Het Voodoo Mysterie

27| Onthuld

De hele rit heb ik mijn best gedaan om voor het dorp te zorgen en de dader in zijn kraag te vatten. Ik heb alles gedaan, van nachtelijke bezoekjes tot ondervragingen, maar nooit zou ik gedacht kunnen hebben dat ik me in deze situatie zou bevinden.

Misschien droom ik en kan ik mezelf niet wekken, maar de touwen om mijn handen voelen toch vrij echt aan. Ik zit hier echt, samen met het persoon dat zoveel onrust geschept heeft in het dorp.

En deze persoon doet langzaam zijn masker af.

Ik hap naar adem van verbazing. Van alle mensen die ik had kunnen verwachten, had ik dit niet zien aankomen. Nog niet in mijn wildste dromen.

Voor mij, in een compleet zwart pak, staart Lotus Delisle me emotieloos aan het haar felblauwe ogen.

'Hoi.' Zegt ze slechts. 'Leuk je weer te zien met mijn eigen ogen.'

'Hopelijk weet je dat dat niet wederzijds is.' Mompel ik geschokt.

Ze lacht even sinister. 'O natuurlijk weet ik dat.' Ze begint langzaam rondjes te lopen om de stoel. 'Ik verwacht niet anders. Je zit niet voor niks aan een stoel vastgebonden in de loods die ik simpelweg gebruikt heb als onderkomen.'

'Waarom?' Vraag ik, haar verhaal negerend. 'Waarom heb je haar vermoord.'

Ze blijft even stilstaan en kijkt me triomfantelijk aan. 'In principe ligt het wat anders dan dat. Ik zal het je uitleggen.' Grijnst ze. 'Ik heb Annabelle Warren niet vermoord. Op het feestje van Louise Hartman heb ik haar dronken gevoerd en even met rust gelaten. Daarna heb ik me verstopt in de toiletten en gewacht tot ze weg ging. Ik ben via een binnendoorweggetje haar uiteindelijk gekruisd en toen ik zag dat ze alleen liep heb ik haar aangeboden om haar "naar huis te brengen". Daarna heb ik haar meegenomen naar de loods om haar vervolgs te laten janken over haar familie en thuissituatie enzo. Iedereen weet dat een dronken iemand zo kwetsbaar is als een waterballon.' Ze lacht even en vervolgt haar weer. 'Ik heb haar uiteindelijk zo ellendig laten voelen en kwetsbaar gemaakt dat ze een touw heeft gepakt en zichzelf heeft opgehangen.'

Haar hele verhaal is op zijn minst walgelijk, maar niet alleen dat. Ze heeft het zo goed gepland dat ze niet gestraft kan worden voor poging tot moord. Ze kan nu alleen gestraft worden voor het dronken voeren van een minderjarige, intimidatie en poging tot moord. Daar komt nog bij dat haar straf door de kinderrechter bepaald zal worden en ze dus niet al volwassene gerekend kan worden. Deze actie is dus gewoon tot in de puntjes uitgewerkt.

'En om op je waarom vraag terug te komen: ze verdient het.' Haar gezicht vertrekt van woede. 'Ze liet me stikken. Nadat ik al die jaren haar heb proberen te helpen door haar onderdak aan te bieden, te luisteren naar haar ellendige verhalen en haar emotioneel gesteund te hebben, liet ze me gewoon vallen voor een paar populaire vriendinnen.'

Er komt een tijd dat je moet gaan kiezen tussen de bladzijde omslaan of het boek sluiten.

Je koos verkeerd.

'Je hebt deze actie echt tot in de puntjes uitgewerkt, niet?' Vraag ik uiteindelijk.

Ze lacht even. 'Jazeker. Ik weet dat ik er alsnog straf voor kan krijgen, maar niemand zal me moord toe kunnen rekenen.' Ze kijkt me geniepig aan. 'Tenzij ik mijn enige stuk bewijs nu hier kan vernietigen.'

Ik slik een brok in mijn keel weg. Ik had kunnen weten dat dit geen verstandige beslissing was en ik gewoon thuis had moeten blijven. Jaimy en Heidi zitten nog altijd in het complot, dus het zal niet lang meer duren voor ook zij de volle laag gaan krijgen.

'Weet je, ik mag je echt wel.' Zegt ze opeens. 'Slim, behulpzaam en niet bepaald bang om een uitdaging uit de weg te gaan. Die dag dat je me aanbood om eens bij jou die vriendin van jou te gaan zitten, voelde echt goed.'

'Waarom doe je me dit dan aan?' Vraag ik steevast.

Ze kijkt me aan met een serieuze blik aan. 'Als jij kan kiezen tussen gevoelens of toekomst, wat zou je dan kiezen?' Vraagt ze.

Over dat antwoord hoef ik niet lang na te denken. 'Toekomst'

'Precies. Als ik naar de gevangenis word gestuurd wegens manipulatie, het verstoren van rechtsgang en al die dingen, dan krijg ik een strafblad en kan ik er wel vanuit dat mijn toekomst volledig verknald is.' Legt ze uit. 'En dat klinkt- nee- is egoïstisch, maar op sommige momenten zijn je eigen behoeftes belangrijker dan die van anderen.'

Ik heb even geen idee wat ik moet zeggen. Ze heeft een punt, maar alsnog is het niet eerlijk. Niet eerlijk dat ze Annabelle zo mentaal heeft gemanipuleerd en haar dood heeft laten gaan, het is niet eerlijk dat ze Pip en mij heeft vastgehouden in dit krot en het is niet eerlijk dat ze geen verantwoordelijkheid wil dragen voor haar acties.

'En om hiermee weg te komen hoef ik maar één ding uit de weg te ruimen.' Zegt ze ineens sinister. Haar blik flitst als een bliksemschicht naar mij toe. 'En dat ben jij. De politie was allang gestopt met zoeken naar Annabelle en als jij er niet was geweest was alles goed verlopen. Maar nu loop je alleen maar in de weg, als een parasiet.'

Van achter haar pakt ze een groot zilveren mes die schittert in het donker van de kamer. De moed zakt me al in de schoenen en mijn gespannen schouders laat ik langzaam zakken. Net zo goed als Lotus weet ik dat dit het einde is.

'Het maakt me niet uit als ik je nu vermoord. Niemand zal erachter komen, want hierna ben ik weg uit dit miezerige dorp en niemand zal me ook maar een beetje gaan missen.' Sist ze kwaad. Haar blauwe ogen evenals het mes fonkelen in het kleine beetje maanlicht wat door het ventilatiesysteem wordt gereflecteerd.

Mijn beeld begint vlekkerig te worden en ik laat mijn hoofd langzaam maar zeker zakken. Mijn lichaam ontspant zich en het wordt licht in mijn hoofd. Het is me al vrij snel duidelijk dat ik begin flauw te vallen en dat ik niet in staat ben mijn situatie langer te verdragen.

Alle hoop is verloren.

Het laatste wat ik hoor is het geschraap van een mes en de stilte van de nacht.

Hier is ze dan, de al zo lang beruchte dader en niet-helemaal-moordenaar van Annabelle: Lotus Delisle.

Aanwijzingen naar Lotus kan je over het gehele boek vinden! Als je goed zoekt kan je alle details over onze beruchte dader vinden.

Gaat Caro het overleven? Of zal het laatste hoofdstuk een begrafenis worden?

Liefs,

Pageotte