Love is killing me

Hoofdstuk 8:

De 20 minuten vliegen om! We praten en praten en praten tot die stomme bus komt. Dit is ook de eerste keer dat ik verdrietig ben omdat de bus komt. Normaal ben ik blij omdat het THUIS betekend.
"De bus is er!" Zegt Jarne.
"Ja ik zie het." Zeg ik met een knipoog.
"Oke, dan zie ik je morgen!"
"Inderdaad. Tot morgen!"
"Tot morgen!"

Ik stap op de bus en zie een plaatsje bij het raam. Ik kijk erdoor en zie Jarne nog staan.
Ik zwaai naar hem en hij zwaait terug terwijl de bus vertrekt.
Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Maar ik ben wel een beetje verdrietig, want, nou ja, ik mis hem, nu al... Ook al weet ik dat ik hem morgen terug zie. Dat maakt me een beetje vrolijker.

Tringggg trrrringgg

Nee nu al? Ik kijk op mijn klok. 7:00 Véél te vroeg! Voor ik hem wou afzetten ging mijn deur al open.
"Opstaan!" Roept mijn mama. Altijd hetzelfde.
"Jajaa." Zeg ik half kwijlend terwijl ik mijn wekker af zet. En mijn ochtend routine begint:
7:00u: wekker afzetten
7:05u: opstaan
7:06u: naar het toilet gaan
7:10u: kleren aandoen
7:20u: haar borstelen, tanden poetsen, schminken,...
7:30u: ontbijten en schoenen aandoen
7:40u: naar bushalte
7:45u: de bus
Elke ochtend opnieuw. Het is donderdag. We hebben vandaag 8 uur les! Dat betekend tot 16:20u. En het duurt eeuwen! Al een geluk gaat de dag iets sneller door de gedachten van gisteren die door mijn hoofd spoken.
"En gaat het al wat na gisteren?" Zegt Jarne.
"Ooeeehhhh wat is er gebeurd gisteren?" Zegt Emma.
Ik keek met een zwoel gezicht naar Emma.
"Wil je het echt weten?"
"Ja natuurlijk! Zeg, maar euhm... Is er iets gebeurd tussen jullie? He?" Ze wijst subtiel naar Jarne als ze het zegt met haar wenkbrauwen die op en neer gaan.
Ik kijk naar waar Emma wees en zie Jarne een beetje giegelen. Ik kijk weer naar Emma.
"Neeeeehhh!" Zeg ik. En Jarne blijft bij ons staan.
"Ga je het nog zeggen?" Vraagt Emma.
"Ja dus, gisteren na de "opnames" van Komen Vreten moest ik toch met de bus naar huis eah?"
"Jaaaah da klopt." Zegt Emma.
"Awel en ik stond daar en het was aan het regenen en er lag dus een plas voor de stoep en klets! Die bus rijd in die plas! En ik was dus kledder nat!" Zeg ik met wilde gebaren.
"Omg nee! Ocharme!" Zegt Emma als lachend. Ondertussen begint Jarne ook te lachen.
"En dus ja had ik mijn bus gemist want die reed door en toen kwam dus..." "Ja ikke eah!" Onderbreekt Jarne die met zijn arm over mijn schouder slaagt.
"En ik heb haar 20 minuten gezelschap gehouden."
"Amai en was het gezellig?" Zegt Emma met een lachje.
"Jaah! Heel gezellig!" Zegt Jarne.

(*"Spijtig dat de bus kwam." mompelt Jarne*)

"Maar allee we moeten er vandoor he straks komen we veel te laat bij de les want we zijn nu al een beetje te laat." En Jarne gaat weg.

"Weet jij wat hij mompelde daarjuist?" Vraagt Emma.
"Nee dat vraag ik mijn eigen ook af.
"Dat is eigenlijk wel raar he?"
"Ja inderdaad."
Ik denk dat ik weet wat hij zei... Het was iets met spijtig en de bus. Zou het zijn dat hij zei : spijtig dat de bus kwam. Nee, dat kan niet. Waarschijnlijk zei hij: spijtig dat ik moest wachten met haar op de bus. Ja, dat zal het wel zijn, dat hij het maar niets vind om bij mij te zijn.

Het doet pijn als je van iemand houd die niet terug van jouw houd.
Wacht, wat heb ik zojuist gezegd? "Het doet pijn als je van iemand houd.." Ik heb het gezegd, zonder ik het wist. Ik zei dat ik van hem hou.

Want het is ook zo.