Nieuwe start

28.

'Hey, is het gelukt met de boodschappen?' Jurgen sprong op van de bank toen hij de deur open hoorde gaan. Verbaasd keek hij naar Perr die als eerste naar binnen kwam gelopen. 'Wat doe jij nou weer hier?' 

'Mik redden van jouw vriendin.' Antwoordde Perr. 'Huh?' Jurgen keek niet begrijpend naar Mikayla. 'Ik kwam Laura tegen in de supermarkt en ze was behoorlijk boos op mij.' Vertelde Mikayla. 'Shit. Er is verder toch niks gebeurd mag ik hopen?' Bezorgd keek Jurgen Mikayla aan. 'Ze heeft mij een klap verkocht en heel duidelijk gemaakt hoe boos ze was. Gelukkig waren er mensen in de buurt en die hebben Laura bij mij weggehaald.' 

'Ah shit. Heb je veel pijn?' Vroeg Jurgen. 'Valt mee.' Antwoordde Mikayla. 'Gelukkig! Ik snap wel dat Laura boos is maar ze moet niet zo doen tegen jou.' Zei Jurgen. 'Dat zei ik ook al tegen Mik. Laura gaat echt te ver.' Vond Perr. 'Eens. Misschien moet ik toch maar eens met der gaan praten.'

'Dat lijkt mij een goed plan. Dit moet stoppen Jurgen. Jullie leiden hier alle drie te veel onder.' Zei Perr. 'Ik zal Laura zo eventjes bellen of ik vanavond kan langskomen.' Antwoordde Jurgen. 'Niet bellen, gewoon langsgaan. Kom op Jur. Je moet wel een beetje moeite doen.' Pushte Perr zijn beste vriend. 'Ik ga vanavond langs.' Beloofde Jurgen. 

'Top. Dan ga ik maar eens naar huis. Bel je als je iets nodig hebt?' Perr keek naar Mikayla. 'Komt goed! Heel erg bedankt Perr.' Bedankte Mikayla de jongen. 'Graag gedaan. Laat jij nog even weten hoe het bij Laura ging?' Vroeg Perr aan Jurgen. 'Zal ik doen.' Knikte Jurgen. 'Oke, dan ga ik maar!' Perr zei Mikayla en Jurgen gedag en hij vertrok richting zijn huis. 

'Ben je oké?' Bezorgd keek Jurgen Mikayla aan toen Perr weg was. 'Ja hoor.' Knikte Mikayla. 'Het spijt mij Mikay. Dit is allemaal mijn schuld.' Zei Jurgen zachtjes. 'He nee joh. Hier kan jij echt niks aandoen en bovendien begrijp ik Laura haar reactie ergens ook wel.' Antwoordde Mikayla. 

'Tuurlijk is Laura haar reactie begrijpelijk maar ik kan er gewoon niet tegen om jou zo verdrietig te zien.' Zei Jurgen. Mikayla zuchtte en ze ging op de bank zitten. Jurgen ging naast haar zitten.

'Waarom hebben we ons zo in de nesten gewerkt, Jur. Overal waar ik loop staan journalisten voor mijn neus.' Er gleed een traan over Mikayla haar wang. 'Mikay, niet huilen.' Jurgen veegde Mikayla haar tranen weg. 

'Jurgen, mijn leven is een hel op dit moment. Je moet echt met Laura gaan praten.' Snikte Mikayla gefrustreerd. 'He rustig.' Jurgen wreef over Mikayla haar rug en hij probeerde het meisje gerust te stellen. 'Het komt goed. Maak je geen zorgen.'

Mikayla keek Jurgen aan. Haar ogen waren een beetje rood en haar gezicht stond verdrietig. 'Ik beloof je dat het goed komt, Mikay.' Jurgen staarde naar het meisje en hij kreeg weer de vlinders in zijn buik die hij drie jaar geleden ook voelde voor haar. 

'Jur? Alles oké?' Mikayla gaf Jurgen een klein duwtje in zijn zij en Jurgen schrok op uit zijn gedachtes. 'Ehm ja alles is oké maar ik was gewoon even vergeten hoe mooi je bent.' Stamelde hij. 'Zo mooi ben ik niet als ik huil hoor.' Antwoordde Mikayla. 'Oh jawel hoor. Het is nog steeds dezelfde Mikayla.' Jurgen streelde met zijn hand over Mikayla haar wang en hij ging wat dichterbij haar zitten. 

Mikayla boog zich wat voorover en haar lippen raakte die van Jurgen. Jurgen snapte meteen wat ze wilde en hij ging mee in de zoen. Mikayla voelde de vlinders in haar buik die ze vroeger ook altijd al voor de jongen voelde.

Na een tijdje trokken Mikayla en Jurgen terug en ze keken elkaar een beetje verbouwereerd aan. 'Wat nu?' Vroeg Jurgen. 'Het is tijd dat jij naar Laura gaat en een keuze maakt.' Antwoordde Mikayla zachtjes. 'Ik moet kiezen?' Jurgen keek haar verdrietig aan. 'Wat dacht je dan? Ik wil geen trio zijn. Je moet een keuze maken, Jur. Ga bij Laura langs en kijk wat goed voelt.' 

Jurgen zweeg. Mikayla stond op en ze liep naar de kapstok. 'Wat ga je doen?' Vroeg Jurgen. 'Jouw jas en schoenen pakken.' Zei Mikayla. Ze pakte Jurgens jas en schoenen en ze gaf het aan de jongen. 'Je kunt het.'