"හිතාගන්න බැහැ නේද මේ මුණගැහීම. ඔයා හරි අපි දෙන්නම ඉන්නේ එකම category එකක් ඇතුලේ "
අපි දෙන්නම හිනා වුණා.... ඒක වේදනාව මුසු උන සිනහවක් උනා.
"ඉතින් කැමතිද අඳුර ගන්න, ඔයා කවුද මම කවුද කියලා...."
ඒ විදියට අපි එතන ඉඳන් කතාකර කර හිටියා....
"අපි දැන් යමුද? "
ඒ වචන තුනට මම වෛර කරා. මට ඒ වචන ටික දැනුනේ හරියට විවේක කාලය ඉවරයි කියන පණිවිඩේ අරගෙන, ඊළඟ කාලපරිච්චේදයට එන ගුරුවරයාගේ කටහඩ වගෙයි.
"යනවද? ඔයාගේ වැඩේ ඉවරද?"
"ඔව් අපි යමු. දැනටමත් පරක්කුයි සාරා."
අනේ පොඩි වෙලාවක් ඉමුකො වෙනුවට"හ්ම් හරි අපි යමු." කියලා කියවුනේ හරියට X වෙනුවට වෙන අගයක් ආදේශ කරනවා වගේ.
"ඉක්මනින්ම දවසක හමුවෙමු."
"මමත් ඒ දවස එනකම් බලන් ඉන්නවා. ඒ ඔයාගේ අකමැත්තක් නැත්නම්."
"මමත් ඉන්නේ ඒ දවස වෙනුවෙන් ම තමයි." නෑ කිව්වේ නැහැ.හිතුව විතරයි. මම ඒ වෙනුවට, මගේ හිතට නො එකඟව එයා දිහා බලලා හිනා වුණා......
***********************************************
"Congratulations And Celebration Baby...."
"For What?. Oh I Know That. Your Congratulations for I'm going to die soon and leave this world. Isn't that. right?"
"Come On Baby. ඔයා හිතුවද මාව තනියම දාල hevan ඒකෙ තනියම fun ඒකෙ ඉන්න හදන ඔයාට ඉරිසියා කරන්නේ නැතුව සුබපැතුයි කියලා "
"හරියට හිනා යනවා ඒකට හැ හැ හැ.....
හරි එහෙනම් මොකටද congratulation Baby කිව්වේ " මම ඒක ඇහුවේ සමච්චලයට අහනවා වගේ.
"I'm Talking About Your Boyfriend අනේ...." කියලා එකපාරටම එයා මාව කොනිත්තන්න පටන් ගත්තා.
"ඔයාට මේ මොන විකාරයක් වෙලාද පිස්සෙක් වගේ හැසිරෙන්නේ...මල විකාර..."
"ලජ්ජ වෙන්න එපා අනේ. එයා හරි ලස්සනයි.ඔයාටත් වඩා.." කියලා එක පාරටම මාව තල්ලු කරලා පස්සෙන් පස්සට මට එක එක දේවල් කරන ගමන් ඇවිද්දා.
"ඇයි මෙච්චර පරක්කු වුනේ? යාළුවගේ අම්මා කිව්වා දැන් රෑ වෙලා වගේ නිසා අද මෙහෙ ඉන්න කියන්න කියලා."
"ඉවරයි. ඒ නිදහසේ ඉන්න වෙලාවත් අද මට ඉන්න හම්බෙන්නේ නෑ. අපෝ..."
"ඇත්තට....මමද එතකොට පරක්කු වුනේ එතනින් එන්න? කවුද දන්නේ නැහැ එතන ඉඳ....." ඉතුරු ටික කියන්න කලින් මම එයාගෙ කට යි නහය යි දෙකම තද කරේ පොඩ්ඩක්වත් එයාව විශ්වාස නැති නිසයි.පව් තව ටිකක් වෙලා එහෙම හිටියනම් මට කලින් මේ ලෝකේ දාල යන්නේ එයා
"අම්මෝ අකමැතිම ඇති මේ ළමයා මෙහෙ නවතින්නවට. මම දන්නවා නේ මෙයාගේ හැටි." කියලා අම්මා හිනා වෙවී ඇතුලට ගියා.
අද අපි ගියපු තැන් ගැනවත් මුණගැහුන අය ගැනවත් අම්මලාට නොකියා ඉන්න දෙන්නට දෙන්න පොරොන්දු වුණා. අම්මලා කෑම කන වෙලාවේදී ඒක ගැන අපි හිතපු විදියටම අපෙන් ඇහුවත්,ඒ කතාව පේලි දෙකකට සීමා කරන්න තරම් ඇනා දක්ෂ උනා. ඒ නිසා මම ඒ තරම් වද වුනේ නැහැ.
"අලුත් බලාපොරොත්තු නිසා අතහරින්න බැරි දෙයක් ගැන වදවෙන්න වෙන්න වේවිද?"
එය හීන මැකී ගිය රාත්‍රියකි......
YOU ARE READING
The Last Day I Be With You.......
Short StoryCan A 19 Year Old Girl Bear Such A Death.....? A Story Of Darkness Life is short and unexpected. So find the rhythm in your life. Dance to that rhythm. Enjoy the taste of your life to the fullest...... Journey To Peace This Is Her Story...
