İnsanların acıması yok.
