Nieuwe start

43.

'Hey, hoe was je training?' Perr kwam de woonkamer ingelopen en hij liet zijn sporttas op de grond vallen. 'Ging wel lekker. Ik zat in het winnende team.' Zei hij. 'Ah yes topper! Het is zeker nu wel rustig op de Toekomst nu al die interlandspelers weg zijn?' Vroeg Mikayla. 'Jup. Er zijn echt weinig mensen maar dat maakt het wel gezellig hoor.' Zei Perr. 'Dat is goed om te horen. Wil je trouwens wat te drinken? Ik wou net thee gaan zetten?' Het meisje keek Perr vragend aan.

'Uhm nee. Ik wou eigenlijk iets met je bespreken.' Nerveus frummelde Perr wat aan zijn handen. 'Oh vertel. Kom anders even zitten.' Ze klopte op de plek naast haar. Perr ging zitten op de stoel. 'Vertel? Wat is er aan de hand?' Nieuwsgierig keek ze de jongen aan. 

'Nou nu je weer bijna beter bent en hersteld bent van je ongeluk uhmm nou ik weet dat je graag weer je appartementje wilt maar ik vroeg mij eigenlijk af of je hier misschien wilt blijven wonen. We vullen elkaar zo goed aan en ik hoopte eigenlijk dat je dat ook zou willen.' Zei Perr onzeker. De jongen keek naar beneden. Hij was zo bang dat Mikayla het niet wou dus hij had zich al bijna een week mentaal voorbereid op dit gesprek. 

Mikayla glimlachte. 'Dan zouden we moeten kijken of iemand mijn appartement wil kopen.' Zei ze. Perr keek op en zijn mond viel open. 'Je wilt het?' Onzeker keek hij haar aan. 'Ja, natuurlijk gekkie. Ik vind het ook veel gezelliger zo met z'n tweeën. Ondertussen voelt dit ook wel een beetje als mijn thuis.' Zei Mikayla lachend. 'Ja, dat is waar. Je woont hier nu ook weken.' Knikte Perr. 'Daarom. Ik zal straks is bellen met mijn ouders over de verkoop van mijn appartement en of ons idee wel mogelijk is.' 

'En misschien moeten we dan ook maar eens gaan kijken of we wat spullen kunnen verhuizen. Jij hebt zoveel.' Zei Perr. 'Ja, inderdaad.' Knikte Mikayla. 'Laten we daar van de week allemaal ons gemakje naar gaan kijken.' Stelde Perr voor. 'Ja, prima. Ik denk dat de meubels en dat soort dingen niet mee hoeven. Alleen mijn spullen die niet al te groot zijn.' Antwoordde Mikayla.

'Ja inderdaad. Ik heb trouwens nog een verassing voor je.' Zei Perr. 'Een verassing? Je bent wel heel verrassend vandaag.' Gniffelde Mikayla. 'Ja haha sorry. Ik heb iets gekocht voor je.' Zei Perr. 'Wat heb je gekocht?' Mikayla keek hem nieuwsgierig aan. 'Of nou ja het is niet zo zeer alleen voor jou maar ook voor mij. Ik vond het gewoon leuk om te kopen.' Zei Perr. 'Wat heb je gekocht?' Ze keek de jongen doordringend aan. Perr grinnikte. 'Ik ben zo terug.'

Perr liep de kamer uit en Mikayla bleef achter. Waarom deed die jongen altijd zo geheimzinnig als het om verassingen ging? Ze haatte onduidelijkheid en ze wou gewoon weten wat het was. Ongeduldig wachtte ze tot Perr terugkwam. 

Uiteindelijk kwam Perr de woonkamer weer ingelopen met een ingepakt iets. Het had de vorm van een gitaar. 'Je hebt een gitaar gekocht serieus?' Lachend pakte ze het cadeau van Perr aan. 'Maak maar open.' Zei Perr. Mikayla deed wat de jongen deed en ze maakte het cadeau open. Zoals ze al had verwacht zat er een gitaar in.

'Wow Perr. Hij is prachtig!' Bewonderend keek ze naar de gitaar. 'Ik hoopte al dat je hem mooi zou vinden.' Glimlachte Perr. 'Het is meer dan mooi. Het is alleen jammer dat ik geen gitaar kan spelen.' Gniffelde Mikayla. 'Ik kan dat ook niet maar we kunnen vast wel iemand vinden die ons gitaarles wil geven.' Antwoordde hij.

'Ja, ik kan echt niet wachten tot ik het kan. Ik ga zometeen gelijk iemand zoeken die mij les kan geven.' Glimlachte Mikayla. 'Haha, ik ben blij dat je er blij mee bent.' Antwoordde Perr. 'Dankje Perr. Ik heb alleen niks voor jou..' Zei Mikayla. 'Dat is oké. Ik hoef ook niks.' Glimlachte Perr. 'Echt niet?' Vroeg Mikayla. 'Hmm misschien morgen een ontbijtje op bed. Dat lijkt mij wel wat.' Zei Perr. Mikayla gniffelde. 'Oke dan. Morgen krijg je een ontbijtje op bed van mij."