Μαύρη & Κόκκινη

7

18:00 μ.μ., Κόκκινη

 Με κράτησαν τρεις μέρες ώστε να βεβαιωθούν ότι δεν υπάρχει αλκοόλ στο αίμα μου κι ότι αναπνέω κανονικά. Μόλις βγήκα από κει, δεν έχασα χρόνο. Πήγα στο σχολείο της. Ήξερα σε ποιο πήγαινε. Κι εγώ σ' εκείνο πήγαινα παλιά.

 Περίμενα απ' έξω μέχρι το σχόλασμα. Πρώτα είδα να βγαίνουν κάτι αγόρια, τα ίδια που έκανα λούτσα με το ποτιστήρι τις προάλλες. Μόλις με είδαν, κοντοστάθηκαν και με κοίταξαν έκθαμβη. Άκουσα ένα ανεπαίσθητο σφύριγμα, και κάποιον να μουρμουρίζει «Μπόμπα».

 Σιγά σιγά βγήκε όλο το σχολείο. Περίμενα ακόμη. Πολλοί με κοίταζαν σαν να ήμουν κάτι που σπανίως έβλεπαν. Άλλοι είχαν κάνει πηγαδάκια και ψιθύριζαν. Με πλησίασε μια κοπέλα γύρω στα δεκάξι.

 «Πολύ ωραία τα τατουάζ σου», είπε.

 Φαινόταν κάπως αγχωμένη που μου μιλούσε. Ήταν κοκαλιάρα, με κολλητό τζιν και ίσια μαλλιά, κι η μούρη της ήταν ξινή, ακόμα κι αν προσπαθούσε να φανεί συμπαθητική.

 «Ευχαριστώ», είπα αδιάφορα.

 Έμεινε δίπλα μου λίγο ακόμη κοιτώντας με, σαν να μην περίμενε να της απαντήσω τόσο ξερά, κι έπειτα έφυγε.

 Και μετά είδα εκείνη. Να βγαίνει τελευταία, όπως το είχα φανταστεί. Με κοίταζε ελαφρώς σαστισμένη καθώς κατέβαινε τα σκαλιά. Ήλπιζα να μην την είχα φέρει σε άβολη θέση.

 «Για δείτε παιδιά! Έι, Μαύρη!»

 Γύρισα κι είδα πάλι εκείνο το αγόρι.

 «Μ' αυτή τη φόρμα η κωλάρα σου φαίνεται ακόμα πιο υδρόγειος!»

 Ένα κύμα τρανταχτού γέλιου απλώθηκε τριγύρω. Εκείνη κοκκίνησε και το πρόσωπό της έσπασε. Θα κλάψει.

 Τον πλησιάζω. Δε μ' έχει πάρει χαμπάρι, είναι πολύ απασχολημένος με το να γελάει με το δικό του αστείο και να κάνει γκριμάτσες στο «κοινό» του.

 «Ήταν πολύ αστείο»

 Γυρίζει και με κοιτάζει ξαφνιασμένος. Το ίδιο και οι φίλοι του.

 «Τι;»

 «Αυτό που είπες. Μπράβο». Χτυπάω τα χέρια μου σαν να χειροκροτώ.

 «Ε... Θενκς»

 Είναι ολοφάνερο ότι δεν ήξερε πώς να αντιδράσει.

 «Μπράβο, μπράβο. Τώρα που όλοι σου έδειξαν πόσο τους άρεσε το αστείο σου, πώς νιώθεις;»

 Σαν να κατεβάζει λίγο τα μούτρα του. Τώρα έπιασε την ειρωνεία μου. Περνιέται και για έξυπνος από όλα αυτά τα ζώα.

 «Φαντάζομαι πήρες την ικανοποίηση που ήθελες. Την επόμενη στιγμή θα θελήσεις να επιβεβαιωθείς ξανά. Αυτό το κορίτσι δεν είναι υποχρεωμένο να ανέχεται αυτό που κάνεις. Ούτε κανείς άλλος»

 «Μα... Εγώ έκανα πλάκα». Χριστέ μου, ούτε να τον λυπηθώ δε μπορώ.

 «Φυσικά. Δες τη! Ξεκαρδίστηκε»

 Η Μαύρη είχε κρυφτεί πίσω από μια παρέα, και παρακολουθούσε χωρίς να μιλάει.

 «Με το επόμενο τάληρο που θα σου δώσει η μαμά σου, αντί να πας στα ηλεκτρονικά, πήγαινε καλύτερα να ψωνίσεις χαρακτήρα. Εις το επανειδείν»

 Η Μαύρη είχε ήδη αρχίσει να ανηφορίζει και να απομακρύνεται. Την ακολούθησα από απόσταση, βεβαιώθηκα ότι έφτασε στο σπίτι ασφαλής, και έφυγα.