first things first [bokuaka] ―୨୧⋆

𝐟𝐢𝐫𝐬𝐭 𝐬𝐡𝐨𝐰

''Daha önce de yaptın! Sadece oraya çıkıp çalacaksın ve bitecek.'' Yaklaşık on dakikadır Bokuto, Akaashi'yi sakinleştirmeye çalışıyordu. 

O kadar heyecanlı görünmese de terleyen elleri ve ağzından doğru dürüst çıkmayan kelimeleri her şeyi özetler nitelikteydi.

''Bu tür sözlerin insanları sakinleştiremediğini biliyorsunuz Bokuto-san,'' diyerek ellerini havluya sildi Akaashi.

Çıkması için son bir kişi kalmıştı ve eğer hemen sakinleşmezse sahnede yaşanmaması gereken şeyler yaşayacaktı.

''Kelimelerle aramın iyi olmadığını söyledim sana,'' diye ekledi Bokuto. Ardından kendi elindeki havlu ile giydiği siyah takım içinde harika görünen Akaashi'nin alnını sildi.

Bokuto bu ilgisinin Akaashi'yi daha da heyecanlandırdığından bihaber şekilde yakasını da düzeltirken gayet memnun görünüyordu. 

Dakikalar böyle geçip giderken Bokuto, artık gitmesi gerektiğinin farkına varmıştı. Son bir kez gerginliği az da olsa geçmiş oğlanın omzuna vurup en güven verici gülümsemesini sunarken, bunun işe yaramasını ummaktan başka şansı yoktu. 

Adımları diğer seyircilerin olduğu yöne doğru ilerlerken içinden binlerce kez şansının yaver gitmesi için dua etmişti. 

Kalan her şey bunca zaman çalışıp başarılı olmak isteyen Akaashi'ye bağlıydı. 

Yerine oturup arkaya yaslanırken sahnedeki yarışmacının selam vermekte olduğunu gördü. Alkışlar eşliğinde sahne arkasına doğru yürürken sırada çıkacak kişi için nefesini tutmaya başlamıştı. 

Alkışlar kesildiğinde oluşan sessizliğin arasında duyulan topuk sesleri sırada gelecek kişiyi haber veriyordu. Birbirine çarpan ellerin sesi tekrar duyulduğunda Bokuto, kalbinin yerinden çıkacağına emindi.

Sahne ışıkları altında parlayan masmavi gözleri ve simsiyah takımı içinde bulunan Akaashi, hep böyle güzel miydi?