༄İddia

-7

Su dökme arkamdan, ayrılık yeşermesin
-❤️🐦😇-

Son olarak çantamı takıp mutfakta bişeyler doğrayan Annemin yanına gittim. Bugün için harçlığım yoktu.
Yanına geldiğimde bana dönüp 'ne var?' anlamında kafasını salladı. "Anne harçlığım yok da verebilir misin?" çekine çekine söylediğim şey karşısında kendimle gurur duydum. Çok zorlukla söylemiştim.
Annem elindeki bıçağı bırakıp bu sefer sinirle bana döndü. "Babandan isteseydin Işıl! Para mı var bende?"
"E anne bugün ne yiyeceğim ben?" elini beline yerleştirip mutfaktan çıktı. Çıkarken de söylenmeyi unutmadı tabi. "Ne bok yersen ye!"

-🎀-

"Işıl! Kanka biz kantine iniyoruz sen de gelsene" param olmadığı için bir yalan atmalıydım. Boş boş gidip oturamazdım kantinde. Yüzüme sanki midem bulanıyormuş gibi bir ifade koydum. "Üşüttüm sanırım.. Midem çok kötü. Bişeyler yiyebileceğimi sanmıyorum. Siz gidin" "Nasıl üşüttün ya? Çok mu bulanıyor miden?" kafamı hayır anlamında salladım. "Yok aşırı değil ama biraz uyusam geçer" kafasını olumlu anlamda salladı. "Yanımıza gelmek istersen Kantindeyiz haberin olsun"

"Tamam." Gizem sınıftan çıktığında yüzümdeki o 'midem bulanıyor' ifadesini sildim. Yalan atmakta ustaydım fakat bu benim vicdan azabı çekmeme neden oluyordu. Derin bir nefes aldım. Masanın üzerindeki telefonumu elime aldım. Bir de anonimim vardı.. Bu konuda çok büyük aptallık etmiştim farkındayım ama hemen güvenmek istememiştim.. Ondan özür dilemeliydim.. Telefonumun tuş kilidini açıp instagram'a girdim. Ordan engellenen kişilere girip anonimin engelini kaldırıp yazmaya başladım.. O beni engellememişti..

Işıll_.07: Selam anonim.

Işıll_.07: Yazma diyenin ben olduğumu biliyorum ama sanırım sana biraz sert çıkıştım.

Işıll_.07: Affedebilecek misin beni?

Şu saatten sonra bende Gizem gibi olacaktım. Sevecen, insanları kırmayan, önemseyen.. Değişmemin zamanı gelmişti. Hatta geçiyordu..

-😿🍝-

Sendemiaq_: Mühim değil affettim bile!

Sendemiaq_: Ama kırılacağımı da biliyordum ve bile bile üstüne gittim.Kusura bakma :(

Işıll_.07: Önemi yok.

Sendemiaq_: Ee neler yapıyorsun?

Işıll_.07: Ders boş olduğundan dolayı herkes dışarıda bende sınıfta oturuyorum.

Işıll_.07: Sen?

Sendemiaq: Sana yalan söylemek istemiyorum ama.. Ne yaptığımı söylersem kim olduğumu hızla bulursun :)

Sendemiaq_: Ve bende bunu hiç istemem.

Işıll_.07: Aslında beni Burdan konuşarak değil de reelde konuşarak mutlu edebilirsin.

Işıll_.07: Bu anonimlik bitse mi?

Sendemiaq_: Hayıııırrr

Sendemiaq_: Emin ol böyle daha güzel.. Ama bu ilerde karşına çıkmayacağımı göstermiyor.

Sendemiaq_:O yüzden sadece biraz zaman ver bana. Kendimi toparlayıp karşına çıkacağım.

Işıll_.07: Dış görünüşünle ilgili bir sorunun mu var?

Işıll_.07: O yüzden mi karşıma çıkmıyorsun?

Sendemiaq_: Sanırım evet. Beni gerçek hayatta görmenden ne kadar korktuğumu bilsen..

Işıll_.07: Bak anonim.. Beni eğer iyi tanıyorsan bilirsin. Ben 8.sınıfta kilolu bir kızdım. Herkes tarafından aşşağılanırdım. Ama ben buna rağmen hiç ağlamadım. Çünkü yanımda arkadaşlarım vardı.
Ama diyelim ki arkadaşım yok bu seferde ağlamama nedenim bu söz olurdu. 'insanlar ağlamanı umursamıyor, her zaman gül' belki yanlış yazdım fakat anlamı bu Sende bunu aklından çıkarma sakın.

Işıll_.07: Ayrıca ben dış görünüşe aldanmam değişmek istiyorsan beraber değişiriz

Sendemiaq_: Sen gerçekten değişmeyi başarmışsın.

Işıll_.07: Hayır.

Işıll_.07: Yalnızca sevdiğim ve güvendiğim insanlara karşı böyleyim.

Işıll_.07: :D

Sendemiaq_: Peki benim gitmem lazım

Işıll_.07: Bu hikayede utanan kişi ben olmalıydım ama bizim neyimiz normal ki?

-😇-

Sizce Işıl değişebilmiş mi?

Kurgunun gidişatı hakkında düşünceleriniz neler?