İntikam

Bölüm 2

Sonrabu okulda da bir cinayet oldu, sanki katil biz nereye gitsek takip ediyordu;artık tek duam sıradaki kurbanın ben olmamasıydı. Şehrimizin eğitim müdürlüğüşehirdeki bütün okulları 2 ay boyunca tatil edince bizi gerçektenönemsemediklerini anladım, 2 ay katil için ne fark ederdi ki; 2 ay sonra yinebirilerini öldürebilirdi. Neyse... Katil sanki hayalet gibiydi, hiç iz bırakmadankayboluyordu, hapisteki öğretmenin suçlu olduğuna inanmıyordum; katil suçuüstüne atmak için bıçağın onda bulunmasını sağlamış olmalıydı. Başka birisininkatil olduğu ortadaydı (hapisten elini kolunu sallayıp çıkamayacağına göre). Onubence büyük ihtimalle suç ortağı olma ihtimalinden dolayı içeride tutuyorlardı.Sonra okullar tekrar açıldı, çoğu aile çocuklarını okula göndermiyorlardı.Yaklaşık 1 sene boyunca okullarda hiç ölüm olmadı bunun üstüne eskiden bananeşe veren ama şimdi korkulu rüyam olan okula gitmeye devam ettim. Okulda aslayalnız gezmiyordum, bütün öğrencilere bu sık sık tembih ediliyordu zaten bu.Sonra bir gün (hikayemize geri dönüyoruz) okuldan ayrılacakken aniden bir ışıkpatlaması, ve buradayım.... Bir şey daha hatırlıyorum, sınıfta arkadaşlarım vardıve onlarda bu cehenneme düştüm. Arkadaşlarımda burada olmalıydılar. Richie,Erık, Malık ve Robin ışık patlamasından önce sınıftaydılar, belki onlardaburadadır diye aramaya başladım, daha önce dediğim gibi okul kapkaranlık sadecebazı yerdeki ışıklar çalışıyor ve sıraların bazıları kırılmış. Buraya düştüğümilk gün çıkış kapılarını zorladım ama bir santim bile oynamadılar, sanki birisibüyü ile kilitlemiş gibi. Neyse, ilk önce koridora çıktım ve etrafa bakındım;herhangi bir şey yoktu ve her yer ıssızdı. Fazla ilerlemeden lavaboyu gördüm,içeri girdim ve günlerdir olan susuzluğumu giderdim. Fazla ses çıkarmamayaçalıştım, ne de olsa insan bir kere kendini korku filmi tarzındaki bir yerdebulunca olabildiğince dikkat etmeye çalışıyor. Sonra yeniden koridora çıkıncatemkinli bir şekilde ilerlemeye başladım ve.... Yerde karanlık bir şekil gördüm,yanına yaklaştım ve sonra onun bir ceset olduğumu düşündüm, büyük ihtimalleaçlıktan ölmüştü ve benim midem de artık iflas etmek üzereydi. Ona daha fazlayaklaştım ve arkadaşım olmadığını gördüm, benim yaşlarımda bir kız çocuğuydu; içimdekiiğrenme duygusuyla lavaboya gidip kustum; tabi ona kusmak denirse. Midemdezaten bir şey yoktu, o yüzden çıkan şey bir tek kan oldu. Daha fazla daiğrenmemek için hemen kendi sınıfıma döndüm (günlerdir çıkmadığım yer). Birplan yapmıştım, o da kantine ulaşmak; yolda neler var bilmiyorum ama(canavarlara inanan biri değilimdir) dikkatli olmam gerektiğini düşünüyordum.Ceset beni ne kadar iğrendirmiş olsa da öldürülmemiş olması beni rahatlatmıştı.Bu ara aklıma sürekli gelen bir şey daha vardı. Dışarıdakiler neden yardımetmiyorlardı? Bir kapıyı açmak bu kadar mı zordu? İşte bu tuhaflık zinciriyüzünden korkuyordum, bir şeyler oluyordu ama hayırlı şeyler değildi... Ayrıca pencerelerden de bir şey gözükmüyordu ve en garibi de buydu, pencerelerin camları daha açılmamış bilgisayar ekranları gibi simsiyahtı ve onlar da açılmıyordu.