Sonsuzluğun Başlangıcı

*6*

                         Dudaklarını çektiği an sanki evrim geçirmiş gibiydim . Büyünün etkisi sona ermişti . Şaka bir yana ilk öpücüğümü sevdiğim çocuktan almak beni mutlu etmişti . Ama şu an bunları düşünemezdim.

                        Gözlerimiz buluştuğunda bu karanlıktaki tek aydınlık ışığın onun gözleri olduğunu anlamıştım.Bana içten bir gülümseme yolladı ve kulağıma eğilerek ''Sonsuzluğum olur musun ? '' dedi . Kalbim fena derecede hızlı atıyordu . Gözlerimdeki şaşkınlığımı ve yanaklarımdaki kızarma sonucu oluşan sıcaklığı ben bile olduğum yerden hissedebildmiştim . Bana sorar gözlerle bakıyordu . Kulağına '' Sonsuzluğunun başlangıcı olmayı çok isterim . '' dedim ve yanağına minik bir öpücük kondurdum . Devamında bana ''Seni seviyorum , herşeyim .'' dedi .

                   

                         Ona sevdiğimi söyleyecek olan bene bir ışık doğmuştu . Tanrıya olan şükUrlerim sonucunda mutluluğum yüzüme gülümseme şeklinde belirmişti . Şarkı bitmiş ve şölen sona ermişti . Elimi tutuşunu hissettigim an ne kadar şanslı olduğum ortadaydı . Bu sırada Elif koşa koşa yanımıza geldi . Ellerimizin birlikte olduğunu görünce yüzü düştü . Sana o pis bakışları hoş olmayan şekilde yollayacağımı söylemiştim güzelim .

            Bize iyice yaklaştı ve "Benim gitmem gerek , size iyi eğlenceler." dedi ve asık suratıyla yanımızdan ayrıldı . Çınar bana dönerek "Saat biraz geç olmuş , istersen seni bırakayım . " dedi . Ona.iyi bir fikir olduğunu söyledim ve benim aslında pek de gitmek istemediğim evimin yolunu tuttuk . İstanbul sokakları bizim mutluluğumuzu belli etmemize engel oluyordu . Kimi yokuşlar vardı karanlığın ve sessizliğin melodisi kendini kaptırmış olan .Gecenin sessizliği beni germiyor değildi . İstanbul bu , lafı açıldı mı türlü güzelliklerinin ,dalgaların serinletici şırıltı ları arasında uçan martılar özgürlüğünü hissetmenin yanında aşkın ve mucizenin şehriydi . Şehrin yoruculuğu evlere ,insanlara ve arabalara dahi yansımıştı . Ama insanlar yine de hayatlarını yaşamaktan vaz geçmiyorlardı . Aşk hala insanların kalplerindeki köşelerde bir yerlerde olmalıydı.

                  Evimin karamsar kapısına geldiğimizde ona döndüm ve yüzüme çarpan kesici havanın oluşturduğu mayıştıtmayla "Herşey için teşekkür ederim . " dedim ve minik bir tebessüm ile karşıladım onu . Çınar da karşılık olarak "Asıl bu mucize gece için ben teşekkür ederim . " dedi gecenin esintisi içideki fısıltısıyla . Ellerimiz hala kenetliydi ve ondan ayrıldığımda tüm soğuğu hissetmiştim . Bu vücudumda istenmeyen bir titremeye dönüşmüştü . Anahtarla kapıyı açtım ve kapının arkasından ona dönüp "Hoşçakal  . " dedim . Elimi sallarcasına hareket ettirdim . Bana.gülümsedi ve "İyi geceler meleğim , tatlı rüyalar . " dedi . Alnıma minik bir öpücük kondurdu ve arkasını dönüp yürümeye başladı . Bir ara silkindi . Evet , onun içinde bu havaları etkisiz hale getiren aşkın buluşmasıydı .

                 Ardından kapıyı kapattım ve evin ışıklarını açtığım an babamı görmen bir oldu . Biraz uzağımdaki koridorda ayakta dikilmiş  bana bakıyordu . Kollarını küçük bir çocuğunki gibi göğsünün altında birleştirmişti . Başımı öne eğerek bu ana şahit olmasına lanet ettim. Ansızın gözümden bir yaş düştü . Babam bana küçümseyici bir  bakış yolladı . Sanki hayatın bütün stresini omuzlarına almış,yorulmuş ,çaresiz bir bakıştı . Bu sırada ablam odasından çıktı . Ağlamış gibiydi . Göz altları morarmış ve kızarmıştı .Ablam güçlü biriydi . Sevgilisini araba kazasında kaybetmiş ve yinede gücünden , hayatı yaşama duygusundan vazgeçmemişti . Ben ablamdan daha çok üzülmüştüm oysaki . 

           

               Ablam babama ''Ben hallederim . '' dedi , kısık ve suskun sesiyle . Ablam yorgun adımlarıyla yanıma geldi . '' Gel otur şuraya . '' dedi . Elini omzuma koydu ve koltuğa oturttu . Kendide yavaşça oturdu yanıma. ''Nasıl geçti günün ?'' dedi ve neredeyse dolmak üzere olan gözleriyle bana baktı ve gamzesini belli belirsiz gösteren minik bir gülümsemeyle bana baktı . '' Güzeldi , çok güzeldi . '' . Çok güzeldiyi kısık sesle söylemiştim .  Ablam bana gülümsedi ve saçımı okşamaya başladı .Anne şefkati dedikleri şey bu olsa gerek .  Sanki dünyanın mutluluğu avucunuzun içindeydi . Dizlerinin üstüne uzandım . Saçlarımla oynarken bana '' Ne oldu anlat bakalım . '' dedi ve kıkırdadı . Sanırım mutluluğumu benimle paylaşmak isteyen bir ablam vardı . Bu sırada içeriden babamın bağırma ve eşyaları yıkma sesini duyduk .

EVET , 6. BÖLÜMÜMÜN SONUNA DA GELDİK !! BU HİKYENİN TUTACAĞINI PEK DÜŞÜNMÜYORDUM AMA DÜŞÜNDÜĞÜMDEN HIZLI OKUMA ALDI . HERKESE ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM !! SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM :))