Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|Eun Ji|
"Ben Lee EunJi. Bugünden intibaren sizin yeni menajerinizim."
"NE?"
Oda baya kalabalıktı ama grup hakkında bildiğim tek şey bir erkek grubu olduğuydu. Yani kızlar ilgi alanım dışındaydı.
Hepsinin şokla ağızı açılmıştı. Onların bu haline kahkahalarla gülmek istesem de dudaklarımı birbirine bastırdım.
"Huh. Şoku atlatmanız biraz uzun sürecek galiba."
Yere oturdum ve elimde ki yeni kahvemi yudumlamaya başladım. Aşığım ya. Kokusuna ayrı, tadına ayrı. Canım benim. Ben neden hala sap olduğumu anlıyorum ya. Kahvem olduğu sürece kimseyi görmüyor gözüm.
"Sorun değil bekleriz."
Gülümsedim.
"Şundan güzel şey var mı ya?"
Bir süre daha şoktan çıkamadılar bende bu arada kahvemin tadını çıkardım. Ciddi manada bağımlıydım.
"Sen! Ama nasıl olur bu ya?! Münkün değil?" (Mi Cha)
Oldukça yüksek olan tiz sesle yüzümü buruşturdum. Kulağımı hissetmiyorum. Sakinliğimi korudum. Çünkü niye onun için keyfimi bozayım?
"Sebep?" Konuşmadan durdurdum onu. "Ya da kendini yormana gerek yok ilgilenmiyorum."
"Yani sen şimdi bizim yeni menajerimiz misin?"
Bu sefer konuşan o gün çarpıştığım çocuktu. Fazla heyecanlı gözüküyordu.
"Evet de siz niye bu kadar şaşırdınız onu anlamadım."
Aşırı tepki veriyorlardı bence. Gerçi babam benden böyle birşey isteyince ben de baya tepki göstermiştim ama durumlar farklı işte.
"Yani sizi beklemiyorduk kusura bakmayın." (D.O.)
"Biraz şok olduk da." (Baekhyun)
Diğerleri de onları onayladılar. Inanın bana çocuklar benim kadar şok olamazsınız. Burda ne işim var onu da anlamıyorum ama neyse. Elbet herşey çözülecek.
