Μαύρη & Κόκκινη

9

15:40 μ.μ., Κόκκινη

Πάντα περπατάει σε μια απόσταση από μένα, με έναν κάπως γρήγορο ρυθμό. Υποθέτω πως της έχει μείνει από φόβο μήπως κάποιος την ακολουθεί στο δρόμο. Δεν προσπαθώ να την προφτάσω. Δε θέλω να την κυνηγήσω, ούτε να της μιλήσω, ούτε να της τρομάξω. Θέλω απλά να βεβαιωθώ ότι θα είναι εντάξει.

Σήμερα ήταν διαφορετικά. Περπατήσαμε πάλι μαζί και χώρια μέχρι το σπίτι της. Μόλις έφτασε στην είσοδο κοντοστάθηκε και γύρισε προς το μέρος μου. Με περίμενε. Δίστασα λίγο κι έπειτα την πλησίασα.

Δεν είπε τίποτα. Απλώς, με αγκάλιασε. Με αγκάλιασε σφιχτά, σαν να επρόκειτο να έπεφτε στο κενό. Ένιωσα το περιβάλλον να αλλάζει γύρω μου. Το χωρόχρονο να επαναφέρεται στο τώρα. Ένιωσα την αγκαλιά της να λιώνει σαν κερί, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι είχε εξαφανιστεί.

Έμεινα εκεί για λίγο, να κοιτάζω τα πέτρινα, κρύα πλακάκια της πολυκατοικίας. Έπειτα έβγαλα τα κλειδιά, άνοιξα και μπήκα στο σπίτι μου.