first things first [bokuaka] ―୨୧⋆

𝐟𝐢𝐫𝐬𝐭 𝐚𝐰𝐚𝐫𝐞𝐧𝐞𝐬𝐬

Selamını verdikten sonra ağır hareketler ile pozisyonunu alan Akaashi derin bir iç çekti. Gerildiği zaman elleri ile oynuyor olsa da kemanı ve yayı tutarken bu hiç mümkün değildi.

Saniyelik düşünceler ile yayı tellere değdirmeye başlayacağı sırada tek dileği, Bokuto'yu hayal kırıklığına uğratmamaktı. 

Kemanın salonda yayılmaya başlayan kusursuz sesi arkadaki piyano ile birleşirken ise Bokuto öleceğine emindi.

Hayatında asla müziğe veya müzik aletlerine ilgisi olmayan bu çocuk, şu an karşısında kusursuz bir müzik çalan kusursuz oğlanın başlangıcına hayranlık ile bakıyordu.

Akaashi'nin uzun ince parmakları tellerde eşsizce gezinirken Bokuto hiçbir adımı kaçırmamaya çalışıyordu. Sanki göz kırparsa anın büyüsü bozulacak, bir hata yapacak gibiydi.

Kulaklarına dolan şeyin neden onu bu kadar etkilediğinden emin değildi. Sabahtan beri benzer pek çok parça çalınsa da Akaashi'nin çaldığı bu parça içinde bir şeylerin uyanmasına sebebiyet vermişti.

Sahne ışıkları altında oldukça asil görünen Akaashi'nin kalbi ise onu izleyen parlak bir çift sarı göz ile gittikçe hızlanıyordu. 

Herkes normal bir şekilde izlerken onun gözlerinden okunan hayranlık her an keman tutan ellerinin titremesine sebep olabilirdi.

Parça ilerledikçe ve sona yaklaştıkça Bokuto'nun da Akaashi'nin de heyecanı katlana katlana artıyordu.

Piyanonun ağırlaşan sesi üzerine sona gelmeye başladıklarını anlayan Bokuto, yüzüne bir gülümseme yerleştirdi.

Akaashi kazansa da kazanmasa da Bokuto tatmin olacaktı. Hem bunu yapacak cesareti bulduğu için hem de ona bu eşsiz duyguları hissettirdiği için.