~ZAAK GEOPEND~
Één van de populairste meisjes van de school raakt plotseling vermist. North Singste is in rep en roer als de politie na twee weken besluit om de zaak te seponeren. Hiermee geeft de politie de mogelijke moordenaar vrij baan.
Caro is v...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik kan me niet herinneren dat ik me ooit zo opgejaagd heb gevoeld als nu. Het idee van een ontvoerder bij ons op school ligt me toch echt niet lekker. Bij Heidi evenmin. Voor zover ik weet heeft ze de hele middag boven de pleepot gestaan, omdat ze telkens over moest geven.
Op het moment ben ik weer in de bibliotheek. Pip heb ik weer gedropt bij het Speeleiland, omdat mam weg moet voor een vergadering. Als pap alleen thuis is kan ik Pip niet thuis laten. Dan wordt ze behandelt als een soort slaaf, en hoewel ik soms wel kan genieten als Pip's mond wordt gesnoerd, wens ik het haar niet toe.
Ik staar recht in de twee knopen van de voodoo pop en bekijk het ding nog eens aandachtig. Ik heb helaas niks waarmee ik vingerafdrukken op kan sporen. Dat maakt ook niet uit aangezien ik nogal het gevoel heb dat ik niet eens vingerafdrukken nodig zal gaan hebben. Ik heb echter nog steeds geen idee wat ik ermee moet.
Daarom besluit ik om de vragen voor het interview met Nancy O'Connor op te gaan stellen. Nu ik de pop heb ontdekt kan ik al wel wat meer vragen bedenken die ik wil gaan stellen. Het zijn vooral de wie, wat, waar, wanneer en waarom vragen die in mijn document staan. Het boek 10 beïnvloedings vaardigheden komt met verrassend weinig suggesties. Daarom besluit ik het maar weer terug te zetten.
Ik loop naar de letter C toe om hem weer op de plank neer te zetten. Een moment later bedenk ik me opeens dat ik de vorige keer ook al "te klein" was om het boek terug te zetten. Ik zucht vermoeid en sla mijn armen over elkaar.
'Nou, het ziet ernaar uit dat ik dat boek ook maar weer even voor je terug moet zetten.' Hoor ik een stem grijnzend achter mij zeggen. Ik houd mijn armen over elkaar gevouwen en draai me om.
Natuurlijk staat daar Jaimy, met dezelfde vrolijke ogen als gisteren. Hij bekijkt geamuseerd de ongeïnteresseerde blik op mijn gezicht.
'Graag' zucht ik en ik druk het boek in zijn handen. Met een simpele armbeweging staat hij weer precies op dezelfde plek als gisteren. Ik zucht diep. 'Op sommige momenten is het niet eerlijk dat ik ergens niet bij kan en anderen wel.'
'Tja, ik heb lengtes ook niet bedacht.' Zegt hij simpel.
'Kom je hier trouwens altijd alleen ofzo?' Vraag ik opeens. Het is geen relevante vraag, maar alsnog wil ik weten wat hij hier telkens alleen uitspookt. 'Gisteren was je hier ook al alleen.'
'Niet alle jongens zijn studienerds.' Legt hij uit met een schouderophaal. Hij is een studienerd? Wat moet ik dan wel niet zijn? Hij vervolgt zijn verhaal. 'En hetzelfde kan ik trouwens ook aan jou vragen.'
'Heb niet zoveel vrienden.' Zeg ik eerlijk. Ik heb eigenlijk alleen Heidi en haar zus Evania. Daar ben ik dan wel meteen een soort familie van.
'O, het socialiseren gaat je anders vrij goed af hoor.' Glimlacht hij. Ik leg mijn armen weer over elkaar en knijp mijn ogen lichtjes tot spleetjes.
'Ik heb niet gezegd dat ik nooit vrienden heb gehad.' Merk ik op. Hij doet zijn handen in de lucht als teken van overgave.
'Oké oké, jij wint.' Grapt hij. Mijn mondhoeken krullen langzaam omhoog en ik haal mijn armen weer van elkaar af. 'Caro is het toch?'
