arkamdan buz gibi bir çift el beni tutup kendine çekti. Cemal. nasıl olur ? az önce önümdeydi oysaki. bir eliyle ağızımı kapatıyordu. panikliyemiyordum, çünkü ne olduğunu analayamamıştım.
kafamı kaldırıp yüzüne bakmaya çalıştım. benden kuvvetli olduğu belliydi. kıpırdamayı bıraktım. ellerini sonunda çekti. cemal.
şaşırmadım demek isterdim ama saniyeden bile kısa bir süre içerisinde arkamada belirmesi onun insan olmadığının kanıtıydı. o neydi peki ? bundan emin değilim ama içimden bir ses bunu yakında öğreniceğimi söylüyor.
ona yanıt arayan gözlerle bakamama rağmen bana sadece mal mal bakıyordu.
Nisa: ee ? bunu yaptın da havalı mı oldun şimdi ?
Cemal: ... ne alakası var ? ben zaten seni arıyordum.
Nisa: neyse ne. neden geldin buraya ?
Cemal: burası bir okul sana sorucak değilim.
güldüm.
Nisa: beni aradığını söylemiştin.
Cemal: ..
sustu. biraz utanmış gibiydi. yüzüme bakmıyordu, bana odaklanmamaya çalışıyordu.
Cemal: neyse, ben sınıfıma gidiyorum.
yanımdan yavaş yavaş uzaklaştı. benim yüzümden mi burada ? yoksa gerçekten sadece okul mu bakıyordu. emin değilim ama fazla da kafama takmıyacağım.
günümü normalce geçirdim. Cemal'i hiç görmedim. aslında içten içe onu merak ediyordum, gözüm onu arıyordu. içimdeki meraka engel olamıyordum. aklımda onunla ilgili çok fazla soru vardı.
okulum bitti. sınıfta çantamı ve eşyalarımı toparladım. sınıftaki kızlar çok yakınlardır ama ben asla onların arasına giremedim. yanlış anlamayın, onlara meraklı değilim ama belki sınıfta birkaç arkadaşım olsaydı en azından yalnız kalmazdım.
okulun merdivenlerinden inerken hala gözlerim Cemal'i arıyordu. okul kapısından çıkarken Cemal'in beni kolumdan kendine çektiğini fark ettim.
Cemal: hadi Nisa kafeye gidelim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonsuz Aşk
Fantasy"ya bir ay içinde kurtulursun, ya da o korktuğun canavarlardan birine dönüşürsün."
