~ZAAK GEOPEND~
Één van de populairste meisjes van de school raakt plotseling vermist. North Singste is in rep en roer als de politie na twee weken besluit om de zaak te seponeren. Hiermee geeft de politie de mogelijke moordenaar vrij baan.
Caro is v...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
De school is verandert. Op het moment dat ik mijn eerste voetstap in het gebouw zet doet het me aan iets totaal anders denken: het ziekenhuis.
Een boel kinderen lopen opeens op krukken, hebben hun arm in het gips of lopen als een soort zombie door de gangen. Overal wordt er gegild, gehuild, geschreeuwd of allemaal tegelijk. Ik trek vragend mijn wenkbrouw op en loop meteen naar Heidi, die onrustig bij haar kluisje om zich heen staat te kijken.
'Hoi Heid. Waarom zo gespannen?' Vraag ik fronsend aan haar. Ze kijkt me aan met de domste blik ooit.
'Of je bent blind, of je bent een psychopaat of je bent hier gewoon niet echt.' Zegt ze. Ze maakt wilde arm gebaren. 'Kijk om je heen! Dat zie je toch wel?'
'Als je het mij vraagt zijn dit allemaal gewoon gangers die in een gevecht zijn beland op een calamiteitenfeestje.' Zeg ik droog. 'Ik bedoel, voor zover ik zie zijn de meesten van hen vrij populair.'
'Maar niet allemaal. Louise is ook getroffen.' Zegt ze paniekerig.
'Zij valt ook onder de categorie populair Heid.' Zucht ik.
'Ja, maar dat maakt het niet minder erg.'
'Daar heb je een punt.' Zeg ik bedenkelijk. 'Laten we haar maar even gaan zoeken.'
Moeilijk om Louise te vinden is het niet. Haar gehuil en gesnik is zo erg dat haar donkere krullen ervan op en neer springen en het aan de andere kant van de school nog te horen is. Niet dat het enorm erg is, maar wel luidruchtig.
'-en toen werd ik opeens van de trap geduwd en lag mijn knie open.' Eindigt Louise snikkend een verhaal. Ik heb het niet gevolgd, maar ik heb wel een vermoeden waar het over gegaan zal zijn.
'Wat vreselijk.' Zegt Evania geschokt. 'Weet je wie het gedaan heeft?'
'Nee! Niemand weet het!' Schreeuwt ze jankend uit. 'Allemaal vanwege die stomme poppen!'
Poppen? Mijn brein verwerkt de informatie 20 keer sneller dan normaal. Ik spring een paar keer om boven de mensen uit te kinken. Daar op de tafel ligt nog een afschrikwekkende voodoopop, die er nog enger uit ziet dan die van Annabelle. De naald zit nu alleen in de knie van de lap stof, niet in het hart. Ik verstijf.
'Caro!' Roept Louise verrast uit. Ze maakt wilde gebaren, die waarschijnlijk moeten betekenen dat ik moet komen.
'Wat is er?' Vraag ik nog zo nonchalant mogelijk.
'Je moét me helpen!' Zegt ze wanhopig. Ze drukt de pop in mijn handen en vouwt haar handen in elkaar. 'Alsjeblieft.'
Ze rolt haar rechterpijp op. Ik staar verstijfd naar het grote, rode gat in het midden van haar knie. Deze dader speelt het spel wel erg slim en op grote schaal. De hele school lijdt eronder. Mijn vermoedens over de dader op school worden nu steeds meer bevestigd.
'O nee.' Kreun ik geïrriteerd. 'Heb je enig idee wie het kan zijn geweest?'
'Nee, ik werd van de trap geduwd en toen ik achterom keek zag ik niemand.' Legt ze wanhopig uit. Ze grijpt met haar handen in haar haren. 'Hoe kan ik ooit rustig op school zitten zonder dat ik doodsangsten uitsta voor een ontvoerder?'
