Love is killing me

Hoofdstuk 5

Huh? Ik snap er niets van? Normaal gaat hij toch niet met de bus? Hij woont super dicht bij school? Hij woont zeker niet hier! Omg hij komt naast mij zitten.
"Hey."
"Oh, hey!" zeg ik terug.
"Zeg, maar euhm... Wat doet gij eigenlijk hier?" Zeg ik tegen hem. "Amai, zo vriendelijk. Niet blij om mij te zien?" Zegt Jarne.
"Nee nee! Zo bedoel ik het niet! Ik bedoel gij woont toch in de buurt van school? Wat doet ge dan hier? Dat is toch raar?" Vertel ik hem.
"Aah, zo bedoel je!"
"Ja hoe zou ik het anders bedoele" zeg ik met een knipoog erbij.
"Dus ik mag hier blijven zitten?" Vraagt hij.
"Haha, natuurlijk! Als... Je vertelt waarom je hier eigenlijk bent." Zeg ik. En hij begint te vertellen. "Dus,eigenlijk is het simpel, ik ben gewoon bij Jens blijven slapen."
"ooh! Ja da verklaart wat. Maar wacht eens? Dat verklaart niets!"
"Euhm... Waarom niet?" zegt hij. "Awel, als je bij Jens bleef slapen, waar is Jens zelf dan?" Goede vraag dacht ik in mijn eigen. Hij begint met zijn ogen over iedereen in de bus te rollen.
"Aha! Daar is hij!" Hij wijst met zijn vinger vooruit. Jens komt naar ons toegestapt.
"Oh hey!" Zegt hij tege ons
"Hey" zeg ik terug.
"Eah Jarne gaan we niet daar zitten? Daar is nog een plaats voor 2 vrij."
"Ah.. Ja dat is goed." zegt Jarne tegen Jens.
Ik lach en ze gaan weg.

Nog een kleine 5 minuutjes en we moeten afstappen. Ik heb totaal geen zin in school! Ik druk op de bel omdat ik de volgende halte moet afstappen. De bus stopt en ik val bijna.

"Wow! Sh*t!" Vloek ik.
"Gaat het?" Hoor ik Jarne zeggen.
"Jaja hoor, ik gleed gewoon eventjes uit en ik verschoot."
"Is niet slim eah." zegt Jens plots
Ik lach en stap af. Weer typisch iets voor mij. Gênant!

Ik kom aan op school. Niemand is er dus ga ik zoals elke ochtend aan de verwarming staan. Alleen. Doen alsof ik op mijn gsm zit. Maar eigenlijk staat hij af. Ik kijk op mijn horloge. 8:01. Oh! Nog een kleine 20 minuten en de bel gaat. Ik kijk naar buiten en zie stilletjes de zon opkomen. Zoals elke ochtend. Typisch. Ik voel de warmte aan mijn gezicht. Ik sluit mijn ogen en glimlach, naar de zon, die opeens verdwijnt. Iemand staat voor mijn zonlicht. Ik open mijn ogen en zie Emma staan. Ze kijkt me raar aan.

"Wat was je aan het doen?" Vraagt ze.
"Van de zon aan het genieten. De warmte doet deugd." Antwoord ik.
Ze knikt met een raar gezicht en begint te lachen. Ik schiet ook in de lach. Ik kijk nog eens op mijn horloge. 8:10. Heb ik hier nu serieus 10 minuten met mijn ogen toe naar de zon staan glimlachen? Weeral gênant. Pffff. De rest van het groepje komt aan. Iedereen zegt hey. Ik hoor alleen maar "hey" "hey" "hey" "hey" "hey "hey "hey" "hey" en zo gaat het wel eventjes door. 8:19. De bel gaat binnen een minuut.

"Triiiiiing" de bel gaat. We hebben Nederlands. Ik heb er wel zin in om voort te doen aan de voorbereiding van het examen. Het is altijd super grappig! We hebben dus al een strip, en een fragment. Alleen noch de personages. Ik ben Doortje en Emma is Pascal, Rani is Bieke, Jarne is Pol en de andere jongen Victor, is Xavier. Het word super grappig omdat Jarne Pol is en in het fragment heeft Pol spastische trekjes. We beginnen na te denken en we discussiëren een beetje. We stellen lijstjes op wat we moeten aandoen en meenemen omdat we woensdag bij Emma gaan filmen. Het is al snel woensdag...