Belki ön yargılı davrandın , belki semvedin bahane arıyor gibisin . Ama bilmen gereken en önemli şey şu ki ; sana yürek veren 'BEN' için sorun olmadığını bil . Belki sevdim , evet . Seni kıskandım herkesten . Sana kalbimi vermiştim . Ne önemi vardı ki senin için ?
Hayatsal algılarımdan biri gibi olmuştun . Kokuları seninle alıyor , etrafı seninle görüyor , seninle hissediyorum dokunuarak herşeyi , senin sesinle canlanıyorum , seninle herşeyin tadını alıyorum .
Sen yoksun artık . Hayatı hissedemiyorum . Müzik bile canlandırmıyor . Dost sevgisi bile yetmiyor . Sadece içimdeki öfkeyle yaşıyorum . Öfke sessizliğe bürünüyor sadece . Sinirimi nasıl çıkarsam bulamıyorum . İçimden sana küfür etmek bile gelmiyor . Ama öfke ; herşeyi yıkmamı , silip süpürmemi istiyor benden .
Her şeyden nefret ediyorum , sadece nefret . Herkesten nefret ediyorum . Hayattan nefret ediyorum . Senin sadece gülüp geçmene sinirleniyorum . Ama bir süre sonra bakıyorum da ne mutluluk ne öfke var . Bütün öfke yerini sessizliğe bıramıştı . His yok , esinti yok . Sağırlaşmış gibiydi kalbim . Körleşmişti tüm hayatım .
Dostumdan bile nefret ettirdin bana . Senin için kötü düşünemem ama , ne diyeyim umarım bende olmayan mutluluk ve huzuru bulursun ..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonsuzluğun Başlangıcı
ChickLitHayat her zaman bizi şaşırtacak güçlerle doludur.Bu yüzde sadece anı yaşamaya bakın . ''Hayatın ciddi olduğu fikrinde en ufak bir kanıt bile yoktur.'' -Brendan Gill
