Love is killing me

Hoofdstuk 6

"I see u, my heart drops. I hear ur voice, my heart melts. U look at me, I fall. Please catch me. I've fallen for u."

.

.

.
.
Woensdag. School is gedaan. Eindelijk. We gaan na school naar Emma haar huis om te filmen. Ik, Emma en Rani gaan direct na school naar Emma. De rest komt een half uurtje later omdat ze thuis eerst noch moeten eten. Wij hadden onze boterhammen meegenomen en eten ze bij Emma op. Ik was wel jaloers want ik zat daar met gewone vieze stomme boterhammen terwijl zij een smosje aan het maken was. "Tring tring" de bel gaat.

Daar zijn ze dan.

"Ik ga open doen!" Roep ik.
Ik loop naar de deur en doe ze open. Daar zie ik als eerste Jarne staan.
"Hey" zeg ik waarop niemand antwoord. Oke dan... Leuk... ze komen naar binnen.
"Laten we eraan beginnen" zegt Emma.
"Is goed" zeggen we allemaal

We beginnen met de eerste scène. Zoals ik al zei, de strip heet 'Komen Vreten' en dat is gebaseerd op een programma komen eten. Dat gaat over 5 mensen die om te beurt moeten koken voor de andere 4. De andere 4 mensen geven dan punten op tien en commentaar over het eten en sfeer en gezelligheid. Altijd hilarisch. Wij gaan dus eten bij Pascal, maar voor we dat doen, moeten we eerst nog van alles voorbereiden. Omdat Pascal in de cafetaria werkt, pakten we letters op het huis van Emma 'FC De Kampioenen'.
"Lisa mag ik de plakband!" Roept Emma vanop een stoel.
"Jaja ik kom al."
Wat zijn wij een goed team. Toen het eindelijk gedaan was konden we filmen. We gingen ons omkleden. Ik moest een stom wit hemd aandoen want ik speelde even een man. Met mijn haar in een staart was ik bijna klaar. Ze moesten nog met oogpotlood een snor op mijn gezicht tekenen. Rani wou dat doen. Maar ja, ik ben een echte giegeltrien dus elke keer dat ze wou beginnen kreeg ik de slappe lach.

"Maar Lisa! Stop nu toch met lachen! Hoe kan ik nu een snor tekenen??"
"Ja maar het is zo grappig! En dat potlood kittelt super hard! Hoe kan ik nu serieus blijven."
En ook iedereen stond naar mij te kijken.
"Oke, nu gaat het lukken ik voel het." Zeg ik.
"Zeker? Want ik ken u wel he."
"Jaja ik zal proberen niet te lachen."
En ze probeert en ze raakt mijn wang aan...
"HAHAHAHAHAHA😂😂😂"
"LISAAAAA!!!!" Rani riep mijn naam en schoot zelf in de lach. Daar lagen we dan. Terwijl iedereen naar ons keek. Maar Jarne kwam ineens tussen ons.
"Zeg gaat dat nog lang duren?" Vraagt hij.
"Ja, dat is moeilijk hoor, als Lisa heel de tijd zit te lachen." Zegt Rani.
"Ja maar dat kittelt super hard! Maar oke ik ben rustig. Nu MOET het lukken." Zeg ik.
"Kom anders zal in het eens proberen." zegt Jarne. En mijn hard stond stil, maar tegelijkertijd klopt het aan 100km/h. Dit heb ik nog nooit gevoeld. Ik ben serieus. Ik schiet niet meer in de lach. Het kittelt niet meer, het doet deugd. Het potlood streelt over mijn wang. Alles gebeurt precies in slow-motion. Ik keek in zijn ogen, hoe hij naar mijn wangen en lippen keek. Zijn ogen volgde de beweging van het potlood, en ik volg met zijn ogen mee. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Ik wou dat dit eeuwig bleef duren. Terwijl ik in zijn ogen aan het staren was, glipten zijn ogen van mijn mond af naar mijn ogen. Ik zag naar zijn hand waar hij het potlood vast had, en kijk vervolgens terug naar zijn ogen die nog altijd naar mijn ogen keken.
"LISA!"
Ik verschoot! Ik schud mijn hoofd en kijk opzij.
"Alles oke?" Vroeg Rani.
"Euhh" ik weet niet wat ik moet zeggen.

Wat gebeurt er met me.